Mega fires και η σαπουνόφουσκα του επιτελικού κράτους
Tvxs.gr
Ένα μήνα μετά τις εκλογές μέσα σε αυτό το δυστοπικό καλοκαιρινό τοπίο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραμένει μια διαχρονική αξία. Μόλις πρόσφατα επανεκλέχτηκε μ’ένα mega ποσοστό 40,56%. Ένας θρίαμβος που από κανέναν δεν πανηγυρίστηκε…
Στις καταστροφικές πυρκαγιές (mega fires είναι πλέον ο διεθνής ορισμός τους), που κατατρώνε την Ελλάδα, το μέτρο της αντίδρασης του περίφημου επιτελικού κράτους είναι η αξυρισιά των Μητσοτάκη και Πατούλη. Όσο πιο αξύριστοι είναι, τόσο πιο επιτυχημένος είναι ο κυβερνητικός συντονισμός.
Και μπορούμε να παρηγοριόμαστε και να μην νοιώθουμε μειονεκτικά ως χώρα, γιατί αυτές οι mega fires είναι ένα διεθνές καταστροφικό φαινόμενο και δεν έπαιξε κάποιο ρόλο στην εξάπλωση τους ούτε ο όποιος ανεπαρκής συντονισμός, ούτε η χρησιμοποίηση των πυροσβεστών σε ρόλο πληρωμάτων του ΕΚΑΒ. Δηλαδή είτε οι πυροσβέστες στελεχώσουν το ΕΚΑΒ είτε όχι, οι mega fires και τα καταστροφικά τους αποτελέσματα δεν ελέγχονται. Το είπε στη Βουλή κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης: «…απέναντι στη μανία της φύσης κανένα μέτρο δεν θα είναι ποτέ αρκετό.»
Κι επειδή κανένα μέτρο δεν θα είναι ποτέ αρκετό για να ελεγχθούν οι μεγα-πυρκαγιές, ήταν μάταιο να προσλάβουν πυροσβέστες γι’αυτό προσέλαβαν αστυνομικούς και κάθε λογής απόχρωσης ειδικούς φρουρούς. Ώστε μπορεί τα δάση να καίγονται, όμως στις πόλεις μας επικρατεί τάξη κι ασφάλεια, κι ας είναι περικυκλωμένες από στάχτες κι αποκαΐδια.
Τέσσερα χρόνια τώρα όλο μεγάλα λόγια για εθνικά σχέδια αντιμετώπισης των πυρκαγιών και μεγάλα λόγια για την αναβάθμιση της δημόσιας υγείας. Της δημόσιας υγείας που πλέον έχει ενσωματώσει στις λειτουργίες της τη μεταφορά των ασθενών στις καρότσες των αγροτικών αυτοκινήτων. Όλο μεταρρυθμίσεις και εθνικά σχέδια, κοροϊδία και αναποτελεσματικότητα. Σαπουνόφουσκες πασπαλισμένες με χρυσόσκονη.
Κι η τρομακτική ηγεμονία του 40,56% μοιάζει σήμερα άτρωτη και αλώβητη. Όμως πίσω της κρύβει μια τετραετία φθοράς, διαφθοράς και αποτυχιών σε πάρα πολλά μέτωπα. Από τον κορονοϊό ως τα ρεκόρ της ακρίβειας, τις υποκλοπές και την αίσθηση της ταξικής μεροληψίας και των αδικιών της δικαιοσύνης.
Όλα αυτά αποτυπώνονταν συντριπτικά σε όλες τις ποιοτικές έρευνες της κοινής γνώμης προ των εκλογών, αλλά το σύστημα διακυβέρνησης Μητσοτάκη κατάφερε προσωρινά να τα κρύψει πίσω από τα πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ που μοίρασε και πίσω από την πρωτοφανή προπαγάνδα και τον έλεγχο των ΜΜΕ. Και πίσω από τα μεγάλα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.
Τίποτα όμως δεν μένει ακίνητο. Με άλλα λόγια οι πολιτικές ηγεμονίες μετριούνται και δοκιμάζονται κάθε μέρα και μια κυβέρνηση που κουβαλά στην πλάτη της μια αμαρτωλή τετραετία, δεν έχει κατοχυρώσει την ηγεμονία της όσο τη βολεύει να ισχυρίζεται. Και δεν είναι τόσο μονόδρομος η πορεία της όσο θέλει να την εμφανίζει.
Αρκεί η αναπόφευκτη φθορά της να βρει χώρο υποδοχής και μια λογική εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Δύσκολο; Δύσκολο. Όμως είναι ο μόνος δρόμος επιβίωσης της κοινωνίας πάνω στα αποκαΐδια, τις στάχτες, την απογοήτευση του «τίποτα δεν γίνεται» και του «όλοι το ίδιο είναι». Το δοκίμασαν στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Είναι ένας δρόμος. Ας προσπαθήσουμε να τον ανοίξουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου