ΕΝΘΥΜΙΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΗ : «Λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή (και καλή) δουλειά» (1939-2023)

Ο Μιχάλης Μπουρμπούλης γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1939 στην Ιθάκη. 

Υπήρξε από τους σημαντικότερους στιχουργούς μας. Κατάφερε με πολλά τραγούδια του να δώσει το στίγμα της εποχής και να ξεχωρίσει για τον ουσιαστικό, αληθινό και γεμάτο μνήμες λόγο του. 

Συνεργάστηκε  με σπουδαίους συνθέτες και ερμηνευτές: Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Δημήτρης Λάγιος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Ηλίας Ανδριόπουλος, Γιώργος Χατζηνάσιος, Λίνος Κόκοτος, Γιάννης Σπανός, Στάμος Σέμσης, Σωτηρία Μπέλλου, Βίκυ Μοσχολιού, Μαρία Δημητριάδη, Ελένη Βιτάλη, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Κώστας Σμοκοβίτης, Χάρις Αλεξίου, Γιώργος Νταλάρας, Μαρινέλλα, Δημήτρης Μητροπάνος, Αντώνης Καλογιάννης, Μελίνα Κανά, Φίλιππος Περιστέρης κ.ά.

Εξέδωσε τα βιβλία:

Η Νύχτα του Όφη, Andy’s Publishers, 2014 – Νεοελληνική Ποίηση

Η Μετρική του Θανάτου: Τάφος στο Μόντρεαλ, Andy’s Publishers, 2013  – Νεοελληνική Ποίηση

Μονοκατοικία στα Χαλάσματα: Ειρκτή του ενός, Andy’s Publishers, 2013  – Νεοελληνική Ποίηση

Λαζαρέτο: ο Γάμος των Τράγων: Λοιμοκαθαρτήριο, δεσμωτήριο, Καστανιώτης, 2010 – Μυθιστόρημα

Επισκέπτες στη Χώρα του Άλατος, Διάττων – Καστανιώτης, 2008 – Μυθιστορηματική Καταγραφή

Μια Επιστολή προς τη Γαλάτεια και οι Μεταμορφώσεις του Μάρκου Σοντάτου, Modern Times, 2005 – Μυθιστόρημα

Ειν Αλί Κείται προς Ζόφον: Εικοσιτέσσερα Σονέτα του Μιχαήλ Μπουρμπούλη του Επτανησίου, Διάττων 2004 – Νεοελληνική Ποίηση

Η Πριγκίπισσα των Ατμών, Διάττων, 2003 – Μυθιστόρημα

Άνθρωπος Άνεμος, Διάττων 1999 –

_________________________

Διαβάστε :

Μιχάλης Μπουρμπούλης: Η ιστορία πίσω από τα τραγούδια του ( αποκαλυπτική συνέντευξη για τον βίο, την ιδεολογία, την αισθητική του).. 

Με αφορμή το τραγούδι "Σου Στέλνω Χαιρετίσματα" – Χάρις Αλεξίου

(συνθέτης: Σταύρος Κουγιουμτζής, 1976) ο Μιχάλης Μπουρμπούλης σχολίασε :

[....................................]
Μ.Μ.: Το «Σου Στέλνω Χαιρετίσματα» ήταν μία σατιρική μπαλάντα, γιατί γύρισε ο «εθνάρχης» από τη Γαλλία, ο Καραμανλής, και νομίζανε ότι όλα θα αλλάξουν. Κι εγώ «σας στέλνω χαιρετίσματα», λοιπόν, «με δυο μικρά πουλιά / λιγότερα συνθήματα / και πιο πολλή δουλειά». Και το αντίθετο, που διογκωνόταν η άκρα Αριστερά, και αντί να δουλεύει έριχνε συνθήματα. Ο Καραμανλής δεν ήταν κι ένας, πως να το πούμε, άνθρωπος που μπορούσες να τον κάνεις ό,τι θέλεις. Είχε και τα νευράκια του, είχε και τα χαστούκια του και ήταν πειθαρχημένο το περιβάλλον του. Τότε έφτιαξε τη Νέα Δημοκρατία. Τα γέλια που έβαλα μόλις άκουσα το όνομα του κόμματος… Η Δημοκρατία είναι μία. Τη λέει η λέξη: ο Δήμος κρατεί. Το «Νέα Δημοκρατία» τι σημαίνει; Είναι αποτέλεσμα μιας αγράμματης συμπεριφοράς μέσα σ’ ένα πλήθος πικραμένο, όπως ήταν οι Έλληνες. Δεν μπορείς να το λες «Νέα Δημοκρατία». Έφερε τη Δημοκρατία τη νέα; Γιατί η παλιά ποιά ήτανε; Να θυμηθώ ότι ο ίδιος ισοπέδωσε τα Επτάνησα με τους σεισμούς και με τους εργολάβους του; Ή την Αθήνα; Αυτός κατάντησε την Αθήνα έτσι, ως υπουργός Δημοσίων Έργων και ως αρχιμάστορας των εργολάβων στην Ελλάδα. Στα Επτάνησα το 1953 έγιναν οι σεισμοί. Μεγάλες καταστροφές. Να σου δείξω φωτογραφίες τρεις μέρες μετά απ’ τους σεισμούς. Οι εργολάβοι ισοπέδωσαν τα σπίτια. Η Ιθάκη έπαθε ζημιά 25 με 30% το πολύ. Θυμάμαι, ήμουνα παιδί, που γύριζε μία παρέα στην Ιθάκη κι έγραφε στα σπίτια Ε ή Κ, επισκευάσιμον, κατεδαφίσιμον. Τα περισσότερα έπρεπε να ήταν κατεδαφίσιμα. Τα επισκευάσιμα, ξέρεις ποιά ήταν; Το αρχοντολόι του νησιού! Που ήταν δίπλα στον Καραμανλή σαν ψηφοφόροι του.

Ναι, αλλά το αρχοντολόι, αφού είχε και περισσότερα χρήματα, δεν θα είχε και πιο καλά σπίτια και πιο γερές κατασκευές;
Μ.Μ.: Τα σπίτια στην Ιθάκη τα έζησα. Ήταν του 18ου-19ου αιώνα. Τα περισσότερα ήταν βενετσιάνικου ρυθμού, με ένα ιδιαίτερο στυλ. Σπίτια από πέτρα και ασβέστη. Δεν είχαν μπετά. Μπορούσαν, όμως, να τα αποκαταστήσουν. Στην Ιθάκη είχε φτιάξει τρία σπίτια, τρεις οικοδομές, ο Τσίλερ. Ο μεγάλος αρχιτέκτονας. Έφτιαξε τη Ναυτεμπορική Σχολή, που ήτανε το ομορφότερο κτίριο της Μεσογείου. Άμα το βρω, θα στο δείξω. Και απλώς είχε καθίσει η σκεπή. Γκρεμίζεις ένα κτήριο, που μόνο τα υπόγεια και τους διαδρόμους και τα αγάλματα που είχε μέσα να κοίταζες… Στην αρχή του περασμένου αιώνα, ο Τσίλερ έφτιαξε τη Σχολή καθώς και το σπίτι του Σταθάτου και το εξοχικό. Και είδαμε όλοι αυτή την περίφημη εποχή, να προσπαθούν να γκρεμίσουν σπίτια και να μην πέφτουνε. Και να τα γκρεμίζουν με γερανούς και δυναμίτες. Ξεκινάγαμε να πάμε στο σχολείο και μας λέγανε «Κάτσε γιατί θα το γκρεμίσουνε με δυναμίτη! Τράβα παιδάκι μου αλλού, από άλλο δρόμο!». Γιατί; Γιατί δεν το επισκευάζεις; Γιατί δεν θα είχανε δουλειά-χρήμα οι εργολάβοι! Δεν θα είχε δουλειά το σύστημα των τσιμέντων, που συνεχιζότανε με πρώτο παράδειγμα την Αθήνα. Είναι πόλη αυτή; Ο Καραμανλής την ξεκίνησε! Ιδεολογικά μπορεί να θίγεσαι, δεν ξέρω, αλλά σ’ αυτά δεν υπάρχει ιδεολογία. Υπάρχει «γκρεμίζω» και «χτίζω».[...............................]

Μάνος Χατζιδάκις ‎• Τραγούδια Για Την Ελένη [1978] [Μιχάλη Μπουρμπούλη - 1978]

Στην πύλη τ’ Αδριανού

κοντά στου Μακρυγιάννη

τα πρώτα τριαντάφυλλα

σου φόρεσα στεφάνι.



Κι όταν σου πήρα το φιλί

κάτω από τις κολώνες

χτυπούσε η σάλπιγγα βραχνά

μέσ’ τους παλιούς στρατώνες.



Έγιν’ η νύχτα πυρκαγιά

η αγάπη ανατριχίλα

και μεις αρπάξαμε φωτιά

σαν τα ξερά τα φύλλα.



Στην  πύλη τ’ Αδριανού

κοντά στου Μακρυγιάννη

μέσ’ τις φωτιές μας ρίξανε

μια νύχτα τ’ ’Αϊ Γιάννη.



Σαν  ήρθε το πρωί

χειμώνας κι είχε κρύο

σαν τα πουλιά σκορπίσαμε

μακριά από το Θησείο.