ΥΠΝΟΣ
Κάθε βράδυ, γύρω απ' τα μεσάνυχτα, έμπαιναν
κάποια πρόσωπα στην κάμαρά μου, πρόσωπα που
μόλις τα θυμόμουν: άρρωστοι με φλογισμένα μάτια
πίσω απ' τα τζάμια των νοσοκομείων, γυναίκες στα
κατώφλια με πεσμένες κάλτσες, σύντροφοι νεκροί που
άρχισαν κιόλας να λησμονιούνται, παιδιά θλιμμένα
που σε κοίταζαν στα χέρια- έμπαιναν, έστηναν
γρήγορα γρήγορα τη λαιμητόμο στη μέση της κάμαρας
κι άξαφνα , χραπ! το κεφάλι μου έπεφτε στο καλάθι.
Αυτός ήταν ο ύπνος μου.
Κάθε βράδυ, γύρω απ' τα μεσάνυχτα, έμπαιναν
κάποια πρόσωπα στην κάμαρά μου, πρόσωπα που
μόλις τα θυμόμουν: άρρωστοι με φλογισμένα μάτια
πίσω απ' τα τζάμια των νοσοκομείων, γυναίκες στα
κατώφλια με πεσμένες κάλτσες, σύντροφοι νεκροί που
άρχισαν κιόλας να λησμονιούνται, παιδιά θλιμμένα
που σε κοίταζαν στα χέρια- έμπαιναν, έστηναν
γρήγορα γρήγορα τη λαιμητόμο στη μέση της κάμαρας
κι άξαφνα , χραπ! το κεφάλι μου έπεφτε στο καλάθι.
Αυτός ήταν ο ύπνος μου.
Τάσος Λειβαδίτης, " Ο τυφλός με το λύχνο".Κέδρος, 1983.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου