Ανοιχτή (συντροφική) επιστολή προς Αλέξη Τσίπρα
Αγαπητέ σύντροφε Αλέξη,
Ήταν μικρός, αλλά πολύ πυκνός ο χρόνος της εξαφάνισής σου από την πολιτική σκηνή, αλλά και από το τελείως γκροτέσκο κομματικό σκηνικό.
Δε μίλησες δημοσίως, για την πρωτοφανή τοξική κατάσταση που δημιουργήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ μας, ακόμα και όταν χρησιμοποιώντας το όνομα σου για να λοιδορήσουν και ευτελίσουν, πολλά μέλη και στελέχη με αγωνιστικότητα και πείσμα που συμβαδίσαμε μαζί.
Εξαίρουμε τη χαρισματική σου προσωπικότητα. Η εκτίναξη του κόμματος ήταν και αποτέλεσμα της προσπάθειας όλων μας και μεγάλης δικής σου συμβολής, προχωρήσαμε ως πολιτικός εκφραστής των κινημάτων.
Πορευτήκαμε μαζί βάζοντας παρακαταθήκη την ιστορία μας, το ήθος μας, την ιδεολογία μας, την άοκνη εργασία, την υστεροφημία μας για να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια. Στην πορεία στην έξοδο από το μνημόνιο, στην οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική πολιτική.
Τώρα αναπήδησε ένα μίσος για την ιστορική πορεία της Αριστεράς, ένα πογκρόμ αλητείας για αυτούς που έβαλαν πλάτη, ως «καρεκλοκένταυρους» και «βαρίδια του 3%», τα ψεύτικα Sms, ότι η «αριστερή τάση» υπονόμευε τους σχεδιασμούς σου! Στο κυνήγι μαγισσών, στη χλεύη, στην απαξίωση, στον κανιβαλισμό από «κουκουλοφόρους» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έμπλεκαν το όνομα σου και εσύ σιωπούσες μεγαλοφώνως.
«Τις πταίει;»
Ποια υπονόμευση; Η έκφραση γνώμης, ακόμα και διαφωνίας και (ενδεχομένως) ψηφοφορία, που ευτυχώς τότε επιτρέπονταν. Μέχρι εκεί, δυστυχώς! Αντίθετα, πάρα πολλοί και εγώ προσωπικά τους κρίνουμε έντονα, γιατί ενώ έβλεπαν τον κατήφορο, υποτάσσονταν στη δική σου θέληση! Όλη η (λαθεμένη) τακτική και η (ανύπαρκτη) στρατηγική ήταν αποκλειστικά δική σου και των στενών συνεργατών σου.
Δυστυχώς, ποτέ δεν έγινε συζήτηση στο κόμμα μας ούτε για την διακυβέρνηση μας ούτε για την ήττα του 2019 ούτε για τις δύο τελευταίες. Για το πώς πορευθήκαμε, τα λάθη, τις ανεπάρκειές μας, την αναζήτηση αιτιών και αιτιατών, κάνοντας ταυτόχρονα την αυτοκριτική μας απευθυνόμενοι στο λαό, αλλά και για να τα διορθώσουμε και να πορευτούμε καλύτερα. Όλα αυτά έσπασαν το δέσιμο που είχαμε σφυρηλατήσει με τα κινήματα, τις δυνάμεις της εργασίας, τους άνεργους, τη Νεολαία, το ευρύτερο πρεκαριάτο, αυτούς που δεν έχουν φωνή.
Παραιτήθηκες και παράτησες τελείως το Κόμμα, ενώ έπρεπε να μείνεις για να εγγυηθείς την ομαλή πορεία για τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα εμβληματικό παράδειγμα: Μπάμπης Δρακόπουλος, του ΚΚΕ Εσωτερικού, που όχι μόνο διασφάλισε την, χωρίς διακρίσεις, ανάδειξη ηγεσίας, αλλά, με τη σεμνότητα που τον διέκρινε εντάχθηκε στην Οργάνωση Εργατικής Πολιτικής του Κόμματος…
«Η ιστορία γίνεται σιωπή»
Αγαπητέ σύντροφε Αλέξη, δεν μίλησες όταν ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν σε σύγχυση, σε εμφυλιοπολεμικό κλίμα με συνέπεια ο χώρος μας ωσάν χαμαιτυπείο να εκχυδαΐζεται και εξαερώνεται.
