ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ : ΡΩΜΟΣ ΦΙΛΥΡΑΣ (2)

9. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ

"Η κοινωνία των παλαβών, όπως κι η κοινωνία των γνωστών,
έχει τις κοινωνικές της τάξεις, τις κοινωνικές της βαθμίδες, αναλόγως
της ...τρέλλας του καθενός. Έχει τους πατρικίους και μεγιστάνες και το
περιφρονημένο απρόσωπο πλήθος της, τους ευπατρίδες και τους αστούς
της, τους πλουτοκράτας της τρέλλας και το ανώνυμο ταπεινό προλεταριάτο της...
Εγώ ανήκω, δυστυχώς, στο τελευταίο...
Κι η θέσις μου εδώ μέσα είναι... αξιοθρήνητη.
Νιώθω τον εαυτό μου ταπεινωμένο, εξουθενωμένο, καταβαραθρωμένον από το υπέροχο μεγαλείο των άλλων, ασήμαντον...
Είμαι ο αποδιοπομπαίος , το πρόβατο το απωλολός, το αντικείμενον της παγκοίνου περιφρονήσεως...
Ο Θεός μόλις και καταδέχεται να μου ρίξει ένα βλέμμα γεμάτο οίκτο από τον υπερνέφελο θρόνο της φοβεράς παντοδυναμίας του.
Ο Στρατάρχης, την ώρα που βγάζει τα χιλιοτρυπημένα παπούτσια του- γι' αυτόν είναι σπιρουνάτες, ολόστιλπνες μπότες- μού τα πετάει κατάμουτρα:
- Να τις γιαλίσεις καλά...
Ο Παντοτρομονάρχης της Υφηλίου, μόλις ανοίξω το στόμα μου, γυρίζει με ύφος επιβλητικό και αγέρωχο μού φωνάζει.
-Σουτ...
Ο Πατισάχ, έτσι τον βάφτισαν- ένας τύπος γυναικομανούς εκφύλου, που στο χαρέμι του έχει δεκατρείς χιλιάδες οδαλίσκες- με παίρνει προστατευτικά κατά μέρος:
-Έννοια σου, εγώ είμαι για σε...Θα σε παντρέψω με μία από ...τις δούλες μου.
Ο Θρησκομανής των υπερκοσμίων εξάρσεων με προσβλέπει με απερίγραπτο αποτροπιασμό, με περιφρόνησι και αηδία:
-Χάσου από μπροστά μου...σατανά...θεομπήχτη...αντίχριστε... σπέρμα του εωσφόρου... ερπετό της κολάσεως...
Να και ο Μυριεκατομμυριούχος, παναλαζών και πανόλβιος, έτοιμος να με κατεξευτελίσει με τα μυθικά του πλούτη. Έχει εκατό χιλιάδες σπίτια στο Παρίσι, πύργους στην Ισπανία, επαύλεις στην Κυανή Ακτή. Είναι κουβαρντάς, ανοιχτοχέρης, μεγαλόψυχος και φιλάνθρωπος.
Στέλνει κάθε καλοκαίρι όλο το προσωπικό των μεγάρων του- θυρωρούς, υπηρέτες, καμαριέρες, μαγείρισες- να κάμουν εξοχή στη Ντωβίλ. Κι αυτός παραθερίζει εδώ. Η λογική μου, το φυσικώτατο αυτό πράγμα, το βρίσκει παράλογο...
-Πώς γίνεται, αφού είσαι εκατομμυριούχος να ξεκαλοκαιριάζεις εδώ;
-Πάρε δέκα τρία δισεκατομμύρια , παλιοεβραίε, παλιοτσιφούτη...και ξεφορτώσου με...
Και μου γυρίζει τις πλάτες."

Ρώμος Φιλύρας (1888-1942 ), "Το ημερολόγιο του φρενοκομείου). "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 1929".

Απόσπασμα από το χειρόγραφο που έγραψε ο άτυχος ποιητής μέσα στο Δρομοκαΐτειο ψυχιατρείο, όπου κλείστηκε αναγκαστικά το 1927, λόγω του ψυχικού νοσήματος που τον ταλαιπωρούσε από το 1920 εξαιτίας αφροδισίου νοσήματος (σύφιλης).
Ο Φιλύρας δε βγήκε ποτέ από το ψυχιατρείο.
Το 1937 πολλοί λογοτέχνες και προσωπικότητες της
επιστήμης και της τέχνης απηύθυναν έκκληση στην κυβέρνηση για άμεση μεταφορά του σε ατομικό δωμάτιο του ψυχιατρείου του Δαφνιού, εξαιτίας της μαρτυρικής ζωής που περνούσε στο Δρομοκαΐτειο , κλεισμένος
σε ένα θάλαμο με δέκα επιθετικότατους προς αυτόν
ψυχοπαθείς.