Σήμερα ζούμε την αναβίωση των ακροδεξιών και φιλοναζιστικών κινημάτων και των κομμάτων, που προσπαθούν να αναθεωρήσουν την Ιστορία.Περνούμε μέρες αδιανόητες , διαπιστώνοντας ότι καταβυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ σε έναν ερεβώδη κόσμο , που μοιάζει με εκείνον που όλοι νομίζαμε ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί, αυτόν του Μεσοπολέμου.
Η άνοδος ακροδεξιών λαϊκιστών πολιτικών και η συγκέντρωση των ΜΜΕ στα χέρια πανίσχυρων μεγιστάνων του πλούτου , που δεν κρύβουν το μίσος τους για τη Δημοκρατία , διευκολύνει το έργο τους , που είναι η απόκτηση της απόλυτης εξουσίας , πέρα και πάνω από τους εθνικούς και παγκόσμιους θεσμούς και τους Οργανισμούς , που καθιερώθηκαν για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων. Η δύναμη της Προπαγάνδας των Media που ελέγχουν ασκεί τεράστια επίδραση στις σύγχρονες κοινωνίες, σπέρνοντας τη σύγχυση και διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα .
Ζούμε , όπως λένε οι δημοσιολόγοι , μέρες ανάλογες με αυτές του Μεσοπολέμου, όπου η προπαγάνδα του τεράστιου ναζιστικού μηχανισμού , υπό την καθοδήγηση του Γκέμπελς, θεοποίησε τον Χίτλερ και το απαίσιο καθεστώς του.
Πιστή υπηρέτρια του καθεστώτος και κορυφαία προπαγανδίστρια μέσω της εικόνας υπήρξε η Λένι Ρίφενσταλ, η χαρισματική κινηματογραφίστρια , που έθεσε το ταλέντο της στην υπηρεσία του Κακού, στάση που μεταπολεμικά αρνούνταν, προβάλλοντας αναίσχυντα και χονδροειδή ψέματα.
Tο Παράδειγμα της Λένι Ρίφενσταλ
Η αναφορά μας στη Λένι Ρίφενσταλ αγγίζει ένα κεντρικό ηθικό δίλημμα: τη σχέση μεταξύ Τέχνης, Ηθικής και Ευθύνης.
Η Ρίφενσταλ ήταν αναμφίβολα μια ταλαντούχα σκηνοθέτιδα , που επαναπροσδιόρισε το αθλητικό ντοκιμαντέρ και τη χρήση της κάμερας για δημιουργία επικών αφηγήσεων.
Ωστόσο, το έργο της (κυρίως "Ο Θρίαμβος της Θέλησης" και το "Ολύμπια" ) ήταν αναπόσπαστο μέρος της ναζιστικής προπαγανδιστικής μηχανής. Εξιδανίκευσε το καθεστώς, παρουσίασε τον Χίτλερ ως Μεσσία και δημιούργησε τα ισχυρότερα οπτικά σύμβολα του Τρίτου Ράιχ.
Η περίπτωσή της μας θυμίζει ότι η τεχνική τελειότητα και η αισθητική ομορφιά δεν απαλλάσσουν τον καλλιτέχνη από την ηθική ευθύνη. Το ερώτημα "Μπορεί η τέχνη να είναι μεγαλοπρεπής αλλά ηθικά ελαττωματική;" παραμένει εξαιρετικά κρίσιμο για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ο φόβος μας ότι ζούμε σε μια εποχή όπου τα δημοκρατικά ιδεώδη απειλούνται από πανίσχυρα κέντρα παραπολιτικής εξουσίας μέσω της διαστροφής της πληροφόρησης και της εκμετάλλευσης του φόβου είναι ένα ισχυρά διαδεδομένο αίσθημα.
Η ιστορική μνήμη και η κριτική σκέψη είναι οι πιο σημαντικοί αμυντικοί μηχανισμοί απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα. Η αναγνώριση των τακτικών του απολυταρχισμού (προπαγάνδα, λαϊκισμός, επίθεση στους θεσμούς) είναι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπισή τους. Η αδέσμευτη δημοσιογραφία, η ανθρωπιστική εκπαίδευση και η υποστήριξη των ανεξάρτητων οργανισμών κουλτούρας παραμένουν ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση ενός δημοκρατικού και ανοικτού δημόσιου χώρου , που θα ματαιώνει τις οργανωμένες απόπειρες για την καταπάτηση των ελευθεριών μας.
Gerontakos1. ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΡΙΑ ΛΕΝΙ ΡΙΦΕΝΣΤΑΛ ,ΠΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΩΡΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΥ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ
Μαρία ΡηγούτσουΈνα πλάνο πάνω από λαμπερά πολύτιμα κρύσταλλα και στη συνέχεια η εικόνα ενός όμορφου προσώπου σε προφίλ. Είναι οι πρώτες εικόνες του ντοκιμαντέρ «Ρίφενσταλ» του Άντρες Φάιελ που έχει πάρει από την ταινία «Το μπλε φως» (1932). Πρωταγωνίστρια ήταν η Λένι Ρίφενσταλ, που εμφανιζόταν και στους τίτλους ως σκηνοθέτης.
Οι εικόνες του Χίτλερ, των ναζιστικών πορειώνκαι των Ολυμπιακών Αγώνων εναλλάσσονται γρήγορα. Αργότερα, εμφανίζονται και οικογενειακές φωτογραφίες: ο πατέρας, η μητέρα, η Λένι. Η Λένι Ρίφενσταλ παρέμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου μια πεπεισμένη εθνικοσοσιαλίστρια και της άρεσε να περιφέρεται με το προσωπείο της μεγάλης κυρίας. Πέθανε το 2003 σε βαθιά γεράματα και σε ηλικία 101 ετών.
Μετά το 1945, η Λένι Ρίφενσταλ πέτυχε τη μεταμόρφωσή της σε μια απολίτικη καλλιτέχνιδα και μάλιστα έδινε την εντύπωση πως αδίκως την καταδίωκαν. Προσπαθούσε να πείσει τον κόσμο με μισές αλήθειες και ψέματα για το ναζιστικό παρελθόν της και να φιμώνει τους ανθρώπους που την αμφισβητούσαν. Η ίδια υπήρξε χορεύτρια και ηθοποιός χωρίς κανείς ποτέ να της αναγνωρίζει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο. Στον τομέα της σκηνοθεσίας όμως ακόμα και ο Άντρες Φάιελ παραδέχεται ότι «η Ρίφενσταλ άνοιξε δημιουργικούς δρόμους, ειδικά για τους οπερατέρ».
Σιδερένια θέληση και εκμετάλλευση των πάντων
Έκανε επίσης εξαιρετική δουλειά στο μοντάζ. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της όμως αλλά και η κατάρα της, ήταν η υπέρμετρη φιλοδοξία της. Η Ρίφενσταλ δεν ήταν πολυτάλαντη, αλλά διέθετε σιδερένια θέληση και μπορούσε να δοκιμάζει όλα τα μέσα, από τη ζωγραφική μέχρι τον χορό και από την υποκριτική μέχρι τη σκηνοθεσία, μέχρι να επιτύχει. Η μητέρα της δεν κουραζόταν να λέει πως είναι στραβοκάνα και άσχημη. Η Μπέρτα Ρίφενσταλ ήθελε η κόρη της να γίνει χορεύτρια και η Λένι ακολούθησε. Αλλά ένας τραυματισμός στο γόνατο έβαλε τέλος στην καριέρα της ως χορεύτριας το 1924. Τότε είδε το «Βουνό του πεπρωμένου» και έκανε ό,τι μπορούσε για να γίνει ηθοποιός. Η παιδική της ηλικία δεν ήταν πάντα εύκολη. Ο πατέρας της λέγεται ότι κάποτε, όταν ήταν παιδί, της έδεσε καλάμια γύρω από το στομάχι και στη συνέχεια την έριξε στο νερό. Στην ταινία αναφέρεται ότι η Ρίφενσταλ φοβήθηκε τότε μέχρι θανάτου. Μια άλλη φορά, ωστόσο, σχετικοποιεί την ιστορία και αναφέρει πως αυτό συνέβη για να γίνει καλή κολυμβήτρια. Η Ρίφενσταλ παρουσιάζει πάντα την εικόνα που τη βολεύει.
Η διάσημη σκηνοθέτις εκμεταλλεύτηκε τους ανθρώπους με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Αυτό ήταν κραυγαλέο στην περίπτωση των Σίντι και Ρόμα, τους οποίους χρησιμοποίησε ως κομπάρσους για την ταινία της «Tiefland». Αργότερα ισχυρίστηκε ότι τους είχε δει όλους μετά τον πόλεμο, ενώ στην πραγματικότητα οι περισσότεροι από τους μισούς είχαν δολοφονηθεί σε στρατόπεδα εξόντωσης.
Πυροδότησε μια σφαγή Εβραίων;
Η Ρίφενσταλ, ως επικεφαλής μιας «ειδικής κινηματογραφικής ομάδας» το 1939, ήταν αυτόπτης μάρτυρας ενός από τα πρώτα εγκλήματα της Βέρμαχτ στο Κόνσκι της Πολωνίας. Η ίδια το αρνήθηκε, αλλά φωτογραφίες πιστοποιούν ότι ήταν παρούσα όταν Εβραίοι εκτελέστηκαν στην πλατεία της αγοράς. Ο Άντρες Φάιελ πηγαίνει όμως ακόμη παραπέρα, παραθέτοντας έναν άλλο μάρτυρα που ισχυρίζεται ότι άκουσε την Ρίφενσταλ να φωνάζει στην πλατεία της αγοράς κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ότι οι «Εβραίοι» - άνθρωποι που δεν ήθελε στην ταινία - έπρεπε να «φύγουν». Σύμφωνα με τον Άντρες Φάιελ ίσως και να συνέβαλε ώστε να εκτελεστούν εκεί οι Εβραίοι.
Τέλος, πολλές ηχογραφήσεις που είχε στην κατοχή της δείχνουν ότι η υποτιθέμενη απολίτικη καλλιτέχνις ήταν Εθνικοσοσιαλίστρια. Η Ρίφενσταλ ηχογραφούσε μανιωδώς συναντήσεις και τηλεφωνήματα. Ορισμένα από αυτά ακούγονται στην ταινία. Οι ακροδεξιές απόψεις που εξέφραζε ανοιχτά δεν αφήνουν περιθώρια παρά να δει κανείς πως η Ρίφενσταλ δεν ήταν το πρόσωπο που προσπάθησε να δείξει μετά τον πόλεμο και κάθε άλλο παρά απολίτικη ήταν.
Μαρία Ρηγούτσου(Βιο)
4. Hello Leni Riefenstahl !
Ήδη με την ταινία της «Η Δύναμη της Θελήσεως» η Ρίφενσταλ καθιερώθηκε σαν μια από της μεγαλύτερες σκηνοθέτιδες του κινηματογράφου. Και το χρωστάει, κατά την ημετέρα γνώμη και συγγνώμη, στις κρυφές επιρροές που είχε από έναν Ρώσο επαναστάτη σκηνοθετικό γίγαντα, αν και όχι και τόσο σταλινικό, τον Σεργκέι Αϊζενστάιν.
Σε μια συνέντευξή της η Ρίφενσταλ είπε ότι όταν την κάλεσε ο Χίτλερ και της πρότεινε να γυρίσει την «Δύναμη της Θέλησης» η Λένι του είπε ότι δεν είχε ιδέα από συνελεύσεις και πολιτικές συγκεντρώσεις. «Ο Χίτλερ μου είπε – λέει - ακριβώς γ΄αυτό σας κάλεσα. Γιατί θέλω ένα φρέσκο βλέμμα από κάποιον που αντιμετωπίζει το θέμα για πρώτη φορά».
Με τις ταινίες του Αϊζενστάιν και της Ρίφενσταλ άρχισα τις κινηματογραφικές σπουδές μου στην Αμερική. Εν μέσω χιτλερικού Μακαρθισμού! Χιτλερικού γιατί όπως αποκάλυψε ένας κολλητός του πολιτικός όταν πέθανε ο διαβολικός αυτός Γερουσιαστής, ο Μακάρθυ είχε στο προσκεφάλι του το Μάιν Κάμπφ (ο Αγών μου) του Χίτλερ το οποίο είχε μάθει απέξω! [........]
************************************
5. «Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ» , ΜΙΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΝΙ ΡΙΦΕΝΣΤΑΛ
Λένι Ρίφενσταλ
Mario Leis
μετάφραση: Ιωάννα Αβραμίδου
Μελάνι, 2011
220 σελ.
ISBN 978-960-9530-20-0, [Κυκλοφορεί]
Ο Λέις στο βιβλίο του στέκεται πέρα από το ερώτημα που μια ζωή ακολουθούσε τη Ρίφενσταλ, για το πώς δηλαδή το «υψηλό» και το «ωραίο» μπορεί να υπηρετεί το σκοτεινό, το απάνθρωπο, το αποτρόπαιο. Στην πραγματικότητα η αντίφαση αυτή, αν δεχτούμε ότι πράγματι είναι αντίφαση, ήταν παράλληλα ένα από τα στοιχεία που σφυρηλάτησαν το μύθο της. Ο Λέις, πάντως, τη βλέπει πέρα από αυτόν. Παρακολουθεί τα βήματά της ως χορεύτριας, τη στροφή στο σινεμά ως ηθοποιού «αλπικών ταινιών» και μετά ως σκηνοθέτριας, τη συνάντησή της με τον Χίτλερ, που εκείνη επιδίωξε κινώντας γη και ουρανό, την υποτιθέμενα «δύσκολη» σχέση της με τον Γκέμπελς, το θρίαμβό της με το «Θρίαμβο της θέλησης». Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της βιογραφίας δεν είναι εκείνο που παρουσιάζει τη φιλόδοξη καριερίστα στην οποία έδωσε ο Χίτλερ επαγγελματικές προοπτικές, αλλά εκείνο που εστιάζει στις προσπάθειες μιας δυναμικής γυναίκας με αδάμαστη θέληση να συνεχίσει να δημιουργεί με άριστα ή ακόμη και αξεπέραστα σε πολλές περιπτώσεις αποτελέσματα, ζητώντας παράλληλα να επιβληθεί ως ανεξάρτητη και διεθνής εστέτ, χρησιμοποιώντας όλα τα διαθέσιμα μέσα. Της δόθηκαν ευκαιρίες να το πετύχει. Αντεξε όλες τις δυσκολίες, για να καλύψει τους Ολυμπιακούς του Μονάχου το 1972, φωτογράφισε κεφάτα και ευρηματικά τον Μικ Τζάγκερ, ο Μπάουι δήλωσε δημόσια το θαυμασμό του στο έργο της, ο Γουόρχολ απολάμβανε τη φιλία της, το φεμινιστικό φεστιβάλ του Κολοράντο τίμησε το έργο της, ο Κόπολα ενδιαφέρθηκε για τις τεχνικές της στο μοντάζ, ο Πολ Βερχόφεν τη θεωρούσε τη σημαντικότερη σκηνοθέτρια που έζησε ποτέ και η Μαντόνα ήθελε να κάνει τη ζωή της ταινία. Η βιογραφία του Λέις, αποκαλυπτική και αποστασιοποιημένη, ούτε καταγγέλλει ούτε πάλλεται από δέος για την ιδιοφυΐα της. Αντιθέτως, μας δείχνει πως η προσπάθεια να ξεπλυθεί στα νάματα της ποπ κουλτούρας η σκουριά του ναζισμού δεν ήταν απολύτως επιτυχημένη. Η αλήθεια είναι πως δύσκολα θα γινόταν αλλιώς.