Και μετά την ανάδειξη της ηγεσίας Κασσελάκη, όταν έκανε (και συνεχίζει) την προσωπική του ζωή φεϊγβολάν, που εσύ κρατούσες ως κόρη οφθαλμού την όποια εμπλοκή της συντρόφου σου (που υπήρξε και στέλεχος του κόμματος) ούτε καν όταν πανηγυρίζαμε στους δύο εκλογικές μας θριάμβους. Ούτε για αυτό το ατόπημα δε μίλησες στον νέο πρόεδρο και στον περίγυρο-στελέχη του, που ανέβηκαν στο βάθρο της κομματικής νίκης…
Δεν μίλησες ούτε καν όταν ο διαδοχός σου στο Κόμμα, κτυπά και εσένα προσωπικά όταν αναφέρει ότι βρήκε ένα «άρρωστο ΣΥΡΙΖΑ», μια «πέμπτη φάλαγγα» ή από το περιβάλλον του με το «πεθαμένο λικέρ» και από νέους «…ισμούς», όπως ο Τζακρισμός …
Δεν μίλησες ακόμα και όταν ο διάδοχός σου με ευτελισμό λοιδόρησε το μαξιλάρι των 37 δισ. που είχε τη δική σου σφραγίδα και που πολλάκις υπερασπίστηκες σθεναρά δημοσίως.
Δεν μίλησες για να μπει φραγμός στο ύφος και ήθος του Στ. Κασσελάκη όταν με διάγγελμα (!) κάλεσε σε διχαστικό δημοψήφισμα για διαγραφές, ωσάν μεγαλομέτοχος προβληματικής επιχείρησης να διέτασσε ψηφοφορία για να θέσει εκποδών στελέχη και εργάτες ως υπονομευτές της εταιρίας…
Προφανώς, δεν έχει αντιληφθεί ακόμα ότι μιλά σε μέλη και στελέχη κοινωνικούς αγωνιστές με ιστορία και ανιδιοτέλεια, συνώνυμα με την ύπαρξη και γιγάντωσή του. Σε Κόμμα με αρχές, καταστατικό, θεσμικά όργανα.
Δεν μίλησες όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν (και δείχνουν) την κατρακύλα…
Μήπως φταίει το ζαβό το ριζικό μας;
Τι απόμεινε να μη χλευαστεί από τη νέα ηγεσία; Μόνο η εμβληματική Συμφωνία των Πρεσπών! Θα παραμείνεις σιωπηλός, όταν θα έλθει η ώρα και για αυτή;
Αντίθετα, ενεργοποιήθηκες σε συναντήσεις μετά την αποχώριση των (πολύ) κακών, για να τους πεις τι;
Σε ενημερώνω ότι μερικοί, από τους «καλούς» χλεύασαν την πρωτοβουλία σου, αναφέροντάς σε ως «παιδονόμο»!! Φαίνεται ότι άρχισε άμεσα και για εσένα η αποκαθήλωση..
Πολύ λίγο, πολύ αργά (;)…για τη προστασία της ιστορίας και του μέλλοντος του πολιτικού μας χώρου.
Ανοιχτή (συντροφική) επιστολή προς Αλέξη Τσίπρα
Μάκης ΜπαλαούραςΑγαπητέ σύντροφε Αλέξη,
Ήταν μικρός, αλλά πολύ πυκνός ο χρόνος της εξαφάνισής σου από την πολιτική σκηνή, αλλά και από το τελείως γκροτέσκο κομματικό σκηνικό.
Δε μίλησες δημοσίως, για την πρωτοφανή τοξική κατάσταση που δημιουργήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ μας, ακόμα και όταν χρησιμοποιώντας το όνομα σου για να λοιδορήσουν και ευτελίσουν, πολλά μέλη και στελέχη με αγωνιστικότητα και πείσμα που συμβαδίσαμε μαζί.
Εξαίρουμε τη χαρισματική σου προσωπικότητα. Η εκτίναξη του κόμματος ήταν και αποτέλεσμα της προσπάθειας όλων μας και μεγάλης δικής σου συμβολής, προχωρήσαμε ως πολιτικός εκφραστής των κινημάτων.
Πορευτήκαμε μαζί βάζοντας παρακαταθήκη την ιστορία μας, το ήθος μας, την ιδεολογία μας, την άοκνη εργασία, την υστεροφημία μας για να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια. Στην πορεία στην έξοδο από το μνημόνιο, στην οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική πολιτική.
Τώρα αναπήδησε ένα μίσος για την ιστορική πορεία της Αριστεράς, ένα πογκρόμ αλητείας για αυτούς που έβαλαν πλάτη, ως «καρεκλοκένταυρους» και «βαρίδια του 3%», τα ψεύτικα Sms, ότι η «αριστερή τάση» υπονόμευε τους σχεδιασμούς σου! Στο κυνήγι μαγισσών, στη χλεύη, στην απαξίωση, στον κανιβαλισμό από «κουκουλοφόρους» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έμπλεκαν το όνομα σου και εσύ σιωπούσες μεγαλοφώνως.
«Τις πταίει;»
Ποια υπονόμευση; Η έκφραση γνώμης, ακόμα και διαφωνίας και (ενδεχομένως) ψηφοφορία, που ευτυχώς τότε επιτρέπονταν. Μέχρι εκεί, δυστυχώς! Αντίθετα, πάρα πολλοί και εγώ προσωπικά τους κρίνουμε έντονα, γιατί ενώ έβλεπαν τον κατήφορο, υποτάσσονταν στη δική σου θέληση! Όλη η (λαθεμένη) τακτική και η (ανύπαρκτη) στρατηγική ήταν αποκλειστικά δική σου και των στενών συνεργατών σου.
Δυστυχώς, ποτέ δεν έγινε συζήτηση στο κόμμα μας ούτε για την διακυβέρνηση μας ούτε για την ήττα του 2019 ούτε για τις δύο τελευταίες. Για το πως πορευθήκαμε, τα λάθη, τις ανεπάρκειες μας, την αναζήτηση αιτιών και αιτιατών, κάνοντας ταυτόχρονα την αυτοκριτική μας απευθυνόμενοι στο λαό, αλλά και για να τα διορθώσουμε και να πορευτούμε καλύτερα. Όλα αυτά έσπασαν το δέσιμο που είχαμε σφυρηλατήσει με τα κινήματα, τις δυνάμεις της εργασίας, τους άνεργους, τη Νεολαία, το ευρύτερο πρεκαριάτο, αυτούς που δεν έχουν φωνή.
Παραιτήθηκες και παράτησες τελείως το Κόμμα, ενώ έπρεπε να μείνεις για να εγγυηθείς την ομαλή πορεία για τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα εμβληματικό παράδειγμα: Μπάμπης Δρακόπουλος, του ΚΚΕ Εσωτερικού, που όχι μόνο διασφάλισε την, χωρίς διακρίσεις, ανάδειξη ηγεσίας, αλλά, με τη σεμνότητα που τον διέκρινε εντάχθηκε στην Οργάνωση Εργατικής Πολιτικής του Κόμματος…
«Η ιστορία γίνεται σιωπή»
Αγαπητέ σύντροφε Αλέξη, δεν μίλησες όταν ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν σε σύγχυση, σε εμφυλιοπολεμικό κλίμα με συνέπεια ο χώρος μας ωσάν χαμαιτυπείο να εκχυδαΐζεται και εξαερώνεται.
Και μετά την ανάδειξη της ηγεσίας Κασσελάκη, όταν έκανε (και συνεχίζει) την προσωπική του ζωή φεϊγβολάν, που εσύ κρατούσες ως κόρη οφθαλμού την όποια εμπλοκή της συντρόφου σου (που υπήρξε και στέλεχος του κόμματος) ούτε καν όταν πανηγυρίζαμε στους δύο εκλογικές μας θριάμβους. Ούτε για αυτό το ατόπημα δε μίλησες στον νέο πρόεδρο και στον περίγυρο-στελέχη του, που ανέβηκαν στο βάθρο της κομματικής νίκης…
Δεν μίλησες ούτε καν όταν ο διαδοχός σου στο Κόμμα, κτυπά και εσένα προσωπικά όταν αναφέρει ότι βρήκε ένα «άρρωστο ΣΥΡΙΖΑ», μια «πέμπτη φάλαγγα» ή από το περιβάλλον του με το «πεθαμένο λικέρ» και από νέους «…ισμούς», όπως ο Τζακρισμός …
Δεν μίλησες ακόμα και όταν ο διάδοχός σου με ευτελισμό λοιδόρησε το μαξιλάρι των 37 δισ. που είχε τη δική σου σφραγίδα και που πολλάκις υπερασπίστηκες σθεναρά δημοσίως.
Δεν μίλησες για να μπει φραγμός στο ύφος και ήθος του Στ. Κασσελάκη όταν με διάγγελμα (!) κάλεσε σε διχαστικό δημοψήφισμα για διαγραφές, ωσάν μεγαλομέτοχος προβληματικής επιχείρησης να διέτασσε ψηφοφορία για να θέσει εκποδών στελέχη και εργάτες ως υπονομευτές της εταιρίας…
Προφανώς, δεν έχει αντιληφθεί ακόμα ότι μιλά σε μέλη και στελέχη κοινωνικούς αγωνιστές με ιστορία και ανιδιοτέλεια, συνώνυμα με την ύπαρξη και γιγάντωσή του. Σε Κόμμα με αρχές, καταστατικό, θεσμικά όργανα.
Δεν μίλησες όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν (και δείχνουν) την κατρακύλα…
Μήπως φταίει το ζαβό το ριζικό μας;
Τι απόμεινε να μη χλευαστεί από τη νέα ηγεσία; Μόνο η εμβληματική Συμφωνία των Πρεσπών! Θα παραμείνεις σιωπηλός, όταν θα έλθει η ώρα και για αυτή;
Αντίθετα, ενεργοποιήθηκες σε συναντήσεις μετά την αποχώριση των (πολύ) κακών, για να τους πεις τι;
Σε ενημερώνω ότι μερικοί, από τους «καλούς» χλεύασαν την πρωτοβουλία σου, αναφέροντάς σε ως «παιδονόμο»!! Φαίνεται ότι άρχισε άμεσα και για εσένα η αποκαθήλωση..
Πολύ λίγο, πολύ αργά (;)…για τη προστασία της ιστορίας και του μέλλοντος του πολιτικού μας χώρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου