Η επιλεκτική "ευαισθησία" ενός αναιδέστατου πολιτικού

«Κλαψιάρηδες» και «ευαίσθητοι»

Παντελής Μπουκάλας

Η καθημερινή

kathimerini.gr

Αν ήταν απλώς ένας απ’ όλους τους υπουργούς, τα λεγόμενά του θα είχαν την αξία που αντιστοιχεί συμβατικά στη ρητορική κάθε υπουργού. Ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης όμως δεν είναι ένας απ’ όλους ή σαν όλους. Τυγχάνει και αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Εκτός δε από υπουργός Ανάπτυξης, ικανός να αναπτύσσει ευχερώς οποιαδήποτε εξωφρενική ιδέα, προς κάλυψη της αποτυχίας του στο πραγματικό αναπτυξιακό πεδίο, είναι ο αυθεντικός και κύριος κυβερνητικός εκπρόσωπος. Κάτι σαν πρωθυπουργεύων.

Ακόρεστα φιλόδοξος, δίνει καθημερινά τη μάχη από καμιά εικοσαριά ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά μετερίζια. Πέρυσι ήταν τριάντα. Τα μείωσε όμως, αφού ο πρωθυπουργός επέβαλε αυστηρή δίαιτα δημοσιότητας. Τον χρόνο που κέρδισε ανακρινόμενος πια μόνο τέσσερα Σάββατα κάθε μήνα από τον πιεστικό κ. Γ. Αυτιά, τον εκμεταλλεύεται για να καλύπτει διά του Τουίτερ το κενό ελληνόγλωσσου στοχασμού που χάσκει αφότου πέθανε ο Πλάτων.

Τις μεγάλες ιδέες του ο κ. Γεωργιάδης τις διατυπώνει στη Βουλή. Εκεί, παιδαριωδώς είρων, αποστόμωσε τους «κλαψιάρηδες»: «Μου είπατε “έχετε ρεκόρ πληθωρισμού”. Έλα! Μου το είπατε απότομα και συγκλονίστηκα». Και συνέχισε εισάγοντας μια πρωτότυπη θεωρία: «Μπροστά στο δράμα που περνάει ο ουκρανικός λαός, τις βόμβες που πέφτουν στα κεφάλια τους, τους νεκρούς που έχουν, τα μαιευτήρια που καίγονται, να μιλάμε εδώ εμείς για τα δικά μας δράματα το θεωρώ και λίγο ύβρι». Ύβρις, ναι. Από τον υπουργό όμως: απέναντι στη στοιχειώδη λογική, στην ηθική αντιμετώπιση που οφείλει κάθε κυβερνών στις αγωνίες των κυβερνωμένων, και στην ίδια την τραγωδία των Ουκρανών. Δεν την εκμεταλλεύεσαι, δήθεν ευαίσθητος, για να επιβάλεις κοινωνικό σιωπητήριο.

 Τις πιο μεγάλες ιδέες του πάντως ο κ. Γεωργιάδης τις κρατάει για την τηλεόραση. «Αν μειωθεί ο ΕΦΚ στα καύσιμα θα ωφεληθεί ο πλούσιος που έχει Καγιέν και Τζάγκουαρ, επειδή καταναλώνει περισσότερη βενζίνη», είπε στον κ. Ν. Χατζηνικολάου. Αρα το συμφέρον των φτωχών είναι να αυξηθεί κι άλλο η τιμή της βενζίνης. 

Τ’ άκουσε αυτό ο Θ. Σκυλακάκης και έσπευσε να ειδοποιήσει την επιτροπή του Νομπέλ Οικονομίας ότι η ιδέα είναι δική του, άρα και το βραβείο. Αυτός υποστήριξε πρώτος ότι «ο φόρος στα καύσιμα είναι αντιστρόφως προοδευτικός», διότι οι φτωχοί δεν έχουν αμάξι. Αρα, όσο ακριβότερη η βενζίνη τόσο βαρύτερα πλήττεται η πλουτοκρατία και ωφελείται το προλεταριάτο. Μα τι δεν καταλαβαίνουν επιτέλους οι «κλαψιάρηδες»;