Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Willy Ronis
Ο τελευταίος των μεγάλων Γάλλων φωτογράφων,

στο διαμέρισμά του το 2005.
Μπροστά του η αγαπημένη του Rolleiflex camera.

(AP Photo/Remy de la Mauviniere, File)

1.«Η ηλικία έχει επηρεάσει το σώμα μου, όχι το ηθικό μου. Οταν έβγαζα την τελευταία φωτογραφία για το τελευταίο άλμπουμ με γυμνά, το 2008, το έκανα γιατί με είχε παρακαλέσει μια φίλη. Ομως δεν στεκόμουν πια καλά στα πόδια μου, έπιανα άτσαλα τη φωτογραφική μηχανή.

Και τότε είπα: "Φίλε μου, έχεις κρατήσει αυτή τη μηχανή εδώ και εξήντα χρόνια. Εχεις δουλέψει καλά. Μπορείς τώρα να σταματήσεις. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Και το έκανα"». Ετσι απλά, ο μεγάλος Γάλλος φωτογράφος, Ουιλί Ρονίς, γιος Εβραίων εμιγκρέδων από την Οδησσό, φίλος των Ντουανό, Μπουμπά, Ισίς και σύγχρονος του Καρτιέ Μπρεσόν, στα 98 χρόνια του σταμάτησε να δουλεύει και πριν από λίγες εβδομάδες, την παραμονή των 99ων γενεθλίων του, πέθανε αφήνοντας πίσω του πολλά φωτογραφικά άλμπουμ, 27 βιβλία, όπως λέει ο ίδιος, με φωτογραφίες που έχουν αφήσει ιστορία.

***

2.«Υπήρξαν πολλές φωτογραφίες που νόμιζα καλές, αλλά όταν τις εμφάνιζα με απογοήτευαν. Ηταν αναπόφευκτο. Ομως μια φωτογραφία που ήθελα να πάρω και δεν τα κατάφερα, την έχω ακόμη μπροστά στα μάτια μου. Ηταν για ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1992, με θέμα την αιώνια θηλυκότητα. Δεν μπορούσα να βρω μια κατάλληλη φωτογραφία για το εξώφυλλο. Μια μέρα, έκανα μια βόλτα στις όχθες του ποταμού Μάρνη με τη γυναίκα μου, που τότε ήταν ήδη άρρωστη. Στην απέναντι μεριά του δρόμου είδα μια νεαρή γυναίκα που στην αγκαλιά της από την αριστερή μεριά κρατούσε ένα μωρό και από την άλλη ένα μεγάλο μπουκέτο γλαδιόλες. Αυτή ήταν η φωτογραφία που ζητούσα! Ομως ήταν δύσκολο να διασχίσω το δρόμο γρήγορα με τη γυναίκα μου και έπειτα θα έπρεπε να ζητήσω την άδεια από την κοπέλα. Ετσι δεν την τράβηξα. Επί εκατό μέτρα περπατούσα κι έκλαιγα γι' αυτήν τη φωτογραφία που είχα χάσει για πάντα».

Ουιλί Ρονίς(1910-2009), φωτογράφος , γιος Εβραίων
εμιγκρέδων από την Οδησσό, φίλος των Ντουανό,
Μπουμπά, Ισίς και σύγχρονος του Καρτιέ Μπρεσόν.
Στα 98 χρόνια του σταμάτησε να δουλεύει
και πριν από λίγες μέρες (12/9/09),
την παραμονή των 99ων γενεθλίων του,
πέθανε αφήνοντας πίσω του πολλά φωτογραφικά
άλμπουμ, 27 βιβλία, όπως λέει ο ίδιος,
με φωτογραφίες που έχουν αφήσει ιστορία.

[Τα αποσπάσματα από το πολύ καλό in memoriam
για τον σπουδαίο ζωγράφο, που επιμελήθηκε η Βίκη Τσιώρου
στη χθεσινή Ελευθεροτυπία (16/9/09)]