Στης καρδιάς μου τον χειμώνα φύτρωσε μια ανεμώνα

Ανεμώνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ανεμώνη
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Φυτά (Plantae) Συνομοταξία: Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta) Ομοταξία: Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida) Τάξη: Bατραχιώδη (Ranunculales) Οικογένεια: Βατραχιοειδή (Ranunculaceae) Γένος: Ανεμώνη (Anemone) L.
Τυπικό είδος
Ανεμώνη η στεφανωματική (Anemone coronaria)
Είδη
Βλέπε κείμενο

Η ανεμώνη ή ανεμώνα είναι αγγειόσπερμο, δικοτυλήδονο φυτό, ανήκει δε στην οικογένεια των Bατραχιοειδών της τάξης των Bατραχιωδών.
Είναι εξαπλωμένη σε ολόκληρο τον κόσμο, είτε ως αυτοφυής είτε ως καλλιεργούμενη, αλλά βασικά βρίσκεται στις δασικές εκτάσεις και τα λιβάδια των βόρειων και εύκρατων περιοχών. Η ονομασία ανεμώνη προέρχεται από τη λέξη άνεμος εξ αιτίας της υπόθεσης που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες ότι τα φυτά αυτά άνθιζαν μόνον όταν φυσούσε άνεμος.
Υπάρχουν 150 περίπου είδη ανεμώνης. Πολλές ποικιλίες καλλιεργούνται σε κήπους και πάρκα για τα όμορφα άνθη τους.
Από τα αυτοφυή είδη αρκετά είναι δηλητηριώδη. Η ανεμώνη, όμως τρώγεται εάν βραστεί στους 100 βαθμούς ή εάν τσιγαριστεί μαζί με μισό κιλό κρεμμύδι. Επίσης είναι γέμιση για παραδοσιακή πίτα του Ουζμπεκιστάν.

Είδη

Τα κυριότερα είδη ανεμώνης είναι:

1. Από τα καλλιεργούμενα καλλωπιστικά είδη το πιο γνωστό είναι η Ανεμώνη η στεφανωματική (Anemone coronaria). Το φυτό ανθίζει το χειμώνα και το καλοκαίρι ξεραίνονται οι βλαστοί του ενώ πολλαπλασιάζεται με κονδύλους. Η λίπανση θεωρείται απαραίτητη για την καλή παραγωγή ανθέων, ενώ η νυχτερινή θερμοκρασία πρέπει να είναι γύρω στους 5-6 βαθμούς με αρκετή υγρασία. Τα άνθη της ανεμώνης αυτής είναι δύο ειδών, είτε διπλά , είτε πολλαπλά όπως τα χρυσάνθεμα

. Έχουμε διάφορους χρωματισμούς , κόκκινα άνθη, ροδόχρωμα, κίτρινα, ροζ, μπλε-ιώδη.

1. Ανεμώνη η ταόμορφος (Anemone pavonina). Πολύ κοινή στην Ελλάδα, φύεται σε λιβάδια και χωράφια. Πολυετές, ποώδες φυτό με ρίζα κονδυλώδη, ανθίζει την άνοιξη και τα άνθη της έχουν έντονο κόκκινο χρώμα.
2. Ανεμώνη η δασόφιλος (anemone nemorosa - wood anemone). Πολυετές, ποώδες φυτό με ισχυρό ρίζωμα που έρπει. Τα άνθη της έχουν λευκό χρώμα και βγαίνουν από το Φεβρουάριο μέχρι τον Απρίλιο. Φύεται σε δάση και χαράδρες της ηπειρωτικής Ελλάδας.
3. Ανεμώνη η κηπαία (Anemone hortensis). Χνουδωτό, ποώδες φυτό έχει κονδυλώδες ρίζωμα. Τα φύλλα της ανεμώνης αυτής είναι παλαμοειδή και φέρουν 3 λοβούς. Καλλιεργείται σαν καλλωπιστικό σε πάρκα και κήπους. Τα άνθη της έχουν χρώμα γαλάζιο, κόκκινο ή λευκό. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι η άγρια ανεμώνη της αρχαίας Ελλάδας.
4. Ανεμώνη η πουλσατίλη (Anemone pulsatilla - Pulsatilla vulgaris). Ονομάζεται και ανεμώνη της Λαμπρής. Έχει τριχωτούς και μεταξωτούς βλαστούς και βρίσκεται σε περιοχές της κεντρικής Ευρώπης. Έχει πολυάριθμα μικρά φυλλαράκια σχισμένα σε ταινίες και μεγαλύτερα φτερωτά φύλλα. Καλλιεργείται και σαν καλλωπιστικό σε διάφορες χρωματικές παραλλαγές.
5. Ανεμώνη η μαλακή. Βρίσκεται σε διάφορες περιοχές της Ασίας και κυρίως στην Ιαπωνία. Τρώγεται και σαν σαλατικό, καλλιεργείται σαν καλλωπιστικό σε γλάστρες.
6. Ανεμώνη η ιαπωνική (Anemone japonica) - (Anemone hupehensis). Με καταγωγή από την Κίνα και την Ιαπωνία είναι πολύ διαδεδομένο καλλωπιστικό στις περιοχές αυτές.

******************************************
Γεώργιος Βιζυηνός (1849-1896)

Ἡ ἀνεμώνη

Ἕνας βράχος στὰ βουνὰ
  συλλογιέται μοναχός του.
Ἕνα ρυάκι, ποὺ περνᾷ,
  κάτι τραγουδάει ἐμπρός του.
Μία ἀνεμώνη, ποὺ ἀνθεῖ
  εἰς τὸν βράχο στηριγμένη,
νὰ νοήσῃ προσπαθεῖ
  τὸ τραγούδι τί σημαίνει.
Κι᾿ ὅλο σκύφτει πιὸ πολύ,
  καὶ ξεχνᾷ τὸ στήριγμά της.
Τί τραγούδι νὰ λαλῇ
  ὁ τρεχάμενος διαβάτης;
Τραγουδεῖ γιὰ μία ἀγκαλιά,
  ποὺ μὲ πόθον ἀνοιγμένη
στὴν χρυσὴν ἀκρογιαλιὰ
  μέρα νύχτα τὸν προσμένει.
-Ἄχ, κι᾿ ἂς ἤμουν, λέγ᾿, ἐγὼ
  κείνη ποὺ θὰ τ᾿ ἀγκαλιάσῃ!
Καὶ τὰ ρεῦμα τὸ γοργὸ
  σκύβ᾿ ἡ λουλουδιὰ νὰ φθάσῃ,
Μά, σὰν ἔσκυβ᾿ ἔτσι δὰ
  τὸ νερὸ μὲ τὴν ὁρμή του
τὰ φυλλάκια της μαδᾷ
  τὰ κατρακυλᾷ μαζύ του.
Τώρα στέκει μαδητή,
  στέκει στέλεχος μονάχο!
Διατί, ἄχ! διατὶ
  ξεστηρίχθηκ᾿ ἀπ᾿ τὸν βράχο!

***********************************************

Ιωάννα Μουτσοπούλου :"Οι Ανεμώνες"

