Έτγκαρ Κέρετ [ Ισραηλινός διηγηματογράφος]: «Ελπίζω να φτάσουμε σε μια περίοδο όπου ο ισραηλινός λαός δεν θα κυβερνάται από τον Νετανιάχου κι από ένα σωρό ακροδεξιούς, πολεμοχαρείς ανθρώπους, και που οι Παλαιστίνιοι δεν θα κυβερνώνται από τη Χαμάς»

 

Έτγκαρ Κέρετ για Μεσανατολικό: «Η συμπόνια πολλών ανθρώπων είναι επιλεκτική»

Ο σημαντικός Ισραηλινός διηγηματογράφος Έτγκαρ Κέρετ [Etgar Keret] έδωσε συνέντευξη στους New York Times, σχολιάζοντας τα φρικτά γεγονότα που εκτυλίσσονται αυτή την περίοδο στη Μέση Ανατολή. Αναδημοσιεύουμε ένα μικρό μέρος. Πριν από κάποια χρόνια, σε συνεργασία με τον Παλαιστίνιο Σαμίρ Ελ Γιούσεφ, ο Κέρετ είχε δημοσιεύσει τη συλλογή διηγημάτων «Το μπλουζ της Γάζας» (εκδ. Καστανιώτη, μτφρ. Μάγκι Κοέν), προάγοντας τη συνεργασία μεταξύ δυο πολύ διαφορετικών κόσμων.

Επιμέλεια: Book Press

Ο Ισραηλινός Έτγκαρ Κέρετ, γνωστός για τα ευσύνοπτα, γλυκόπικρα διηγήματά του, ανέκαθεν τηρούσε νηφάλια στάση όσον αφορά στο μεσανατολικό ζήτημα. Πριν από κάποια χρόνια, σε συνεργασία με τον Παλαιστίνιο Σαμίρ Ελ Γιούσεφ, ο Κέρετ είχε δημοσιεύσει τη συλλογή διηγημάτων Το μπλουζ της Γάζας (εκδ. Καστανιώτη, μτφρ. Μάγκι Κοέν), προάγοντας τη συνεργασία μεταξύ δυο πολύ διαφορετικών κόσμων.

Με αφορμή τα γεγονότα που εκτυλίσσονται αυτή την περίοδο στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη, ο συγγραφέας έδωσε συνέντευξη στους New York Times, λέγοντας πως, από τις 7 Οκτώβρη και μετά, κατατρύχεται από την «αδυναμία του να σώσει τους ανθρώπους που κινδυνεύουν».

Την ημέρα της επίθεσης της Χαμάς, ο Κέρετ παρακολουθούσε τις ειδήσεις κι αισθανόταν ανήμπορος. Δεν έχει άδεια οδήγησης και δεν μπορούσε να ταξιδέψει νότια για να μεταφέρει τα θύματα σε ασφαλές μέρος. Δεν ήξερε πώς να δένει επιδέσμους. Αρκετές εβδομάδες αργότερα, προσπαθώντας να βοηθήσει τους πληγέντες, ο συγγραφέας επισκέφτηκε τα παιδιά που επιβίωσαν από τις επιθέσεις στα κιμπούτς και τους διάβασε ιστορίες και παραμύθια.

Ο Κέρετ αισθάνεται πως οι γονείς του, επιζώντες του Ολοκαυτώματος, τον προετοίμαζαν για αυτή τη στιγμή σ’ όλη του τη ζωή. Από αυτούς έμαθε να μην εμπιστεύεται τις μεγάλες αφηγήσεις· δεν επιθυμεί οι Ισραηλινοί να υιοθετήσουν τον ρόλο του θύματος, τον ρόλο του ήρωα.

«Κάποιοι άνθρωποι παρακολουθούν την τραγωδία που εκτυλίσσεται λες και βλέπουν το Πρωτάθλημα της Θυματοποίησης, στο οποίο υποστηρίζεις μόνο μια πλευρά και δεν ενδιαφέρεσαι για την άλλη, και η ευαισθησία τους μου φαίνεται επιλεκτική».

Ο σύγχρονος κόσμος είναι πολύ σύνθετος και πολωμένος, εξηγεί. Τόσοι άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικές πλευρές συνυπάρχουν μεταξύ τους.

«Δεν ξέρω πού θα μας οδηγήσει όλο αυτό. Μακάρι να ήμουν κάποιος αρχηγός, γιατί τότε θα μπορούσα να μας οδηγήσω εκεί όπου θα ‘θελα εγώ. Αν με ρωτάτε τι εύχομαι, θα σας πω πως ελπίζω να φτάσουμε σε μια περίοδο όπου ο ισραηλινός λαός δεν θα κυβερνάται από τον Νετανιάχου κι από ένα σωρό ακροδεξιούς, πολεμοχαρείς ανθρώπους, και που οι Παλαιστίνιοι δεν θα κυβερνώνται από τη Χαμάς. Αν συμβεί αυτό, πιστεύω πως τα προβλήματά μας γίνεται να λυθούν. Είμαι χαζός! Είμαι ένας απλός συγγραφέας! Δεν έχω ιδέα. Όμως, πραγματικά πιστεύω πως μπορεί να βρεθεί μια λύση. Θα χρειαστεί, όμως, μια επανεκκίνηση. Προς το παρόν, δεν υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα.

»Εδώ κι αρκετό καιρό, τα πράγματα δεν λειτουργούσαν κι εμείς αδιαφορούσαμε. Ο Νετανιάχου έλεγε συνεχώς: ‘’Ω, μπορούμε να συνάψουμε συμφωνίες με τη Χαμάς. Δεν έχει σημασία το ότι κάνουν φρικτά πράγματα, το ότι είναι μια τρομοκρατική οργάνωση - είναι πραγματιστές’’. Λοιπόν, πλέον γνωρίζουμε πως δεν είναι πραγματιστές. Πλέον γνωρίζουμε πως το παιχνίδι που έπαιζε ο Νετανιάχου, ο οποίος ενίσχυε τη Χαμάς με στόχο να αποτρέψει κάθε ενδεχόμενο να δημιουργηθεί παλαιστινιακό κράτος, δεν λειτούργησε. Και πήραμε ένα πολύ, πολύ απλό μάθημα: Αν καταλάβεις μια περιοχή, αν βάλεις τους ανθρώπους σε ένα κλουβί, στο τέλος θα σπάσουν αυτό το κλουβί και θα σου κόψουν τον λαιμό. Αν τους αφήσεις να ζήσουν με αξιοπρεπή τρόπο, τουλάχιστον υπάρχει ελπίδα... Δεν γνωρίζω τι θα ακολουθήσει. Δεν γνωρίζω. Αλλά λέω: Το μόνο που επιθυμώ είναι να υπάρξει ελπίδα».

Διαβάστε όλο το άρθρο στα αγγλικά εδώ.