Παρασκευή, Νοεμβρίου 06, 2009

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΕΣ

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Άσε το φθινόπωρο
γύρω σου να στρώσει
τ' άνθη τα στερνά΄

μια ζωή πεθαίνει

μια πνοή περνά-
τάχα σε προσμένει

μια άνοιξη ξανά;

Άσε το φθινόπωρο
γύρω σου ν' απλώσει
μια στερνή ευωδιά΄

μια φωνή σωπαίνει,
μια χαρά χαμένη
μέσα στην καρδιά-
τα στερνά τα φύλλα
παίρνει το φθινόπωρο
γύρω απ' τα κλαδιά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
, "Βραδινοί θρύλοι"

LES FEUILLES MORTES

Ο Υves Montand (1921-1991)
πρωτοτραγουδά την αθάνατη επιτυχία

του
Joseph Cosma (1905-1969) ,
σε στίχους του
Jacques Prevert (1900-1977),
Les Feuilles Mortes
( Τα νεκρά φύλλα).
Η σκηνή από την ταινία
του Luciano Emmer
"Parigi è sempre Parigi"
( Το Παρίσι είναι πάντα Παρίσι), του 1951.



Oh! Je voudrais tant que tu te souviennes
des jours heureux où nour étions amis
En ce temps-là la vie était plus belle
et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle...
Tu vois je n'ai pas oublié
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
les souvenirs et les regrets aussi
et le vent du nord les emporte
dans la nuit froide de l'oubli
Tu vois je n'ai pas oublié
la chanson que tu me chantais

C'est une chanson qui nous ressemble
Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει

Toi tu m'aimais
Μ' αγαπούσες
et je t'aimais
και σ' αγαπούσα
Et nous vivions tous deux ensemble
Και ζούσαμε αντάμα
toi qui m'aimais
εσύ που μ' αγαπούσες
et que j'aimais
κι εγώ που σ' αγαπούσα
Mais la vie sépare ceux qui s'aiment
Μα η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται
tout doucement
ανεπαισθήτως
sans faire de bruit
χωρίς να κάνει θόρυβο
et la mer efface sur le sable
και η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο
les pas des amants désunis...
τα βήματα των εραστών που έχουν χωρίσει

Mais mon amour silencieux et fidèle
sourit toujours et remercie la vie
Je t'aimais tant tu étais si jolie
Comment veux-tu que je t'oublie
En ce temps-là la vie était plus belle
et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui
Tu étais ma plus douce amie...
Mais je n'ai que faire des regrets
Et la chanson que tu chantais
toujours toujours je l'entendrai

C'est une chanson qui nous ressemble
Toi tu m'aimais
et je t'aimais
Et nous vivions tous deux ensemble
toi qui m'aimais
et que j'aimais
Mais la vie sépare ceux qui s'aiment
tout doucement
sans faire de bruit
et la mer efface sur le sable
les pas des amants désunis


Δεν υπάρχουν σχόλια:

«Στη μνήμη του συμπατριώτη μου Υπάτιου Περδίου» | Μαρίνα Καραγάτση | Εκδόσεις 'Αγρα...

Η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS το Θέατρο Πορεία και οι Εκδόσεις Άγρα , σας προσκαλούν σε μια εκδήλωση στη μνήμη της ΜΑΡΙΝΑΣ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ (1936-2024...