Από την ποιητική συλλογή «Ψυχές της Φύσης» Ακούστε το ποίημα σε μορφή mp3 πατώντας εδώ. Ερμηνεία: Νικήτας Τσακίρογλου  Παλιοί φίλοι,ακούραστοι στο πέρασμα της ζωής,που φύλαξαν της παιδικότητάς μας το χαμόγελοπου τόσο φευγαλέο ήτανε στο χρόνο,μα ζει παντοτινά σα μνήμηαυτού που θα μπορούσε να ‘ταν,αλλά οι σκιές δεν τ’ άφησαν ολότελα ν’ ανθίσει.----------------- Μόλις που του χειμώνα η παγωμάρα άρχισεστα ξέφωτα και στις πλαγιές να πεθαίνει,οι ανεμώνες σα λαός φωτός και πάλι βγαίνουν,για να θυμίσουν εκείνην τη νεότητα, την κρυμμένημέσα στη λάμψη της ψυχής που αναμένεινα δει η καρδιά μας τα μηνύματα της ομορφιάςπου δεν κάμφθηκαν στο χρόνο. Ένα μήνυμα συνεχέςπου κούρνιασε στην αγκαλιά των εποχών,αλλά η ματιά που θαύμασε μονάχα τον εαυτό τηςάφησε ξεχασμένο παράμερα να στέκει,γιατί δεν ήτανε γέννημα δικό της. ----------------- Μα της ζωής οι αστραπές,που η αφθονία τους έφτιαξε σύμπανταμικρά και μεγάλα,μέσα σε ποταμούς ανεξερεύνητους πυρόςνα διασχίζουν τα όντα και τις αισθήσεις,δε θα χωρέσουν στα σπίτια του σκότους,θα σπάσουν τα δεσμά της λήθηςκι οι ανεμώνες θα χαθούνγια έναν κόσμο άλλο,όπου η άνοιξη θα ‘ναι αιώνια.(Φωτό: wikimedia)

Πηγή: http://solon.org.gr/index.php/2008-04-04-18-40-55/33-2008-03-27-11-33-14/1935-poiima-anemones.html
**********************************************

 

Η ΑΝΕΜΩΝΗ ΜΟΥ
Στίχοι: 

Μίνως Αργυράκης

Μουσική: 

Αργύρης Κουνάδης

                1.            Τζένη Βάνου     

Ανεμώνη μου σε κόψαν

ανεμώνη μου σε πήραν

σε ξεχάσαν οι άνεμοι

σε ξεχάσαν τα λουλούδια

Έμειν’ εν’ άρωμα πικρό

στα μυστικά του ύπνου

γυμνά στο φως του φεγγαριού

και στο βυθό του ονείρου

Ανεμώνη μου σε κόψαν

ανεμώνη μου σε πήραν

σε ξεχάσαν οι άγγελοι       

και σε πήρανε τα γιούλια

*****************

 
ΑΝΕΜΩΝΑ

 Στίχοι: Καλδάρας Απόστολος
Ερμηνεία: Καζαντζίδης Στυλιανός

Στης καρδιάς μου τον χειμώνα
φύτρωσε μια ανεμώνα
η δική σου η αγάπη η χρυσή

Μα δεν πρόλαβε ν' ανθίσει
και μαράθηκε πριν ζήσει
γιατί κρίμα δεν την πότισες και εσύ

Ποια αγάπη να πιστέψω
και σε ποια να εμπιστευτώ
που φοβάμαι μήπως πάλι προδοθώ
Ποιο λουλούδι να ποτίσω
δίχως φόβο στην ψυχή
πως δε θα 'ρθει η στιγμή να μαραθεί
Στης καρδιάς μου το χειμώνα
φύτρωσε μια ανεμώνα
μα τι κρίμα δεν την πότισες και εσύ

Έναν έρωτα χαμένο
έναν κόσμο γκρεμισμένο
από τώρα να θυμάμαι στη ζωή

Σαν χαρτί τα όνειρά μου
φτερουγίζουν μακριά μου
και μ' αφήνουν μια πικρία στην ψυχή

Ποια αγάπη να πιστέψω
και σε ποια να εμπιστευτώ
που φοβάμαι μήπως πάλι προδοθώ
Ποιο λουλούδι να ποτίσω
δίχως φόβο στην ψυχή
πως δε θα 'ρθει η στιγμή να μαραθεί
Στης καρδιάς μου το χειμώνα
φύτρωσε μια ανεμώνα
μα τι κρίμα δεν την πότισες και εσύ