ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΔΑΜΑΣΤΗΣ...

 ΖΜΠΙΓΚΝΙΕΒ ΧΕΡΜΠΕΡΤ*

Τάδε έφη Δαμαστής ( γνωστός επίσης και ως Προκρούστης)

Η κινητή μου αυτοκρατορία ανάμεσα στην Αθήνα και τα Μέγαρα

κυβερνούσα μόνος τα δάση τις ρεματιές τα φαράγγια

χωρίς τις συμβουλές των γερόντων γελοία παράσημα μ΄απλό ρόπαλο

φορώντας μόνο τη σκιά ενός λύκου

και τον τρόμο που ο ήχος της λέξης Δαμαστής προκαλούσε

δεν είχα υπηκόους δηλαδή είχα αλλά για λίγο

δεν ζούσαν όσο η αυγή όμως είναι συκοφαντία

να πει κανείς πως ήμουν ληστής όπως ισχυρίζονται οι παραχαράκτες της ιστορίας

στην πραγματικότητα ήμουν ένας λόγιος ένας κοινωνικός αναμορφωτής

το αληθινό μου πάθος η ανθρωπομετρία

επινόησα ένα κρεβάτι στις διαστάσεις του τέλειου ανθρώπου

το σύγκρινα με τους ταξιδιώτες που έπεφταν στα χέρια μου

ήταν δύσκολο ν΄αντισταθώ στον πειρασμό- το ομολογώ-

να τεντώνω άκρα να κόβω πόδια

οι ασθενείς πέθαιναν αλλά όσο περισσότεροι χάνονταν

τόσο ήμουν βέβαιος πως η έρευνά μου ήταν σωστή

ο σκοπός ήταν ευγενής η πρόοδος απαιτεί θύματα

ποθούσα να καταργήσω τη διαφορά ανάμεσα στο υψηλό και το χαμηλό

ήθελα να δώσω ένα και μόνο σχήμα στην αηδιαστικά ποικιλόμορφη ανθρωπότητα

δεν παραιτήθηκα ποτέ από την προσπάθεια να κάνω τους ανθρώπους ίσους

τη ζωή μου την πήρε ο Θησέας ο φονιάς του αθώου Μινώταυρου

αυτός που βγήκε απ΄τον λαβύρινθο με το κουβάρι νήμα μιας γυναίκας

ένας τσαρλατάνος όλο κόλπα χωρίς αρχές ή όραμα του μέλλοντος

έχω τη βάσιμη ελπίδα πως άλλοι θα συνεχίσουν τις προσπάθειές μου

και θα ολοκληρώσουν το έργο που με τόση τόλμη έβαλα μπρος

Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός

The Athens Review of Books, τχ. Φεβρουαρίου 2011

* Σπουδαίος Πολωνός ποιητής, από τους σημαντικότερους

του εικοστού αιώνα. Διαθέτοντας   πλατιά κλασική και 

φιλοσοφική παιδεία υπήρξε στοχαστικός παρατηρητής

μιας θυελλώδους εποχής, τα αποστάγματα της οποίας

αποκρυσταλλώνονται σε μιαν ποίηση βαθιά ανθρωπιστική. 

Οι θηριωδίες του παγκόσμιου πολέμου και η φρίκη

της επιβολής των ιδεολογιών του κόκκινου και μαύρου

 ολοκληρωτισμού αποτυπώνονται στο έργο του μέσω

ενός ειρωνικού λόγου, γεμάτου υπαινιγμούς για το

ανέφικτο των πολιτικών συστημάτων  που υπόσχονται

επίγειους  Παραδείσους, αλλά φέρνουν τον πόνο στους

ανθρώπους.

  ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Damastes (Also Known as Procrustes) Speaks

My movable empire between Athens and Megara
I ruled alone over forests ravines precipices
without the advice of old men foolish insignia with a simple club
dressed only in the shadow of a wolf
and terror caused by the sound of the word Damastes


I lacked subjects that is I had them briefly
they didn't live as long as dawn however it is slander
to say I was a bandit as the falsifiers of history claim


in reality I was a scholar and social reformer
my real passion was anthropometry


I invented a bed with the measurements of a perfect man
I compared the travelers I caught with this bed
it was hard to avoid--I admit--stretching limbs cutting legs
the patients died but the more there were who perished
the more I was certain my research was right
the goal was noble progress demands victims


I longed to abolish the difference between the high and the low
I wanted to give a single form to disgustingly varied humanity
I never stopped in my efforts to make people equal


my life was taken by Theseus the murderer of the innocent Minotaur
the one who went through the labyrinth with a woman's ball of yarn
an impostor full of tricks without principles or a vision of the future


I have the well-grounded hope others will continue my labor
and bring the task so boldly begun to its end

Translated by John and Bogdana Carpenter