Ελένη Καρασαββίδου*Το 1933, εποχή που κρίνονταν η ζωή και ο θάνατος εκατομμυρίων, ένα βιβλίο κυκλοφόρησε στη Γερμανία και έπειτα απέδρασε σε άλλες χώρες. Δεν το πρόσεξε όταν έπρεπε κανείς. Τιτλοφορούνταν «Η (μαζική) ψυχολογία του φασισμού». Συγγραφέας ήταν «κάποιος» (λολ) Wilhelm Reich. Εγραφε: «Μια λάθος πολιτική αντίληψη είχε δημιουργήσει την εντύπωση, που επικρατεί ακόμη και σήμερα, ότι ο φασισμός είναι ιδιαίτερο εθνικό γνώρισμα των Γερμανών και των Ιαπώνων. Από την αρχική αυτή εσφαλμένη αντίληψη πηγάζουν όλες οι άλλες λανθασμένες ερμηνείες.
Καταστροφική σκέψη […] είναι ότι ο φασισμός ήταν και εξακολουθεί να θεωρείται η δικτατορία μιας μικρής αντιδραστικής κλίκας. Η πεισματική εμμονή σε αυτή την πλάνη πρέπει ν’ αποδοθεί στον φόβο να παραδεχτούμε την αλήθεια: ο φασισμός είναι διεθνές φαινόμενο, που εμποτίζει σύμπασες τις κοινωνικές ομάδες όλων των εθνών. [...] Εχω ακέραιη την επίγνωση της ευθύνης μου γι’ αυτόν μου τον ισχυρισμό. Θα ευχόμουν, για το καλό τούτου του σπαραγμένου κόσμου, οι ταλαιπωρημένες μάζες να είχαν συνειδητοποιήσει εξίσου καθαρά την ευθύνη τους για τον φασισμό».
Η
επικαιρότητα του βιβλίου μού ήρθε στο μυαλό μετά τις ευθείες απειλές
που εκτόξευσε ο ραβίνος της Θεσσαλονίκης για όσους/ες συμμετέχουν σε
διαμαρτυρίες κατά της γενοκτονίας, λέγοντας πως «το εβραϊκό κράτος πάντα
βρίσκει τους εχθρούς του όπου κι αν βρίσκονται». Εσύ να φοβάσαι τον
εαυτό σου, ραβίνε, όταν κοιτιέσαι στον καθρέφτη θεωρώντας πως
αποκλείεται να έχεις καταντήσει φασίστας λόγω θρησκείας.
Ραβίνος εξαπολύει απειλές με φασιστικό παραλήρημα: «Να ζείτε με τον τρόμο μας» (βίντεο)
Να φοβάσαι όταν αποδίδεις τον όρο αντισημίτης/τρια ακόμη και σε όσους/ες έχουν χρόνια υπερασπιστεί την κοινότητά «σου» στην πόλη και όταν θαρρείς συμμάχους σου αυτούς που όταν τα κόζα της δύναμης αλλάξουν θα είναι πάλι με τους δυνατούς.
Να φοβάσαι, ραβίνε, όταν ταυτίζεις τον ιουδαϊσμό με την αυταρχική, κτηνώδη πολιτική ενός κράτους, λερώνοντας κάτι πολύ μεγαλύτερο από σένα κι από αυτό και στρατιωτικοποιώντας, όπως όλοι οι ομοϊδεάτες σου ανεξάρτητα από θρήσκευμα, το συναίσθημα των μαζών.
Να φοβάσαι όταν είσαι βασικό γρανάζι ενός συστήματος εξουσίας που πολιτεύεται διαχειριζόμενο τους φόβους και τις ανάγκες. Που ποινικοποιεί τη συνείδηση, που επιβραβεύει την τυφλότητα ή τη σιωπή.
Να φοβάσαι, ραβίνε, όταν βρίσκεσαι σε -και όταν κρύβεσαι πίσω από για να απειλήσεις- ένα καθεστώς το οποίο αγνοώντας τις ευθείες απειλές σου για πολίτες του σου προσφέρει το πιο τρομακτικό πράγμα από όλα για την ανθρώπινη ψυχή: την ασυδοσία. Οταν ο κυνηγημένος αντίπαλος βρίσκεται μέσα σου και εσύ αφήνεσαι να χειραγωγηθείς από τη δήθεν δύναμή σου σε έναν κόσμο που θύτες και θύματα αλλάζουν ονόματα και προσωπεία, αλλά δεν εκλείπουν ποτέ.
Να φοβάσαι, δηλαδή, και το πρόσκαιρο και το αιώνιο.
Και να φοβάσαι, ραβίνε, όταν καταπατάς τις πιο σημαντικές γραφές και της δικής σου θρησκείας, αλλά και όταν κυνηγάς τις φωνές συνείδησης και της δικής σου (μιας και είσαι τελικά Ισραηλινός και όχι Έλληνας) κοινωνίας:
Shema Israel (Ακου Ισραήλ): «Ξένον δεν πρέπει να τον καταπιέζετε ούτε να τον εκμεταλλεύεστε, γιατί κι εσείς ήσασταν κάποτε ξένοι στην Αίγυπτο. Χήρα και ορφανό δεν θα τους καταπιέζετε» (Εξοδος, 22, 20-21).
«Μην είσαι εκδικητικός και μνησίκακος απέναντι στους άλλους, αλλά ν’ αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου» (Λευιτικόν 19, 17-18).
«Και στον τοίχο της τραπεζαρίας, με χρυσά γράμματα, πρόβαλε η επιγραφή: "Ποιος θα ανεβεί στο όρος του Κυρίου και ποιος θα σταθεί στον ιερό τόπο Αυτού;" (Βιβλίο των Ψαλμών). Η απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση, που ήταν άλλωστε και το οικογενειακό τους απόφθεγμα, βρισκόταν στον απέναντι τοίχο και περιστοίχιζε το οικόσημο των Καστελνουόβο, μια γαλάζια αντιλόπη μ’ ένα άστρο του Δαβίδ σε κάθε της κέρατο. "Εκείνος που έχει καθαρά τα χέρια και αγνή την καρδιά"» Βιβλίο των Ψαλμών, Ψαλμός 23 (Αμος Οζ, «Σούμχι»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου