ΕΝΑ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ
ΜΕ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΔΥΟ ΠΟΙΗΤΩΝ ΤΗΣ ΒΙΚΤΟΡΙΑΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Η ταινία τοποθετείται στο Λονδίνο του 1845. Η αξιόλογη ποιήτρια του 19ου αιώνα Ελίζαμπεθ Μπάρετ αναρρώνει σιγά σιγά από μια εξουθενωτική ασθένεια με τη βοήθεια των αδελφών της, ειδικά της μικρότερης αδελφής της, Ενριέτας, αλλά νιώθει καταπιεσμένη από την οικογενειακή τυραννία του πλούσιου χήρου πατέρα της. Όταν δέχεται τον περίφημο συνάδελφό της ποιητή Ρόμπερτ Μπράουνινγκ σε επίσκεψη καλλιτεχνικής αβροφροσύνης, η καρδιά της πλέον θα ανήκει σε αυτόν.
Ωστόσο, ο αυταρχικός πατέρας της δεν έχει καμία πρόθεση να την αφήσει να χαθεί από τα μάτια του.
Υποταγμένη κυριολεκτικά στον αυταρχικό και ψυχολογικά βάναυσο πατέρα της , Έντουαρντ Μούλτον-Μπάρετ (Τσαρλς Λότον), που απαγορεύει σε όλα τα παιδιά του να παντρευτούν, η Ελίζαμπεθ ζει μια ζωή περιορισμένη στο δωμάτιό της, περιτριγυρισμένη από βιβλία και με συντροφιά το αγαπημένο της σκυλί.
Η ζωή της όμως αλλάζει κυριολεκτικά όταν ο διάσημος ποιητής ο Ρόμπερτ Μπράουνινγκ (Φρέντερικ Μαρτς), που θαυμάζει το έργο της, την επισκέπτεται και περνά μερικές ώρες συζητώντας μαζί της για την τέχνη τους. Η συνάντηση αυτή θα επαναληφθεί πολλές φορές , με αποτέλεσμα ανάμεσα στους δύο λογοτέχνες να αναπτυχθεί μια βαθιά πνευματική σύνδεση , που θα μετατραπεί τελικά σε φλογερή αγάπη.
Για να χαρούν τον έρωτά τους, ο Ρόμπερτ ενθαρρύνει την Ελίζαμπεθ να ξεφύγει από τον ταπεινωτικό εγκλεισμό της, τόσο ψυχολογικό όσο και σωματικό.Η προοπτική αυτή προκαλεί την οργή του πατέρα της, ο οποίος θεωρεί την κόρη του ιδιοκτησία του και αντιτίθεται άγρια σε κάθε πρόταση γάμου που του γίνεται.
Όλη σχεδόν η υπόθεση της ταινίας επικεντρώνεται στη μάχη της Ελίζαμπεθ να ξεφύγει από τον δικτάτορα πατέρα της και να βρει το θάρρος να ακολουθήσει την καρδιά της , μακριά από την πατρική οικία , προκειμένου να ευτυχήσει με τον Ρόμπερτ.
Τα βασικά μοτίβα που αναδεικνύονται με φυσικό τρόπο στην ταινία είναι η σύγκρουση ανάμεσα στον αρσενικό δεσποτισμό που επιτάσσει την υποταγή των πάντων στη βούλησή του (πατέρας) και της γυναικείας επιθυμίας για αγάπη και αυτοδιάθεση (κόρη).
Η αγάπη του Ρόμπερτ λειτουργεί ως "ελιξήριο ζωής " για την Ελίζαμπεθ, της δίνει δύναμη να σηκωθεί από το κρεβάτι της αρρώστιας , να θεραπευτεί και να ζήσει δίπλα στον αγαπημένο της . Η Δύναμη της Αγάπης και της Ελευθερίας, όπως επίσης το κοινό πάθος τους για την Ποίηση είναι τα βασικά κίνητρα της απόδρασης από το σπίτι- φυλακή της Wimpole Street.
Η ταινία αναδεικνύει την αυστηρή, καταπιεστική δομή της βικτοριανής οικογένειας, όπου ο πατέρας- αφέντης ασκεί την απόλυτη εξουσία, μην επιτρέποντας σ΄όλους τους άλλους στιγμή ελευθερίας*.
*Διαβάστε :Οι γυναίκες της Βικτωριανής εποχής. Σοβαρές, υποταγμένες στον άνδρα
Σημείωση: Η ταινία βασίζεται στο θεατρικό έργο του Rudolf Besier, το οποίο επικεντρώνεται περισσότερο στη δυναμική της οικογένειας και στον πατέρα παρά στην ακριβή βιογραφική αναπαράσταση.)
ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
1. Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ(1806-1861)
***********************
2.Ρόμπερτ Μπράουνινγκ(1812-1889)
3.Edward Moulton-Barrett (father) |
Elizabeth Barrett Browning
(Δείγμα της όμορφης ποιητικής γραφής της)
How Do I Love Thee? (Sonnet 43)
How do I love thee? Let me count the ways.
I love thee to the depth and breadth and height
My soul can reach, when feeling out of sight
For the ends of being and ideal grace.
I love thee to the level of every day’s
Most quiet need, by sun and candle-light.
I love thee freely, as men strive for right.
I love thee purely, as they turn from praise.
I love thee with the passion put to use
In my old griefs, and with my childhood’s faith.
I love thee with a love I seemed to lose
With my lost saints. I love thee with the breath,
Smiles, tears, of all my life; and, if God choose,
I shall but love thee better after death.
Πώς σε αγαπώ;
Πώς σε αγαπώ;
Άφησέ με να λογαριάσω τους τρόπους.
Σ΄αγαπώ κατά το βάθος και το πλάτος
και το ύψος, που μπορεί να εκταθεί η ψυχή μου,
όταν νιώθει αόρατη για τους σκοπούς
της ζωής και της θείας χάρης.
Σ΄αγαπώ στο επίπεδο της πιο απλής ανάγκης
κάθε μέρα, με το φως του ηλίου και του κεριού.
Σ΄αγαπώ αυτοπροαίρετα, όπως οι άνθρωποι
αγωνίζονται για το σωστό και το δίκαιο.
Σ΄αγαπώ αγνά, με τον τρόπο αυτών
που αποστρέφονται τον έπαινο.
Σ΄αγαπώ με το πάθος, που βίωσα παλιές μου
λύπες και με την πίστη της παιδικής μου ηλικίας.
Σ΄αγαπώ με μια αγάπη, που είχα την εντύπωση ότι χάνω,
με τους χαμένους μου αγίους.
Σ΄αγαπώ με την πνοή, τα χαμόγελα, τα δάκρυα
όλης μου της ζωής ∙ κι αν είναι θέλημα του Θεού,
Θα σ΄αγαπώ υπέρτερα μετά το θάνατό μου.
Μετάφραση: Τάκης Π. Πιερράκος
Πηγή:
********************************
The Barretts of Wimpole Street (1934)
Οι Μπάρετ της Οδού Γουίμπολ είναι αμερικανική ιστορική ρομαντική δραματική ταινία του 1934 σε σκηνοθεσία Σίντνεϊ Φράνκλιν, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του 1930 του Ρούντολφ Μπέζιερ . Απεικονίζει τον πραγματικό έρωτα μεταξύ των ποιητών Ελίζαμπεθ Μπάρετ ( Νόρμα Σίρερ ) και Ρόμπερτ Μπράουνινγκ ( Φρέντερικ Μαρτς ), παρά την αντίθεση του κακοποιητικού πατέρα της Έντουαρντ Μούλτον-Μπάρετ ( Τσαρλς Λότον ).
Η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και η Σίρερ ήταν υποψήφια για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου . Το σενάριο υπογράφουν οι Έρνεστ Βάιντα , Κλοντίν Γουέστ και Ντόναλντ Όγκντεν Στιούαρτ , βασισμένο στο επιτυχημένο θεατρικό έργο του 1930 Οι Μπάρετ της Οδού Γουίμπολ του Ρούντολφ Μπέζιερ , με πρωταγωνίστρια την Κάθριν Κορνέλ .[.........................]
This film is in the public domain.Αυτή η ταινία είναι δημόσια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου