Πόσους σύγχρονους Πετσωματάδες αναγνωρίζετε στον παλιό "ήρωα" του Σουρή;

 

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΕΤΣΩΜΑΤΑΣ

---

Ὁ κύριος Πετσωματᾶς, ὁπλαρχηγὸς εἰρήνης,
'στὸν τελευταῖον πόλεμoν χαλάσας τρεῖς καπόταις,
φαγὼν ὀλίγα χρήματα τῆς Ἐθνικῆς Ἀμύνης,
πρὸ πάντων δὲ διακριθεὶς εἰς τὸ σουφρόνειν κόταις,
'στοὺς καφφενέδες σκυθρωπὸς καὶ μόνος ἐπλανᾶτο,
καὶ 'στὰ τραπέζια κἄποτε ἡσύχως ἐκοιμᾶτο.

Καὶ τότε ὠνειρεύετο ὑπὸ πλατάνους δεῖπνα
μὲ κόταις δούλων ἀδελφῶν, μὲ δάφνας καὶ μυρσίνας,
ἀλλ' ὅταν ἐκ τοῦ εὐτυχοῦς ληθάργου του ἐξύπνα,
μετὰ δακρύων ἔβλεπε πῶς εἶναι εἰς Ἀθήνας.
Καὶ δίδων πέντε φάσκελα τὸ ἔθνος κατηρᾶτο,
καὶ πάλιν ἐξεθύμωνε καὶ πάλιν ἐκοιμᾶτο.

Ἐδίψα μάχας κι’ αἵματα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης,
ἀλλὰ τὸ ἔθνος δυστυχῶς μετὰ μακροὺς πολέμους
ἐτρύγα τοὺς γλυκεῖς καρποὺς τῆς ποθητῆς εἰρήνης,
μοιραίως πελαγοδρομοῦν 'στοῦς τέσσαρας ἀνέμους.
Κι' ἐκεῖνος ἐκινδύνευε τῆς πείνας ν' ἀποθάνῃ,
κι' ἐσκέπτετο νυχθημερὸν τί διάβολο νὰ κάνῃ.

Ἀλλ' ὁ Θεός, ὁ πώποτε πεινῶντα μὴ ἀφίνων
οὐδὲ αὐτὰ τὰ πετεινά, ὡς λέγουν, τοὐρανοῦ,
πρὸ πάντων δὲ οἰστρηλατῶν τοὺς κλέπτας τῶν Ἑλλήνων,
καὶ τοῦ πτωχοῦ Πετσωματᾶ ἐφώτισε τὸν νοῦ·
κι' ὡς μόνην τοῦ ἐνέπνευσε παρήγορον ἐλπίδα
νὰ βάλῃ κάλπην βουλευτοῦ κι' ἐκεῖνος 'στὴν πατρίδα.

Αὐτὸ τὸ πρᾶγμα δύσκολον πολὺ δὲν τοῦ ἐφάνη…
εἰς τὴν πατρίδα ἔχαιρεν ὑπόληψιν μεγάλην,
καθόσον ἦτο γέννημα ἑνὸς ἀρχιτσοπάνη,
διακριθέντος ἄλλοτε στὴν Τουρκομάχον πάλην.
Ἀλλὰ κι' αὐτὸς ὁ ἴδιος μετὰ τοσοῦτον χρόνον
συνέχισε τὰ τρόπαια τῶν πατρικῶν ἀγώνων.

Λοιπόν;… τῆς Κυβερνήσεως λαβὼν τὴν συνδρομήν,
τὰ ἔξοδα τῆς κάλπης του κ' ὀλίγας παραινέσεις,
ἀπῆλθεν εἰς τὴν πάτριον ἀναύλως πρὸς τιμήν,
εἰς ὅλους ὑποσχόμενος διορισμοὺς καὶ θέσεις.
Κι' ἐπέτυχεν;... ἐπέτυχε καὶ πρῶτος παρ' ἐλπίδα,
καὶ κάθε φίλος ἔβγαλε γι' αὐτὸν ἐφημερίδα.

Καὶ ἀπὸ τότε δέχεται, χωρὶς νὰ δίδῃ, δῶρα,
ἐλέγχει ἀδυσώπητος τῶν ὑπουργῶν τὰς πράξεις,
φορεῖ καὶ γάντια κἄποτε καὶ πάντοτε ὡς τώρα
εἰς τῆς συμπολιτεύσεως εὑρίσκεται τὰς τάξεις.
Καὶ ὅταν πατριώτη του κανένα διορίζῃ,
τὸ ἥμισυ τοὐλάχιστον ἐκ τοῦ μισθοῦ κερδίζει.

Οὐδὲ 'στὸ βῆμα ὁμιλεῖ, ἀλλ' οὔτ' ἰδιαιτέρως,
καὶ μόνον ὅταν πρόκηται γερὸν νὰ πέσῃ ξύλον,
τότε σηκόνετ' ἐν σπουδῇ κι' εὐθὺς λαμβάνει μέρος,
διὰ τὰ δικαιώματα μαχόμενος τῶν φίλων.
Εἰς πᾶσαν ἄλλην ἤρεμον περίστασιν χαζεύει,
κι' ἡδυπαθῶς τοὺς ῥώθωνας τῆς μύτης του θωπεύει.

Κι' εἰς τοὺς χοροὺς τοῦ Παλατιοῦ ὡς βουλευτὴς πηγαίνει,
ἀλλὰ τὰς συνηθείας του δὲν λησμονεῖ τὰς πρώτας,
καὶ πάντοτε τοῦ Παλατιοῦ τὴν σκάλαν κατεβαίνει
μ' ὀλίγα κρύα λείψανα καλοψημένης κότας.
Τοιοῦτος ἀντιπρόσωπος πολύτιμος ἐφάνη
ὁ κύριος Πετσωματᾶς ὁ γόνος τοῦ τσοπάνη.

Σουρης 
Δημοσίευση :Γελοιογραφικὸν Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1886