Κύριε, η ουδόλως εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα φυλή, την προ του μνημονίου επιδιώκουσα τάξιν, μαινομένη μύρα τοις νέοις αντιμνημονιακοίς νυμφίοις κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, ότι νύξ του μνημονίου πολιορκεί με, οίστρος προσκεκυνημένων πλήττει με , ζοφώδης τε και ασέληνος έρως των θηρίων διά της των χαρατσίων επ΄εμού καταπληξίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων, ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας, ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας, αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών των ξένων τα πλήθη και κριμάτων αυτών αβύσσους συ τιμώρησον, ψυχοσώστα Σωτήρ μου! Μη με την σην αθώαν δούλην παρίδης, Ο αμέτρητον έχων το έλεος διά τους αθώους ως εγώ και ακαταμάχητον οργήν διά τους ασεβείς ανθέλληνας ως οι Μέρκελ και τα ντόπια τσιράκια της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου