
Τα Φλογισμένα Νιάτα (Πρωτότυπος τίτλος: Le Diable au corps) είναι γαλλική δραματική ταινία του 1947 σε σκηνοθεσία Κλωντ Ωτάν-Λαρά με πρωταγωνιστές τη Μισελίν Πρελ και τον Ζεράρ Φιλίπ. [1]Η ταινία είναι μεταφορά στην οθόνη του μυθιστορήματος του Ραϊμόν Ραντιγκέ Με τον διάβολο στο κορμί (1923), από το οποίο προέρχεται ο γαλλικός τίτλος.[2]
Πλοκή
Στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, η όμορφη νοσοκόμα σε στρατιωτικό νοσοκομείο Μαρτ (Μισελίν Πρελ) περιμένει τον αρραβωνιαστικό της Ζακ, που βρίσκεται στο μέτωπο, πολεμώντας για την πατρίδα. Η Μαρτ μπλέκεται σε μια θυελλώδη σχέση με τον 17χρονο Φρανσουά (Ζεράρ Φιλίπ), μαθητή και πολύ νέο για να καταταχθεί στο στρατό, με τον οποίο ζει τον απόλυτο έρωτα πριν παντρευτεί τον Ζακ. Ο ζηλότυπος Φρανσουά παλεύει με το γεγονός ότι η Μαρτ παντρεύτηκε, ενώ αυτή προσπαθεί να αποδείξει την αφοσίωσή της στον νεαρό, φλογερό εραστή της. Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα όταν η Μαρτ μένει έγκυος με το μωρό του Φρανσουά.[3]
Αποδοχή
Η ταινία, γυρισμένη το 1947, είναι μεταφορά στην οθόνη του μυθιστορήματος του Ραϊμόν Ραντιγκέ Με τον διάβολο στο κορμί (1923), [4]και σηματοδότησε την άμεση μεταπολεμική περίοδο. Όταν προβλήθηκε στο Μπορντώ τον Σεπτέμβριο 1947, η ταινία θεωρήθηκε σκανδαλώδης, επέσυρε τη δημόσια κατακραυγή και επικρίθηκε τόσο για το προκλητικό για την εποχή θέμα της μοιχείας όσο και για το αντιμιλιταριστικό της πνεύμα. [5]Δημοσιογράφοι ζήτησαν ακόμη και την απόσυρση της ταινίας. Κατά την προβολή στο φεστιβάλ των Βρυξελλών στις 29 Ιουνίου 1947, ο Γάλλος πρέσβης αποχώρησε.
Παρόλα αυτά, η ταινία επαινέθηκε από τους καλλιτεχνικούς κύκλους και την κινηματογραφική κριτική και ο Ζεράρ Φιλίπ έλαβε το βραβείο ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ των Βρυξελλών 1947 και η Μισελίν Πρελ το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στα βραβεία Victoires du cinéma français.[...............................................................]
Βικιπαίδεια =>Φλογισμένα Νιάτα (ταινία, 1947)
ΔΗΛΩΣΗ
Αποποίηση ευθύνης πνευματικών δικαιωμάτων Σύμφωνα με το
άρθρο 107 του νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων του 1976, επιτρέπεται,
στην Οδό της Ντροπής, η «δίκαιη χρήση» για σκοπούς όπως κριτική,
σχολιασμός, ρεπορτάζ, διδασκαλία, υποτροφίες και έρευνα. Η δίκαιη χρήση
είναι μια χρήση που επιτρέπεται από τον νόμο περί πνευματικών
δικαιωμάτων, η οποία διαφορετικά θα μπορούσε να αποτελεί παραβίαση. Η μη
κερδοσκοπική, εκπαιδευτική ή προσωπική χρήση γέρνει την πλάστιγγα υπέρ
της δίκαιης χρήσης. Δεν υπάρχει πρόθεση παραβίασης πνευματικών
δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου