Ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ (2014)
Κριτικη: ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
lifo.gr
Σκηνοθεσία:
Michael Cuesta
Κύριοι Ρόλοι:
Jeremy Renner … Gary Webb
Rosemarie DeWitt … Susan ‘Sue’ Webb
Ray Liotta … John Cullen
Tim Blake Nelson … Alan Fenster
Barry Pepper … Russell Dodson
Mary Elizabeth Winstead … Anna Simons
Paz Vega … Coral Baca
Oliver Platt … Jerry Ceppos
Michael Sheen … Fred Weil
Richard Schiff … Richard Zuckerman
Andy Garcia … Norwin Meneses
Robert Patrick … Ronald J. Quail
Michael Kenneth Williams … ‘Freeway’ Rick Ross
Yul Vazquez … Danilo Blandon
Lucas Hedges … Ian Webb
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Peter Landesman
Παραγωγή: Naomi Despres, Jeremy Renner, Scott Stuber
Μουσική: Nathan Johnson
Φωτογραφία: Sean Bobbitt
Μοντάζ: Brian A. Kates
Σκηνικά: John Paino
Κοστούμια: Kimberly Adams-Galligan, Doug Hall
Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η ταινία του δημιουργού του Homeland, επικεντρώνεται στην υπόθεση του βραβευμένου με Πούλιτζερ δημοσιογράφου, Γκάρι Γουέμπ*, ο οποίος αποκάλυψε τη διασύνδεση της χρηματοδότησης των ανταρτών στη Νικαράγουα με τη διακίνηση κοκαΐνης στην καρδιά του Λος Άντζελες.
Η πραγματική ιστορία του ρεπόρτερ Γκάρι Γουέμπ, εργαζόμενου σε ήσσονος εμβέλειας εφημερίδα του Σαν Χοσέ, ο οποίος αποκάλυψε τη διασύνδεση της χρηματοδότησης των ανταρτών στη Νικαράγουα με τη διακίνηση κοκαΐνης στην καρδιά του Λος Άντζελες – απ' ό,τι δείχνουν τα στοιχεία, ο Ρίγκαν καιγόταν να ανατρέψει τους αριστερούς Σαντινίστας, που νωρίτερα είχαν ανατρέψει τον «συμμορφωμένο» προς τα αμερικανικά συμφέροντα δικτάτορα Σομόζα, και κατέφυγε στη βοήθεια εμπόρων ναρκωτικών, πληρώνοντάς τους αδρά.
Η μεγάλης έκτασης εμπλοκή της κυβέρνησης στην αποχαύνωση της μαύρης κοινότητας στις φτωχογειτονιές του Λος Άντζελες υπήρξε μια μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία, καθώς και μια σοβαρή κατηγορία με αλυσιδωτές αντιδράσεις που επισκιάστηκαν από το σκάνδαλο Λεβίνσκι/Κλίντον εκείνη την περίοδο.
Ο Μάικλ Κουέστα, που είχαμε θαυμάσει για τον λεπτό χειρισμό ευαίσθητων θεμάτων, όπως η παιδοφιλία στο L.I.E. και ο εφηβικός εκφοβισμός στο 12 and Growing, αλλά στη συνέχεια τον κέρδισε η τηλεόραση αξιώσεων, επιστρέφει με μια πιο mainstream ταινία, που κερδίζει σε ρυθμό και λεπτομέρειες και κάπως σκοντάφτει στην αφηγηματικότητα – προφανώς, γιατί η βιογραφική δραματοποίηση χρειαζόταν κάποιες παραπάνω ελευθερίες για να λειτουργήσει κινηματογραφικά. Αυτό συμβαίνει όταν τέτοια γεγονότα «παραείναι αληθινά για να ειπωθούν», όπως σημειώνεται σε μια κρίσιμη καμπή του φιλμ, όταν ο ήρωας οφείλει να λάβει υπ' όψιν του τις παράπλευρες προσωπικές απώλειες, εφόσον επιθυμεί να προχωρήσει στην έρευνα και στη δημοσιοποίηση μιας βρόμικης υπόθεσης.
Ο Τζέρεμι Ρένερ, ένας σπουδαίος ηθοποιός παλαιάς κοπής, καθώς στοιχειώνεται αυθεντικά και πειστικά από δαίμονες, χωρίς να ποζάρει ως ταλανισμένο θύμα των περιστάσεων, μεταφέρει τη φιλοδοξία του ρεπόρτερ και την αγωνία του να βρει την άκρη και να αποκαταστήσει την αλήθεια, με γνώμονα την εύθραυστη οικογενειακή ισορροπία.
Όσο για τον Κουέστα, η εμπειρία του στα σίριαλ, και ειδικά στο «Homeland», τον βοήθησε σημαντικά να μοντάρει τη σύνθεση των γεγονότων και τη σταδιακή, μεθοδευμένη αποκαθήλωση του δημοσιογραφικού scoop.
TA ΑΛΗΘΙΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ TEKMHΡΙΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ "ΗΡΩΑ" ΤΗΣ ΜΕ ΜΙΑ ...ΔΙΠΛΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου