Μιχάλης Γκανάς, Το κοτσύφι
Λιγνό καλογεράκι το κοτσύφι
με τεριρέμ βραχνά και προσευχές
αδέξιες όλο το χρόνο, αλλά την άνοιξη
μες στα λαμπρά πλατάνια λειτουργεί
σε τόπους γνώριμους και δέντρα
ειπωμένα, τότε που έβρεχε,
που φύσαγε κι έκανε κρύο, τότε
που χιόνιζε κι αυτό κρεμότανε
στα μαύρα σπόρια του κισσού
για να ταΐσει λιγοστό κορμάκι
κι ύστερα σ’ ένα κλαδί αφηνόταν,
μια μαύρη φλόγα μες στο χιόνι
περιμένοντας,
ώσπου την άνοιξη
έρχεται κάτι και του λύνει
τον κόμπο που ’χει στο λαιμό
κι αναπηδάει φωνή που το ξαφνιάζει,
θρεμμένη από σιωπή και στέρηση,
και γίνεται εφημέριος μιας σκοτεινής
θρησκείας και μιας θεάς που όλο
το παιδεύει, βάζοντας κυνηγούς
και γάτες και νυφίτσες να το φοβερίζουν
για να τραγουδάει,
όσο προλάβει,
μέχρι να πέσει μπρούμυτα και πάλι
στη χειμερία νάρκη της φωνής του.
Από τη συλλογή Γυάλινα Γιάννενα, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα, 1989
Το κοτσύφι
Πηγή: http://www.wild-anima.gr
Το κοτσύφι είναι ένα από τα πλέον κοινά και αναγνωρίσιμα είδη τόσο μέσα όσο και έξω από τις πόλεις. Ανήκει στην οικογένεια των τσιχλών και είναι συγγενής με είδη όπως η τσίχλα, η κοκκινότσιχλα, η γερακότσιχλα, η κεδρότσιχλα. (Λατινικό όνομα: Turdus merula)
Το κοτσύφι είναι μικρό σχετικά πουλί, με μέγεθος μεταξύ σπουργιτιού και περιστεριού. Τα αρσενικά είναι κατάμαυρα με κίτρινο ράμφος το καλοκαίρι και κίτρινο περίγραμμα στα μάτια. Τα θηλυκά είναι γκριζοκάστανα και με σκούρο ράμφος.
Το κοτσύφι είναι πουλί του δάσους και των περιοχών με χαμηλή βλάστηση, κυρίως σε λόφους και βουνά. Μπορεί κανείς να το συναντήσει από τους πρόποδες ενός βουνού μέχρι και τα 2000 μέτρα! Είναι το μόνο είδος από την οικογένεια των τσιχλών που έχει προσαρμοστεί στην ζωή μαζί με τους ανθρώπους και έχει εγκατασταθεί στις πόλεις.
Το μελωδικό του κελάηδισμα είναι χαρακτηριστικό και από τα πλέον όμορφα μεταξύ των πουλιών της πόλης. Προτιμά περιοχές με αρκετούς θάμνους και δέντρα και παρακείμενες ανοιχτές εκτάσεις με χαμηλή βλάστηση. Είναι συνηθισμένο στα πάρκα των πόλεων, όπου απαντάται και στα παρακείμενα κτίρια και δρόμους. Το βλέπουμε καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Τρώει έντομα, σκουλήκια, μικρά φρούτα.
Προτιμά περιοχές με θάμνους και δέντρα και παρακείμενες ανοιχτές εκτάσεις με χαμηλή βλάστηση. Απαντάται συχνά στα πάρκα των πόλεων, καθώς και στα παρακείμενα κτίρια και δρόμους.Πριν από 200 χρόνια το ήταν ένα απομονωμένο και δειλό δασόβιο πουλί. Από τις αρχές του 19ου αιώνα, το είδος άρχισε να εξαπλώνεται και εκτός των δασών της Ευρώπης και να αποικεί νέα ενδιαιτήματα, ανάμεσα στα οποία τα νέα ενδιαιτήματα των πόλεων, με αποτέλεσμα να σχηματιστούν σημαντικοί πληθυσμοί αστών κοτσυφιών, που εξακολουθούν να αυξάνονται.
Το αστικό περιβάλλον οδήγησε στην διαφοροποίηση των πουλιών: τα πουλιά των πόλεων έχουν μεγαλύτερες αναπαραγωγικές πυκνότητες, μια διευρυμένη αναπαραγωγική περίοδο, είναι δραστήρια για περισσότερες ώρες της ημέρας, τείνουν να ζουν περισσότερο, παρουσιάζουν μεγαλύτερη συχνότητα αλμπινισμού και είναι περισσότερο εξοικειωμένα με τους ανθρώπους από ότι τα δασόβια κοτσύφια.
Η αναπαραγωγική περίοδος διαρκεί από τις αρχές Μάρτη μέχρι τον Αύγουστο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου γεννούν αυγά 2-3 φορές και ανατρέφουν νεοσσούς. Αυτό που καθορίζει την αναπαραγωγική περίοδο είναι κυρίως ο καιρός. Είναι μονογαμικά για τις διαδοχικές γέννες του έτους, ενώ όταν πρόκειται για πουλιά που δεν μετακινούνται και είναι μόνιμα στην περιοχή μπορεί να διατηρήσουν τον ίδιο σύντροφο όσο ζουν.
Η φωλιά κατασκευάζεται από τα θηλυκά και συνήθως είναι χαμηλά σε δέντρα, θάμνους και αναρριχώμενα φυτά. Φωλιές όμως μπορούν να βρεθούν και μέσα σε κτίρια, ακόμα και στο έδαφος.
Σε κάθε γέννα το θηλυκό κάνει 3-5 αυγά και τα επωάζει μόνο του. Εκκολάπτονται 13-14 μέρες αργότερα. Οι νεοσσοί είναι έτοιμοι να αφήσουν τη φωλιά σε 13-14 μέρες, αλλά αν αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη φωλιά μπορούν να επιβιώσουν και από 9 ημερών.
Τα νεαρά πουλιά εγκαταλείπουν τη φωλιά όταν είναι πλήρως πτερωμένα, αλλά δεν είναι ικανά να πετάξουν. Θα παραμείνουν ανίκανα να πετάξουν για μερικές μέρες. Οι γονείς του θα φροντίσουν για αυτό για τις επόμενες 3 εβδομάδες. Ένα πτερωμένο νεαρό κοτσύφι είναι εξαιρετικά απίθανο να εγκαταλειφθεί από τους γονείς του. Τα νεαρά κοτσύφια δεν θα έπρεπε ποτέ να «σώζονται», αλλά να αφήνονται μόνα και στη φροντίδα των γονιών τους.
Σε περίπτωση που βρείτε ένα νεαρό κοτσύφι μόνο του, μην το απομακρύνετε από τη θέση που το βρήκατε γιατί οι γονείς του θα βρίσκονται κάπου κοντά και θα το αναζητήσουν. Μετακινήστε το σε ασφαλή, κοντινή στην αρχική, θέση, μόνο σε περίπτωση που η ζωή του απειλείται (π.χ. από κάποια γάτα).
(Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία & ΑΝΙΜΑ Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής)
Πηγή: http://www.wild-anima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου