ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΝΙΟΣΤΗ

Αντιμνημονιακό ψεύδος

Tου Μπάμπη Παπαδημητρίου

Η Καθημερινή, 10/4/2012

Μετά το μέγα λάθος του εκλογικού σώματος να υπερψηφίσει τη διαβεβαίωση «λεφτά υπάρχουν», υπάρχουν σημάδια ότι ετοιμαζόμαστε να διαπράξουμε το ίδιο λάθος για δεύτερη φορά. Να υπερψηφίσουμε, δηλαδή, κομματικές διαβεβαιώσεις σύμφωνα με τις οποίες, είναι απολύτως ρεαλιστικό και το Μνημόνιο να καταργηθεί και η δανειακή σύμβαση να αθετηθεί και όλα να πάνε προς το καλύτερο.

Πολλοί δείχνουν έτοιμοι να το πιστέψουν. Γιατί να μην ισχύσει για τον τόσο τρομερό λαό μας το παραμυθένιο φινάλε, με το οποίο τα μικρά παιδιά βυθίζονται στο όνειρο: «Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»! Κανείς δεν διαφωνεί ότι αξίζει στον λαό μας το καλύτερο. Υπάρχει, όμως, μια λεπτομέρεια: να το απολαμβάνουν οι καλύτεροι και να το ζηλεύουν όσοι δεν προσπαθούν επαρκώς. Η διαφορά είναι τεράστια και εξηγεί, κατ’ αρχήν, όσα πηγαίνουν στραβά στον τόπο μας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, ανεξαρτήτως της έκβασης των εκλογών, οι πολιτικές εξελίξεις θα δείξουν ότι ύστερα από όσα έχουν συμβεί τα δύο προηγούμενα χρόνια, τα δύο μεγάλα κόμματα θα έχουν ηττηθεί. Πρόκειται για πολιτικώς αναπόδραστη εξέλιξη, αν και προσωπικά θεωρώ ότι η επανεκλογή κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θα υποστηρίξει την ευρωπαϊκή ταυτότητα του κράτους μας αποτελεί μονόδρομο, τουλάχιστον για όσους ειλικρινώς και ανυποκρίτως αγαπούν αυτή τη χώρα και όχι τις χίμαιρες που, κατά καιρούς, ταράζουν την ψυχική υπόσταση των κατοίκων της. Στην εποχή που ζούμε, ο λαϊκισμός των πολιτικών δεν αποτελεί «διαφορετική» πρόταση, αλλά ψέμα ολκής και με πρόθεση να διαταραχθεί η ορθή κρίση του πολίτη - ψηφοφόρου. Εξετάστε, με ψυχραιμία, το ζήτημα των τραπεζών, που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μικροπολιτικής. Διαγκωνίζονται τα κόμματα, που υψώνουν αντιμνημονιακή σημαία ευκαιρίας για την απαλλαγή των δανειοληπτών, από κάποιο μέρος της οφειλής τους.

Ο Αλέξης Τσίπρας προτιμά την άμεση διαγραφή των μη εξυπηρετούμενων δανείων και, γενικότερα, τη «ρύθμιση των δανειακών υποχρεώσεων των νοικοκυριών προς τις τράπεζες». Ο κ. Καμμένος, που κλείνει 20 χρόνια στα βουλευτικά έδρανα, υπόσχεται «κούρεμα τραπεζικών δανείων φυσικών και νομικών προσώπων». Η Χρυσή Αυγή (τηρείται η δημοσκοπική σειρά), που προσπαθεί να κρυφτεί μέσα στη νομιμότητα, υπόσχεται τη «διαγραφή τραπεζικών χρεών των ελληνικών οικογενειών με κοινωνικά κριτήρια».

Αλλωστε και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, τουλάχιστον μέχρι και το Ζάππειο-ΙΙ, ισχυριζόταν ότι θα επιβάλει τη «δέσμευση των τραπεζών να προσφέρουν στην πραγματική οικονομία ένα μέρος 20% - 30% των εγγυήσεων που παίρνουν από το Ελληνικό Δημόσιο». Χειρότερα όλων, πάντως, η κυβέρνηση Παπανδρέου, διά χειρός Κατσέλη, νομοθέτησε, αδιαφορώντας για το Μνημόνιο, τη διατραπεζική κρίση πληρωμών και την κατάρρευση της αξιοπιστίας των ελληνικών τραπεζών, χαριστικές διατάξεις τις οποίες θα πληρώσει ο καταθέτης.

Πρόκειται για ασυγχώρητη σύγχυση και ατελείωτο λαϊκισμό. Βεβαίως, οφείλει το τραπεζικό σύστημα να διευκολύνει, να ρυθμίσει και να χαρίσει δάνεια, όταν μάλιστα κακώς έδωσε πολλά από αυτά. Προφανώς η πολιτεία οφείλει να προβλέψει, να περιγράψει το πλαίσιο και να επιμείνει ώστε να ξεπεραστεί το εμπόδιο των «κακών δανείων», προκειμένου να επανεκκινήσει η πιστωτική διαδικασία.

Το ερώτημα είναι αν όλα αυτά θα γίνουν από τράπεζες που θα συνεχίσουν να λειτουργούν ελεύθερα και με διαφάνεια, υπό επαγγελματικό μάνατζμεντ και υπό τον έλεγχο των ιδιωτών μετόχων. Κάποιοι θεωρούν ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Προτιμούν την παρουσία του κράτους στις διοικήσεις και στον κομματικό έλεγχο σε όλες τις βαθμίδες.

Το παράδοξο είναι ότι υπόσχονται να τα πράξουν όλα αυτά χρησιμοποιώντας τα «λεφτά του Μνημονίου», το οποίο θέλουν να καταργήσουν την επομένη των εκλογών. Γιατί άλλα λεφτά ούτε αυτοί διαθέτουν ούτε υπάρχουν πουθενά ούτε θα καθήσουν οι καταθέτες να την «πάθουν», όπως τα φυσικά πρόσωπα των κουρεμένων ομολόγων. Είναι προφανές ότι ψεύδονται!