ΑΦΡΟΣ
Είναι οι πόθοι μιναρέδες στυλωμένοι
Λάμψεις του μουεζίνη στην κορφή τους
Φωτοβολίδες των κραυγών της οικουμένης
Πυγολαμπίδες σε συρτάρια κορασίδων
Που κατοικούν σε ακρογιαλιές μέσα σ' επαύλεις
Και τρέχουν με ποδήλατα σε κήπους
Άλλες γυμνές άλλες ημίγυμνες κι άλλες φορώντας
Φορέματα με φραμπαλάδες και μποτίνια
Που στίλβουν την ημέρα και την νύχτα
Όπως τα στήθη τους την ώρα που βουτάνε
Μεσ' στον αφρό της θάλασσας.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ
(1901-1975), "Ενδοχώρα"
Ο ποιητής της αισιοδοξίας , της αγάπης και των ονειρικών
αποδράσεων από την πεζή και άχρωμη πραγματικότητα .
"Ο Εμπειρίκος είναι εγωιστικός, λέει ο Μιχάλης Μερακλής,
φίλαυτος, ατάραχος, μπροστά στα κοσμογονικά συμβάντα
της φυλής, έφερε όμως μια δική του φωνή, ερωτική,
γυναικολατρική, ηδονολατρική, αισθησιακά ελληνική.
Βρίσκεις στα γραφτά του εκείνη τη διψαλέα, αρπαχτική
ματιά του Έλληνα, που αναστατώνεται στο δρόμο από
το πέρασμα της όμορφης γυναίκας.
Παντού μιλά, οιστρηλατημένος, για γυναίκες νεανικές
("κορασίδες"), εύχυμες, προκλητικές' το γυναικείο στήθος
έχει μιαν ολότελα έντονη, αιχμηρή λειτουργία στην ποίησή του"*.
* "Η σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία (1915-1970) Ι. Ποίηση",
Εκδ. Κωνσταντινίδη, Θεσσαλονίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου