Το εκπαιδευτικό ημερολόγιο ενός ταλαίπωρου Αγαθαγγέλου

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΤΟΥ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ.
ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΤΡΙΗΡΗ
"Η ΦΡΟΥΔΑ ΕΛΠΙΣ"

στην αδελφή μου

1
ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝΟΣ

Κατάστασις αφόρητος.
Γενική απροθυμία ναυτοπαίδων.
Μήπως ετοιμάζουν πάλι κατάληψη της γαλέρας;
Μουρμούρες, γκιχ, βιχ και μισόλογα πίσω από τις λέμβους.
Αποθάρρυνσις αξιωματικών. Έλλειψις κινήτρων, ελλιπής
επισιτισμός, φτωχικό σιτηρέσιο. Ποιο νόημα, λένε, να συνεχίζουμε;
Σήμερα προσεγγίσαμε το αγκυροβόλιο
του Αλεξάνδρου εκ Σκιάθου, ταπεινού χειρώνακτος
της γραφίδος, και αναπνεύσαμε ζείδωρο αεράκι
ακούγοντας το Μοιρολόγι της Φώκιας του.

 2
ΤΡΙΤΗ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΕΩΝΟΣ

Πρωινό μάθημα Αρχαίας Κωπηλασίας.
Ενότης Υποθετικών Συντεταγμένων της Κώπης.
Εφαρμογή Υπερπόντιας Θεωρίας των Κινήτρων.
Ενθουσιασμός, ζήλος , γενικό ενδιαφέρον,
επί της ουσίας όμως μηδέν: σκράπες ξεκίνησαν
και σκράπες τελείωσαν το μάθημα.Προφανές ότι τα πράγματα βαίνουν
από την Σκύλλαν στην Χάρυβδιν.
Μα τη Μέδουσα, αυτή η σειρά ναυτοπαίδων
είναι η χειρότερη της τελευταίας δεκαετίας.
Το μόνα που τους ενδιαφέρουν είναι
ο επίσκυρος (=μπάλα) , τα οπτά επί κάρφων κρεάδια (=σουβλάκια)
και ο περίπατος εις τους οίκους της απωλείας (=μπουρδελότσαρκα).

 3
ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΟΥ ΓΑΜΗΛΙΩΝΟΣ

Συμπαθής ο Πρώτος .Οργανωτικός
και αποτελεσματικός στα γραφειοκρατικά,
όμως οι αλλαγές στο Επιτελείο απειλούν τη θέση του.
Πάλι ένα αξιόλογο άτομο θα καρατομηθεί πιθανότατα
για την προώθηση στη θέση του κάποιου σπουδαρχίδη
από τα Ιερατεία των Γαλαζοκένταυρων
και των Πρασινοαλογατάδων.
Ιώ, βαβαί,ιαταταί, τι είχες , Αγαθάγγελε,
τι είχα πάντα θα σας πω.
Παρ΄όλα αυτά, οι διακηρύξεις και οι υποσχέσεις
πάνε σύννεφο: ανανέωση στόλου, καλύτερη
μισθοτροφοδοσία των βαθμοφόρων, ριζική
αλλαγή προγράμματος. Τα οράματα όμως δε
χωράνε σε τρύπιες σκελέες...
Επεισόδιο τελειόφοιτου ναυτόπαιδα
με τον ιερομνήμονα της γαλέρας.
Ο παις αρνήθηκε να του κουβαλήσει τα συμπράγκαλα
της θυσίας. Του είπε να τα βάλει στην οπή του.
Η επικείμενη βαρυτάτη τιμωρία έχει θορυβήσει τους πάντες
και απειλεί να υποσκάψει την ηρεμία της νηός.Αύριο πλέουμε εις Αιγαίον .

 4
ΠΕΜΠΤΗ ΤΟΥ ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΩΝΟΣ

Το μαρτύριο του πρωινού προσκλητηρίου στο κατάστρωμα.
Βρέξει ή χιονίσει , με συννεφιά ή ντάλα ήλιο οι ίδιες βαρετές
παραινέσεις του Πρώτου, οι ίδιες απειλές που δεν τον ακούει κανείς.
Στη μεσημβρινή συνεδρίαση των βαθμοφόρων γενική αγανάκτηση.
Μπήκε θέμα αυστηρής πειθαρχίας και σηκώθηκε μεγάλη χλαπαταγή.
Ακούστηκαν απίθανα παραπτώματα που δεν πέρασαν ποτέ πειθαρχικό:
ο δευτεροετής Σειληνός Αυγείου αερίστηκε ηχηρά εν ώρα μαθήματος,
ο πρωτοετής Δημοκλής Αδειμάντου ξύνει προκλητικά
τους όρχεις του κάθε φορά που του γίνεται κάποια ερώτηση
από τον διδάσκοντα, και άλλα πολλά.
Οι πιο σκληροί επιμένουν να πέσουν κεφάλια για παραδειγματισμό.
Κραυγές αγανάκτησης και μυκηθμοί εκδίκησης από όλους. Πού έδυ ημών το κύρος; Πού έστιν το ημέτερον
αρχαίον κράτος; Γενική απελπισία ως προς το μέλλον
των δημοσίων νηών. Απεφασίσθη η εσπευσμένη κλίση ειδικού
ψυχοκωπηλάτη για την ενίσχυση του καταπεπτωκότος ηθικού.
Ο πνιγμένος απ΄τα μαλλιά πιάνεται...
Σήμερα εδίδαξα ακέφως την εισαγωγή και εκφορά της Πλαγίας Κώπης.
Να ξανατονίσω ή όχι ορισμένα σκοτεινά σημεία του κεφαλαίου την
επόμενη φορά; Το δίλημμα ελύθη τη προτροπή του καλού συναδέλφου
Ελέβορου: "Βρε, δε τους χέζεις; Όποιος κατάλαβε , κατάλαβε!"

Δίπλα στο προσκέφαλό μου αναπαύεται από καιρού
συγγραφεύς τις εκ της νήσου Συρίας (=Σύρου).
Διαβάζω νυν τον βίον και τα κατορθώματα ακολάστου
γυνής εκ Δύσεως ορμωμένης και μεταμφιεσθείσης
εις ιερέα. Πραγματική τέχνη της αλυπίας. Ύπνος
ελαφρύς και αδιατάρακτος μετά την ανάγνωσιν μερικών σελίδων.

 5
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΕΛΑΦΗΒΟΛΙΩΝΟΣ

"Μέσα στο κήτος της γαλέρας,
μες σε θορύβους και βρισιές
εκεί 'ναι το βασίλειο της λέρας
και το σήμερα μοιάζει με το χτες.
Το χτες σαν κάθε ημέρας:
μαύρο ή γκρίζο όπως προχτές."
Ώρα πρώτου αλέκτορος. Δίπλα μου
σωρός οι δέλτοι των εκπαιδευομένων.
Αναρωτιέμαι τι αξίες υπερασπιζόμαστε.
Υπάρχουν; Αν ναι, για ποιους υπάρχουν;.
Μήπως στήνουμε νεφελοκοκκυγίες
στα μυαλά των παιδιών μας;
Πληρωνόμαστε μήπως για να πουλάμε
φούμαρα αντί μεταξωτών κορδελών;
Κάθε μέρα, με στριμώχνουν όλο και πιο πολύ
με ερωτήσεις για τις κομπίνες του ελαίου,
των σιτηρών, των λατομικών υλικών ή για
τα στημένα ολυμπιακά αγωνίσματα .
Τι να απαντήσω στους υποψιασμένους εφήβους;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.
Θυμός , πολύς θυμός πνίγει και μένα, όταν
σκέφτομαι το μέλλον των παιδιών μου.
"Θάρρει, νή Δία!", λέει η φωνή της αυτοσυγκράτησης
μέσα μου. "Μα το Δία, ως πότε;" της απαντώ.
Ως πότε ,άραγε;

Gerontakos