6. Διαβάστε τη Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία της Βασιλικής Αρχοντούλη
«Ο κινηματογράφος ως κοσμοθεωρία κατά τη Λένι Ρίφενσταλ»
7. Λένι Ρίφενσταλ
Triumph of the Will (German: Triumph des Willens) is a propaganda film made by Leni Riefenstahl. It chronicles the 1934 Nazi Party Congress in Nuremberg, which was attended by more than 700,000 Nazi supporters. The film contains excerpts from speeches given by various Nazi leaders at the Congress, including portions of speeches by Adolf Hitler, interspersed with footage of massed party members. Hitler commissioned the film and served as an unofficial executive producer; his name appears in the opening titles. The overriding theme of the film is the return of Germany as a great power, with Hitler as the True German Leader who will bring glory to the nation.
Triumph of the Will was released in 1935 and rapidly became one of the best-known examples of propaganda in film history. Riefenstahl's techniques, such as moving cameras, the use of long focus lenses to create a distorted perspective, aerial photography, and revolutionary approach to the use of music and cinematography, have earned Triumph recognition as one of the greatest films in history. Riefenstahl won several awards, not only in Germany but also in the United States, France, Sweden, and other countries. The film was popular in the Third Reich and elsewhere, and has continued to influence movies, documentaries, and commercials to this day.
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ,
ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΦΑΝΑΤΙΚΗ , ΓΙΑ ΝΑ
ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΣΥΜΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΗΚΟΥΣΤΗ ΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ !ΔΗΛΩΣΗ
Αποποίηση ευθύνης πνευματικών δικαιωμάτων Σύμφωνα με το άρθρο 107 του νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων του 1976, επιτρέπεται η «Δίκαιη χρήση» για σκοπούς όπως κριτική, σχολιασμός, ρεπορτάζ, διδασκαλία, υποτροφίες και έρευνα. Η «Δίκαιη χρήση» είναι μια χρήση που επιτρέπεται από τον νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων, η οποία διαφορετικά θα μπορούσε να αποτελεί παραβίαση. Η μη κερδοσκοπική, εκπαιδευτική ή προσωπική χρήση γέρνει την πλάστιγγα υπέρ της «Δίκαιης χρήσης». Δεν υπάρχει πρόθεση παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων.
All the videos, songs, images, and graphics used in the video belong to their respective owners and I or this channel does not claim any right over them. © Copyright Disclaimer under section 107 of the Copyright Act of 1976, allowance is made for “fair use” for purposes such as criticism, comment, news reporting, teaching, scholarship, education and research. Fair use is a use permitted by copyright statute that might otherwise be infringing. Non-profit, educational,or personal use tips the balance in favor of fair use.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ανάρτηση της ταινίας δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα . Γενικότερα, το αρχειακό και μη υλικό που χρησιμοποιείται στην ιστοσελίδα βρίσκεται διαθέσιμο προς όλους στο διαδίκτυο , επιλέγεται δε με ποιοτικά κριτήρια και αναρτάται για στοχευμένους (ιστορικούς, ψυχαγωγικούς, αισθητικούς, παιδαγωγικούς) λόγους.
Πηγή της ταινίας: youtube.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου