Aποποίηση περιουσίας
«Η πυρκαγιά δεν απειλεί κατοικημένες περιοχές», είναι η χειρότερη επινόηση προσβολής ενάντια στην ανθρώπινη ύπαρξη. Περιορίζει και δεσμεύει την ζωή στα στενά όρια της κατοικίας, αγνοώντας εγκληματικά την αναγκαία αλυσίδα παραγόντων που διασφαλίζουν μοιραία την υγιή συνέχειά της.
Η προτεραιότητα της διαφύλαξης ανθρώπινης ζωής παντοιοτρόπως, ζητούμενο αλίμονο από την μια, μα σε ανισορροπία διαχείρισης, με αυτά που την εξασφαλίζουν. Το δυστοπικό σημείο που φτάσαμε ως αλαζόνες, η ζωή εναντίον της ζωής!
Η φύση είναι ζωή, από την φύση ελέγχεται και εξαρτάται όχι μόνο η ποιότητα της ζωής μας, αλλά και η ύπαρξή της η ίδια. Ότι κάνουμε απερίσκεπτα εις βάρος της, επιστρέφει με καταστρεπτικές συνέπειες εναντίον μας, καθιστώντας τις συνθήκες επιβίωσης αβίωτες.
Προχωρήσαμε ανόητα και εγωιστικά, σε αποποίηση περιουσίας, παραχωρώντας τα πολύτιμα μοναδικά δώρα της, σε περαστικούς και εφήμερους κερδοσκόπους εκμεταλλευτές , προσωρινούς επισκέπτες και ενοικιαστές της απληστίας του σήμερα. Η υπόδουλη σε αυτούς επιστήμη, απασχολείται για την παραγωγή υπερκερδών, αδυνατώντας να αναπαράγει τις απλές αλλά πολυποίκιλες αλυσιδωτές συνθέσεις του φυσικού όλου, παροχής του θαυμαστού και μοναδικού αποτελέσματος, αυτό της ζωής.
Μας έπεισαν οι επιτήδειοι, πως η περιουσία μας η φύση, εφόσον δεν παράγει άμεσα αποτιμώμενα κέρδη στην χρηματιστηριακή αγορά, μπορεί να περάσει στην παραγωγική εκμετάλλευση των υλικών της, προς όφελος της κοινωνίας, τάχα. Σύντομα τα αποτελέσματα της αποποίησης της περιουσία μας, οδήγησαν στην σημερινή εξάρτηση της ανάσας κάτω από ένα κλιματιστικό, ερμητικά κλεισμένοι στα σπίτια μας, απειλούμενοι όχι από κάποιον ιό αυτή την φορά, μα από την κλιματική κρίση.
Στα βιβλία διαβάζουμε πια, για τα δροσερά καλοκαίρια των γονιών μας, που έβρισκαν δροσιά κάτω από μια κληματαριά, ένα πλατάνι και έπιναν δροσερό νερό από την πήλινη κανάτα, χωρίς την άνεση χρήσης του ψυγείου με πάγο, πόσο μάλλον του ηλεκτρικού. Το χώμα τότε κυριαρχούσε του τσιμέντου και μια απογευματινή βόλτα στην φύση, σου πρόσφερε γαλήνη και ισορροπία, για να αντιμετωπίσεις τα διάφορα προβλήματα.
Η φύση σου έδειχνε τον δρόμο της ανεύρεσης των αισθημάτων, το άκουσμα του τιτιβίσματος των πουλιών, η λαλιά του κούκου, η συνάντηση με μια χελώνα, το πέταγμα της πυγολαμπίδας η μυρωδιά του αρώματος των λουλουδιών, το λίκνισμα του πεύκου στο δροσερή αύρα. Δεν υπάρχει κάποιο gadget που να προσφέρει στους νέους αυτά τα σκιρτήματα ψυχής στην μάνα φύση, αυτή την μοναδική αισθητική προσέγγιση στο κάλλος της. Χάνονται τα καλοκαιρινά μαθήματα στον έρωτα, στην αγάπη στην αρμονία.
Αποποίηση περιουσίας, εγκατάλειψη της πανίδας και της χλωρίδας στην
πυρκαγιά, ως ακατοίκητη περιοχή, ως κενή ζωής όπως πλέον την εννοούν οι
αστοί. Αποποίηση της ζωής μας, γενικώς.Έχω «τραβήξει» νερό από πηγάδι,
έχω «πατήσει» σταφύλια, έχω «πηδήξει φωτιές» τ’ Αϊ Γιάννη, έχω «πιάσει»
πεταλούδες με την μπλούζα μου, έχω κλέψει γλυκό σιρόπι από το βάζο, έχω
βάλει χώμα στην πληγή, έχω πληγωθεί από τριβόλια στα πόδια μου,
έχω μείνει εκστατικός παρακολουθώντας μολυντήρι. Και δεν αποποιούμαι της περιουσίας μου, αυτής που απόμεινε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου