Όταν η ελληνική σάτιρα συνάντησε τον Εμπενίζερ

Ο Eμπενίζερ Siemens και τα φαντάσματα των Χριστουγέννων

Μπρέγιαννη Κατερίνα

Δημοσίευση:avgi.gr (Η Αυγή)

 24 Δεκεμβρίου 2017 

 

Παραμονή Χριστουγέννων. Ο Εμπενίζερ Siemens δούλευε ασταμάτητα. Μετρούσε και ξαναμετρούσε τα δάνεια της Ν.Δ. και πάλι δεν έβγαιναν. Στο κρύο δωμάτιο αυτός και το ανομολόγητο πόθεν έσχες…

Παραμονή Χριστουγέννων. Ο Εμπενίζερ Siemens δούλευε ασταμάτητα. Μετρούσε και ξαναμετρούσε τα δάνεια της Ν.Δ. και πάλι δεν έβγαιναν. Στο κρύο δωμάτιο αυτός και το ανομολόγητο πόθεν έσχες…
«Θείε, Καλά Χριστούγεννα» ακούστηκε η φωνή του Κωστάκη στο τηλέφωνο. Του το έκλεισε κατάμουτρα. Ο πορφυρογέννητος της Αγίας Οικογενείας του Τάγματος των Πολιτικών που ανέτρεφε για δεκαετίες αυτή η μικρή χώρα δεν είχε καμιά όρεξη για ανίψια που εποφθαλμιούν τη θέση του. Αυτή την παραμονή ξάπλωσε νωρίς. Ήταν κουρασμένος. Οι φίλτατες ομάδες των συμβασιούχων απολυμένων του Δημοσίου επέμεναν να του ψάλλουν τα κάλαντα. Ας όψεται το μη ταξικό πρόσημο της ταξικότητάς του… Έκανε πέτρα την καρδιά του και τις δέχτηκε…
Η Αγία Οικογένεια ήταν ολόκληρη στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Εκείνος, όμως, είχε ανάγκη από λίγη ξεκούραση. Αποκαμωμένος στο τέλος μιας δύσκολης χρονιάς, με λασπωμένα ακόμη τα παπούτσια από τη Μάνδρα, όταν έψαχνε για ώρες τους τροχονόμους των νερών, που ποτέ δεν ήρθαν... Αποκαρδιωμένος από ένα συνέδριο που καμάρωσε την ομοψυχία του ηγέτη του και τον μετεωρισμό της στρατηγικής του. Παρακολούθησε το κανάλι της καρδιάς του ξαναδιαβάζοντας τις αγαπημένες του δημοσκοπήσεις…
Όμως, καθώς ο ύπνος βάραινε τα κουρασμένα του βλέφαρα, μια τεράστια σκιά εισέβαλε ξαφνικά στο δωμάτιό του. Τρόμαξε. Νόμιζε πως ο Επίτιμος ήρθε να τον επιπλήξει που δεν κατάφερε να ρίξει ακόμα τον Τσίπρα. Μια φωνή ακούστηκε να μονολογεί. «Εμπενίζερ;». Κάτω οι σύνεδροι, ο Αντώνης, ο Κώστας, ο Βαγγέλης… το συνέδριο της Ν.Δ. και εκείνος στο βάθρο…
Η φωνή συνέχιζε… «Εμπενίζερ… πώς θα σε φτιάξουμε ηγέτη;».  «Δεν φτάνει που με σπρώχνεις στα πολιτικά τάρταρα να σου κουβαλάω καφέδες, αρνείσαι τον ρόλο που ο Πατέρας με τόσο κόπο διαφύλαξε για σένα;». Η αδελφή του στα μαύρα άρχισε να θρηνεί γοερά... «Τα χρήματα που είχα παρκάρει στο εξωτερικό θα τα φέρει όλα πίσω, λέει ο Κοτζιάς. Τι θα απογίνουμε; Οι δικαστές αντιστέκονται, αλλά το πόθεν έσχες της Μαρέβα θα βγει στη φόρα… Εμπενίζερ… ξύπνα. Mε πήρε τηλέφωνο και ο Γιωργάκης, ο ξάδερφος… και αυτός στα Paradise... Καήκαμε. Κάνε κάτι. Παρ’ τον Γιάννη, τώρα… Μόνο ένα τέταρτο Μνημόνιο μπορεί να μας σώσει… Τ’ ακούς;».
Το δεύτερο φάντασμα ήταν ακόμα χειρότερο… Κρατούσε πίνακες, κουνούσε ομόλογα, spreads και δείκτες. Αράδιαζε νούμερα και ποσοστά… ΕΛΣΤΑΤ, ανεργία, επενδύσεις, κοινωνικά μερίσματα, επιδόματα, προσλήψεις συμβασιούχων στην Τ.Α. Ο Ευκλείδης και οι 10 πληγές του έπεσαν κατά ριπάς πάνω στον κοιμισμένο Εμπενίζερ.
Τα φιλότιμα «συντρόφια» του ΣΚΑΙ έκαναν μάταιες προσπάθειες να σώσουν ό,τι μπορούν. Έστηναν αναχώματα με «πλειστηριασμούς», «Τούρκους», «Σκόπια», «τι θα συμβεί στις τσέπες μας έχει σημασία», «δεν ενδιαφέρουν τον πολίτη αυτά που λέτε», «εκλογές στα τέλη του 2018», «κατακρεουργείται τα επιδόματα», «εξανδραποδισμός» κ.ά.
Έντρομος προσπάθησε ξανά να κοιμηθεί, μάταια όμως. Ένας αναμαλλιασμένος ασπρομάλλης τον σήκωσε σαν πούπουλο στον αέρα. Όταν κοίταξε γύρω του, βρίσκονταν στην αίθουσα διαλέξεων του Χάρβαρντ. Όλοι οι παλιοί συμφοιτητές του ήταν εκεί, όλοι οι αγαπημένοι του δάσκαλοι. Χαρούμενος πήγε να τους μιλήσει, εκείνοι όμως ούτε ματιά. Την αριστεία πολύ αγάπησαν, τον έκπτωτο άριστο ουδείς.
«Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία… και για το σύμπαν έχω κάποιες αμφιβολίες», το τρίτο φάντασμα ακούστηκε να μονολογεί. Κάθονταν σκεφτικό σε μια γωνιά του δωματίου ζωγραφίζοντας Ε=mc^2. «Τέτοια λογοκλοπή δεν την περίμενα ποτέ, από έναν άριστο» γύρισε ξάφνου, προς το μέρος του αγριεμένα.
«Εμπενίζερ;». «Κανείς ποτέ δεν σου είπε αυτό που όλοι γνωρίζουν; Όταν δανείζεσαι κάτι, πρέπει να το επιστρέφεις σε αυτόν που το είπε και όχι σε αυτόν που θα ήθελες να το έχει πει. Με τον Αρκά, τα τουίτ του Άδωνι και τον Θεοδωρικάκο, καμιά σωτηρία δεν έχεις». «Είσαι καταδικασμένος» ακούστηκε να λέει το τρίτο φάντασμα και μια μαύρη τρύπα άνοιξε στα πόδια του, να τον καταπιεί… «Αϊνστάιν, Αϊνστάιν, θα διασταυρώνω την πηγή, στο υπόσχομαι» φώναζε ξυπνώντας κάθιδρος στο πάτωμα…
«Μπάμπη, αχ Μπάμπη μου! Το έλεγες εσύ από την προηγούμενη βδομάδα!» παραμιλάει. Πανικόβλητος σηκώνει το ακουστικό: «Γιάννη, γρήγορα… κάνε ό,τι μπορείς. Τέταρτο Μνημόνιο, Γιάννη. Τώρα. Πες για τέταρτο Μνημόνιο. Μόνο αυτό μπορεί να μας σώσει, μόνο αυτό»…
Η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία είναι φανταστική και όποια ομοιότητα με πραγματικούς χαρακτήρες είναι αποκλειστική ευθύνη των καλικάντζαρων.
Χρόνια Πολλά!