«Ισλαμοαριστεροί και Γαζαίοι»- κατά το «φασαίοι» ή το «ΣΥΡΙΖΑίοι»;-  είναι ο τίτλος του τελευταίου άρθρου της Σώτης Τριανταφύλλου στα «Νέα», σύμφωνα με το οποίο η «Ισραηλινή επιθετικότητα και ο παροιμιώδης εβραϊκός ναρκισσισμός που εκδηλώνονται αυτές τις ημέρες στο σχέδιο κατάληψης της Γάζας είναι ένα ωραίο δώρο για εκείνο το μέρος της αριστεράς που έχει συμμαχήσει με το Ισλάμ».

Tο άρθρο της Τριανταφύλλου: «Ισλαμοαριστερά και Γαζαίοι»


Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι «αριστεροί και αναρχικοί καθρεφτίζονται σε παραφασιστικά οράματα, παρουσιάζουν τον αντισημιτισμό ως αντισιωνισμό, με τη συνήθη επιλεκτική ευαισθησία: τα θύματα είναι πάντοτε οι “Ανατολικοί”, οι “αντιδυτικοί”, οι μη λευκοί, οι μη χριστιανοί, ιδιαίτερα οι μουσουλμάνοι».

Κατά την κυρία Τριανταφύλλου, η στήριξη στη Γάζα – στα θύματα δηλαδή αυτής της συνθήκης – εντάσσεται σε μια λογική «ανέμελης πολυπολιτισμικότητας για τις δυτικές κοινωνίες και αυταπάρνησης, στάση του “μη ανήκειν” στον δυτικό πολιτισμό» και ως εκ τούτου λειτουργεί «ως μανιχαϊστική ιδεολογική κατασκευή», που «πείθει επίδοξους μαρξιστές-λενινιστές, χαζόπαιδα πανεπιστημίων, αναρχοπατέρες και γεροφρικιά – όλες τις ευαίσθητες καρδιές που, κατά τ’ άλλα, πιστεύουν ότι όλα τα μέσα είναι αποδεκτά για καλό σκοπό».

Όχι, δεν είναι ίσο το δίκιο Ισραήλ – Παλαιστίνης

Δεν ξέρω αν θα θεωρηθώ «επίδοξος μαρξιστής-λενινιστής» – τελευταία βέβαια δηλώνω αρκετά επηρεασμένος από τον Μαρκ Φίσερ,  το ομολογώ – ή «χαζόπαιδο του πανεπιστημίου». «Γεροφρικιό» ελπίζω να μην χαρακτηρίζομαι ακόμη, κυρίως λόγω ηλικίας. Όμως ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω.

Αναγνωρίζω ότι η κυρία Τριανταφύλλου δεν υιοθετεί την άκριτη στήριξη στην ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου. Έχει επισημάνει η ίδια την ακραία επιθετικότητα του Ισραήλ – έγραφε μάλιστα την περασμένη εβδομάδα στην Athens Voice σε ενα πολυ ενδιαφέρον άρθρο για το «overkill» στη Γάζα και τη μετατροπή του Ισραήλ σε κράτος-παρία.

Ωστόσο, στην ανάλυσή της τοποθετεί το ζήτημα σε ένα σχήμα «και οι δύο έχουν ένα δίκιο», εξισώνοντας τον καταπιεσμένο κατεχόμενο λαό με τον κατακτητή του.

Η συμπάθεια στους Παλαιστίνιους ως εν γένει «αντισημιτισμός»

Σε παλαιότερο άρθρο της στα «Νέα» έγραφε: «Αναμφίβολα το Ισραήλ είναι στρατιωτικοποιημένη χώρα και οι αποκρίσεις του στις προκλήσεις είναι, κατά καιρούς, ασύμμετρες». Αλλά προσέθετε ότι «η συμπάθεια προς τους Παλαιστινίους πρέπει να αποδοθεί επίσης στον παραδοσιακό αντισημιτισμό και στον αντιαμερικανισμό καθώς και στη σύνδεση της υπόθεσής τους με διάφορα απελευθερωτικά κινήματα, ιδιαίτερα με εκείνο κατά του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική – με το οποίο βεβαίως δεν έχει καμία σχέση».

Με άλλα λόγια, όποιος στηρίζει τον παλαιστινιακό λαό δεν το κάνει επειδή βλέπει μια γενοκτονία σε εξέλιξη, αλλά επειδή τρέφει μίσος για τους Εβραίους ή τις ΗΠΑ.

Δεν υπάρχει σύγκρουση Δυτικού- Αραβικού κόσμου, υπάρχει η γενοκτονία του Ισραήλ στην Γάζα

Το πρίσμα του άκρατου «φιλοαραβισμού» κάτω από το οποιο τοποθετεί συλλήβδην την αριστερά και τους υποστηρικτές της Παλαιστίνης η κυρία Τριανταφύλλου είναι στρεβλό και ξεπερασμένο. Τι κάνει με αυτό το σχήμα η συγγραφέας; Ανάγει αποσπασματικές και μεμονωμένες θέσεις εντός της αριστεράς και του αντιπολεμικού κινήματος, σε κεντρικές και κυρίαρχες. Πράγμα που φυσικά, απέχει από την πραγματικότητα. Δεν ζούμε στο ’80. Δεν υπάρχει κίνημα γενικώς και αδιακρίτως υπέρ του Αραβικού κόσμου και κατά του δυτικού.

Δεν τάσσονται υπερ των Σείχηδων της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων ή των μουλάδων της Υεμένης όσοι διαδηλώνουν για την γενοκτονία. Τους ανθρώπους που βομβαρδίζονται και πεθαίνουν καθημερινά από την πείνα, σε μια άνιση, άδικη και παράνομη μάχη, υποστηρίζουν. Το αφήγημα θα μπορούσε να έχει βάση αν ο πόλεμος ήταν, πράγματι, μεταξύ μιας Αραβικής και μιας Δυτικής Συμμαχίας. Δεν υφίσταται όμως αυτό.

Αντίστοιχα δεν υφίσταται κάποιο κίνημα ή κάποια ιδεολογία υπεράσπισης της Τζιχάντ, της Σαρίας ή του Κορανίου. Υπάρχει κίνημα υπεράσπισης του δικαιώματος των ανθρώπων να ζουν ειρηνικά στον τόπο τους, με εξασφαλισμένη παροχή σε τροφή, νερό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Το ίδιο συμπέρασμα με τους υποστηρικτές της γενοκτονίας

Έτσι χτίζεται το επιχείρημα της κυρίας Τριανταφύλλου: αποφεύγει μεν την ταύτιση με τον Νετανιάχου, καταλήγει δε στο ίδιο συμπέρασμα με όσους νομιμοποιούν την ισραηλινή βαρβαρότητα. Δηλαδή ότι όποιος μιλά για το δίκαιο της Γάζας, την ανάγκη για τερματισμό της γενοκτονίας και την καταδίκη των εγκλημάτων του Ισραήλ είναι αντισημίτης, ισλαμοαριστερός, φίλος της Χαμάς, πολέμιος των ανθρώπινων δικαιωμάτων και εχθρός της Δύσης.

Η σιωπή απέναντι στη γενοκτονία

Αναγνωρίζει η κυρία Τριανταφύλλου ότι στη Γάζα διεξάγεται γενοκτονία; Ότι εφαρμόζονται ακραίες πρακτικές πολιορκίας και εξόντωσης – λιμός, αποκλεισμός από τρόφιμα, νερό, ρεύμα, φάρμακα, περίθαλψη; Διότι ΟΗΕ, Διεθνής Αμνηστία, εκατοντάδες οργανώσεις και κυβερνήσεις το αναγνωρίζουν.[......................................]ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ

«Ισλαμοαριστεροί και Γαζαίοι» – Ένα σχόλιο με αφορμή το ...


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