Σημαδεμένος χρόνος ο δικός μας

Γιάννης Δάλλας*					Τελευταία ἔκκληση
Κάνε ἐπιτέλους τήν κίνηση κι ἄς εἶναι αὐτή μιά τελευταία προσπάθεια νά γίνω ὁ οὐρανοδρόμος τῆς αὐγῆς πού θέλησες τ’ ἀστέρι πού ἔσκισε στά δυό τή νύχτα Σημαδεμένος χρόνος ὁ δικός μας Βγάλε μου ἐκείνη τή Στιγμή πού κάποτε μᾶς γάζωσε καί ρίξαμε ἕνας ἕνας τίς ψυχές μας στό σωρό σάν ὅπλα αἰχμαλώτων κι ὕστερα στρίψαμε γυμνοί στ’ ἀποδυτήρια καί μέ σκυφτά κεφάλια στίς παρόδους - καθένας μας καί μιά παραλλαγή μιά ἀτομική περιπλοκή τοῦ δράματος - βγάλε μου αὐτούς τούς ἑλιγμούς τόσα σκοινιά αὐτόν τόν καθημερινό λαβύρινθο ἴδια ἀδιέξοδα ἀπ’ τούς ἴδιους δρομοδείχτες Μά προπαντός βγάλε μου τούτη τήν ἀγκύλωση στούς διαδρόμους καί τίς ἕδρες ὧρες ἀτέλειωτες κάτω ἀπ’ τά μάτια τῶν παιδιῶν νά μήν τούς γίνομαι καθρέφτης μά συμπαγής προσέχοντας νά μήν λυγίσω ἤ νά περνῶ σ’ ἀλληγορίες ν’ ἀλλάζω θέμα γιά ν’ ἀποφύγω μέσα κι ἔξω μου τήν προγραφή Ἄν θέλεις πάλι ν’ ἀνεμίσει τό κουρέλι τῆς καρδιᾶς μου νά κάμεις ἔρωτα χωρίς ἀναστολές ξερίζωσέ μου αὐτή τή μόνιμην ἀντίσταση.   Συλλογή : «Το Τίμημα», 1981.