Γιώργος ΚαπόπουλοςΠαρά την χιονοστιβάδα των αποκαλύψεων δεν έχει υπάρξει μια διεθνής κινητοποίηση ώστε να υπάρξει μια οριοθέτηση και ο προσδιορισμός ενός πλαισίου ως προς την λειτουργία των υπεράκτιων εταιρειών κυρίως σε νησιωτικές κρατικές οντότητες.
Μέσα σε έναν μήνα καταγράφηκαν οι αποκαλύψεις των Pandora Papers, η καταδίκη του πρώην προέδρου της Γαλλίας Σαρκοζί για το μαύρο ταμείο της προεκλογικής του εκστρατείας το 2012 , η παραίτηση του Καγκελαρίου της Αυστρίας Κουρτς για κατάχρηση κονδυλίων του υπουργείου εξωτερικών προς ίδιον όφελος με τελευταίο σταθμό την έναρξη στη Μαδρίτη της δίκης πρώην αρχηγού της αστυνομίας ο οποίος εκβίαζε με παράνομες υποκλοπές εμπλεκόμενους σε δωροληψία και σε ξέπλυμα Μαύρου Χρήματος.
Οι αποκαλύψεις για την πολιτική διαφθορά πυκνώνουν τις τελευταίες δεκαετίες με σωρευτικό αποτέλεσμα την κατάργηση της ντε φάκτο ασυλίας που έχαιραν οι κορυφές της εξουσίας.
Ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί πριν από λίγα χρόνια ότι ένας πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας θα καταδικαζόταν σε φυλάκιση ενός έτους χωρίς αναστολή ή ακόμη χειρότερα ότι ένας πρώην Βασιλιάς της Ισπανίας θα αναγκαζόταν να καταφύγει στο Ντουμπάι όταν κατηγορήθηκε για παχυλή προμήθεια που εισέπραξε από την πώληση στην Σαουδική Αραβία ενός τρένου υψηλής ταχύτητας;
Όμως παρά την χιονοστιβάδα των αποκαλύψεων δεν έχει υπάρξει μια διεθνής κινητοποίηση ώστε να υπάρξει μια οριοθέτηση και ο προσδιορισμός ενός πλαισίου ως προς την λειτουργία των υπεράκτιων εταιρειών κυρίως σε νησιωτικές κρατικές οντότητες κυρίως στην Καραϊβική οι περισσότερες από τις οποίες είναι υπερπόντιες βρετανικές κτήσεις.
Η μόνη χειροπιαστή πρόοδος καταγράφεται στην ολοένα και μεγαλύτερη τήρηση των προσχημάτων που καλύπτουν παράνομες συναλλαγές στο πλαίσιο της διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας με τα οικονομικά συμφέροντα.
Για παράδειγμα η είσπραξη προμήθειας για μια μεγάλη συμφωνία να μην χρειάζεται να διακινδυνεύσει τις επικίνδυνες για εντοπισμό διαδρομές σε εξωτικά νησιά καθώς υπάρχει ασφαλέστερη επιλογή.
Μόνο κόστος η μεταχρονολόγηση είσπραξης της προμήθειας ως υπέρογκης αλλά συνηθισμένης πλέον αμοιβής διαλέξεων ή παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών μετά την αποχώρηση των εμπλεκομένων δωροληπτών από την πολιτική εξουσία.
Χωρίς την συνολική αντιμετώπιση σε παγκόσμιο επίπεδο της διαφθοράς της εξουσίας εκ των πραγμάτων οι αποκαλύψεις είτε αποσπασματικές είτε όχι εντάσσονται και αυτές στην πολιτική αντιπαράθεση χωρίς κανόνες και αρχές.
Το πιο κλασικό παράδειγμα είναι η Ιταλία όπου στις αρχές της δεκαετίας του 90 ο δικαστής Ντι Πιέτρο ξεκίνησε την επιχείρηση «Καθαρά Χέρια» η οποία ξεκλήρισε στην κυριολεξία το πολιτικό προσωπικό που κυβέρνησε την Ιταλία μετά το 1945, δηλαδή την Χριστιανοδημοκρατία και τα μικρότερα κόμματα που κατά καιρούς συνεργάσθηκαν μαζί της.
Οι αποκαλύψεις αποδεκάτισαν την Ιταλική Κεντροδεξιά ενώ ο σοσιαλιστής πρώην Πρωθυπουργός Κράξι κατέφυγε στην Τυνησία για να αποφύγει την φυλάκισή του.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της κάθαρσης είναι γνωστό η απαξίωση ως διεφθαρμένης της μεταπολεμικής παλαιάς φρουράς με χαρακτηριστική περίπτωση τον αποκαλούμενο «ανοξείδωτο» πρώην πρωθυπουργό Αντρεότι , με το κενό που προέκυψε να το καλύπτει η επιτομή της διαφθοράς και διαπλοκής ο «Καβαλιέρε» Σίλβιο Μπερλουσκόνι…
Χωρίς θεσμικές τομές που να περιορίζουν η ακόμη και να καθιστούν αδύνατη την πολιτική διαφθορά, οι αποκαλύψεις οριοθετούνται σε αποδόμηση πολιτικών αντιπάλων ενώ ταυτόχρονα απαξιώνεται η δημοκρατική και κοινοβουλευτική νομιμότητα.
Στις αρχές του 1934 το σκάνδαλο Σταβίνσκι που είχε εμπλέξει προσωπικότητες από όλες τις παρατάξεις της πολιτικής σκηνής στην Γαλλία οδήγησε σε απόπειρα ένοπλων φασιστικών οργανώσεων να καταλάβουν το κτήριο της Βουλής , μια πραξικοπηματική επιλογή στο όνομα της κάθαρσης που αναχαιτίσθηκε από την αστυνομία με δεκάδες νεκρούς…
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου