ΣΥΡΙΖΑ, μετριοπαθείς και μεσαία τάξη
Ένα από τα δυσεπίλυτα προβλήματα της Αριστεράς στο κοινοβουλευτικό πλαίσιο είναι πώς θα απευθυνθεί στα μεσαία στρώματα και στους μετριοπαθείς δίχως να χάσει τα λαϊκά στρώματα που, δυστυχώς, δεν της είναι πάντα δεδομένα.
Διάβασα με ανησυχία στην Εφημερίδα των Συντακτών ένα άρθρο του Νίκου Παππά για το θέμα, όπου, με λίγα λόγια, ζητά να προσαρμοστούμε στις πεποιθήσεις και στα συμφέροντα αυτών των στρωμάτων, να προσαρμοστούμε στο ιδεολογικό επίπεδο των μετριοπαθών.
Η μεσαία τάξη, όμως, έχει συγκρουόμενα συμφέροντα τόσο με τους «κάτω» όσο και με τους «πάνω». Ο μικροεπιχειρηματίας έχει συγκρουόμενα συμφέροντα τόσο με τους υπαλλήλους του όσο και με τους δανειστές του, το ελεγχόμενο από τα πολύ μεγάλα συμφέροντα κράτος και τους μεγάλους ανταγωνιστές του.
Οι μετριοπαθείς αποδέχονται την κυριαρχία των «πάνω», αλλά αποζητούν από το κράτος μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας και λιγότερες παρασπονδίες από τον νόμο και τη στοιχειώδη ηθική.
Ο Ν. Παππάς προτείνει στην ουσία να πλησιάσουμε αυτόν τον χώρο αποδεχόμενοι τις ιδεολογικές και ταξικές του προκαταλήψεις. Αυτό ήταν και το στοίχημα του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος: η μετατροπή του σε τμήμα του Δημοκρατικού Κόμματος. Αποτέλεσμα ήταν η διάλυση της ιταλικής Αριστεράς, η επικράτηση του στυγνότερου νεοφιλελευθερισμού με καταστροφικά αποτελέσματα για την οικονομία και την κοινωνία και, τέλος, η επικράτηση της Άκρας Δεξιάς στην κυβέρνηση της χώρας με τις ευλογίες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, με τον οποίο έχει συμμαχήσει στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Η Ιστορία όμως μας έχει δείξει επανειλημμένα ότι η μεσαία τάξη πλησιάζει την Αριστερά όταν αυτή αντιστέκεται στις δυνάμεις που πνίγουν τόσο τα λαϊκά στρώματα όσο και τη μεσαία τάξη. Πλησίασαν το ΕΑΜ όχι γιατί ζητούσε «συνεργασία με ανθρώπινο πρόσωπο» αλλά ανατροπή της Kατοχής. Το ίδιο συνέβη και με τις νίκες της Αριστεράς στη Λατινική Αμερική, καθώς και με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα το 2015.
Βέβαια, οι δυνάμεις της αντίστασης μπορεί να εξαναγκαστούν σε υποχωρήσεις (που θα μπορούσε ή όχι να αποφύγει η Αριστερά), αλλά για να μην «χάσει την ψυχή της» οφείλει πάντα να αντεπιτίθεται μόλις το «μαχαίρι απομακρυνθεί από τον λαιμό». Παράδειγμα καταστροφικής συμμόρφωσης με τις συνήθειες και τις προκαταλήψεις του μεσαίου χώρου ήταν η διάλυση από τον Ν. Παππά των αυτοδιοικητικών δομών της αντιστεκόμενης ΕΡΤ και επιβολής στους αγωνιζόμενους δημοσιογράφους και εργαζόμενους ενός κλασικού «Ταγματάρχη», αντί να εδραιώσει μια αυτοδιοικούμενη δομή στον χώρο της ενημέρωσης, εμποδίζοντας έτσι τη σημερινή μιντιακή παντοδυναμία της Δεξιάς.
ΣΥΡΙΖΑ, δύναμη αντίστασης
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλει να ξανακερδίσει τη μεσαία τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, πρέπει να αναλάβει ξανά τον ρόλο μιας δύναμης αντίστασης στον νεοφιλελευθερισμό και στον απάνθρωπο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό με κέντρο τις ΗΠΑ και όχι τον ρόλο της διαχείρισης της εξουσίας για τα ίδια συμφέροντα κραδαίνοντας το «ανθρώπινο πρόσωπο» και την «πολιτικώς ορθή» διακόσμηση. Ρόλο για τον οποίο ποτέ δεν θα είναι αξιόπιστος. Ρόλο από τον οποίο δεν κερδίζει ούτε την αφοσίωση των λαϊκών στρωμάτων ούτε το ενδιαφέρον των μεσαίων στρωμάτων και των μετριοπαθών.
Σε μια εποχή που ο πόλεμος στην Ουκρανία καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία και την πορεία των τιμών και το γεωπολιτικό μέλλον της ανθρωπότητας, ακόμα και την επιβίωσή της, είναι αδιανόητο μια δύναμη Αριστεράς που θα διεκδικήσει αυτό τον ρόλο αντίστασης υπέρ των λαϊκών στρωμάτων να μην έχει σαφή και ξεκάθαρη θέση υπέρ μιας άμεσης ανακωχής και υπέρ της ειρήνης, έστω και αν αυτό δεν ηχεί ως «πολιτικώς ορθό» στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή Αριστερά, που έχει αυτοκτονικά ταχθεί πίσω από τη φιλοπόλεμη πολιτική των «νεοσυντηρητικών» των ΗΠΑ (που στην ουσία ξεκίνησαν τη σύγκρουση το 2014.)
Ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε ένας χαρισματικός ηγέτης, που ενέπνευσε τον λαό μας και την Αριστερά σε μια ελπίδα αντίστασης, αλλά που χρεώθηκε όμως όλες τις συνέπειες των αδυναμιών των think tank που τον πλαισίωναν. Βέβαια, η καλύτερη περίπτωση θα ήταν η παραμονή του στο πηδάλιο του ΣΥΡΙΖΑ και η απομάκρυνση και αντικατάσταση των think tank.
Σήμερα επείγει να μην επικεντρωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο στο ποιος, αλλά να ασχοληθεί σοβαρά και δημοκρατικά και στο για να κάνει τι.
Ο Δημήτρης Σκαρπαλέζος δίδασκε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Παρίσι 7
*******************
ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΠΑ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Flash FM Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου