ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΥ

 

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΕΝΟΣ ΓΑΤΟΥ   Νίκος Τσιφόρος             Πρόκειται για έναν γάτο κοινό, γέρο, και με εμφάνιση συνοικιακού μπακάλη. Δεν έχει τίποτα το εξωτικό, τίποτα από Σιάμ ή Περσία στο παθητικό του. Τα μουστάκια του αρχίζουνε να παίρνουνε το δρόμο των γηρατειών. Οσμίζεται ακόμη τα μικρά, τρυφερά ποντίκια, αλλά είναι ζήτημα αν μπορεί πια να παίζει μαζί τους. Τις νύχτες, επάνω στα πυρωμένα κεραμίδια, μαζεύει ολόκληρον ένα λόχο από νεαρούς, άπειρους γάτους, και τους κάνει ένα είδος φροντιστηρίου. Έχει σπουδάσει στο πανεπιστήμιο της πείρας. Ξέρει πολλά.  – Παιδιά μου, τους λέει, ένας κοινός γάτος όπως εμείς δεν έχει και μεγάλες πιθανότητες ν’ αναδειχθεί στη ζωή. Θα τρέφεται πάντα με τ’ αποφάγια των ανθρώπων, και μόνο αν είναι πολύ τυχερός θα πετύχει κάποια γεροντοκόρη που να τον ταΐζει μπομπόνια. Κι αυτό θα διαρκέσει όσο η γούνα του είναι γυαλιστερή και ωραία. Να είστε βέβαιοι ότι μόλις αρχίσει να μαδάει, θα χάσει όλες τις εύνοιες, που θα δοθούν σε κάποιον άλλο γάτο. – Μάλιστα, συμφωνούν ειρωνικά οι νεαροί. – Παιδιά μου, τα καλά φαγητά τα τρώνε συνήθως οι άνθρωποι. Ψάρι άλφα ποιότητος δεν πρόκειται να γευθείτε ποτέ, εκτός κι αν αποφασίσετε να το κλέψετε. Η κλοπή, παιδιά μου, δεν είναι αμάρτημα. Αμάρτημα είναι η ανακάλυψη του κλέφτη. Αυτό που σας λέω, είναι μια σπαρτιατική συμβουλή. Αν καταφέρνετε να ’σαστε τόσο καπάτσοι, ώστε να κλέβετε χωρίς να σας παίρνουνε μυρωδιά, να είστε βέβαιοι ότι θα περάσετε μια ζωή χαρισάμενη, τιμώμενοι και φθονούμενοι από όλους τους άλλους γάτους του κύκλου σας. Να κλέβετε, παιδιά μου, αλλά πολύ ελαφριά, πολύ έξυπνα, και όχι ψιλόψαρα. Όχι μαρίδες και γόπες. Όποιος κλέβει τέτοια είδη, κακοχαρακτηρίζεται και χάνει την καλή του φήμη. Μπαρμπούνια, λιθρίνια, τσιπούρες. Αυτά είναι που θα σας ανεβάσουν στην εκτίμηση του κοινού.  Ήταν μια ορεκτική συμβουλή που άρεσε σ’ όλους. – Με τις γατούλες, παιδιά μου, να είσαστε τρυφεροί και περιποιητικοί, όχι όμως να σας παίρνουν και τον αέρα. Αυτό που κάνετε και διαλαλείτε τους έρωτές σας με ηχηρά νιαουρίσματα, είναι μια κακή πολιτική. Όποιος έχει πολλούς έρωτες, κατακρίνεται από την κοινή γνώμη μόνο και μόνο γιατί η κοινή γνώμη τον ζηλεύει. Κατά βάθος, η κοινή γνώμη πολύ θα επιθυμούσε να ’χει κι αυτή έρωτες. Επειδή όμως δεν τα καταφέρνει, το ρίχνει στην ηθικολογία, λέξη με την οποία έχει βαφτίσει την κακοήθειά της. Έκανε μια μικρή παύση γεμάτη σκέψεις. – Μπορείτε να χαρίζετε μικροπράματα στις γατούλες. Κάτι πρέπει να τρώνε κι αυτές από τα κλεμμένα. Αν το ξέρουνε ότι είναι κλεμμένα, δεν είναι ανάγκη να τους το λέτε κιόλας. Οι γατούλες δεν ενδιαφέρονται από πού τα έχεις, αλλά αν έχεις. Και μακριά από γούνες. Αν αρχίσετε να τους παίρνετε γούνες, δε θ’ αργήσει η ημέρα που θα αποπειραθούν να μαδήσουν και τη δική σας… Ήταν ένα γάτος κοινός, γέρος, και γεμάτος πείρα απ’ τη ζωή.   ΠΗΓΗ  Νίκος Τσιφόρος «Άνθρωποι και Ανθρωπάκια». Εκδόσεις Ερμής, Αθήνα, 1989.

ADVICE FROM A TOM CAT   Nikos Tsiforos Rendered by Vassilis C. Militsis     It’s a about a common, old tom cat that looks like the grocer of the neighborhood. He boasts of no exoticism of Siam or Persia in his assets. His whiskers go down the drain of old age. He still gets a whiff of small, tender mice but it is questionable whether he can play with them anymore.  At nights, on the comfy, warm roof tiles, he gathers around him a company of young, unseasoned alley cats and tutors them, as he is a graduate from the university of experience. He knows a whole lot. “My kids,” he is saying to them, “a common cat like us has few chances to rise to prominence. He’ll always be feeding on leftovers of the people, and only if he’s very lucky, he’ll hit upon a spinster who’ll be stuffing him with delicacies. And this will last as long as his fur is shiny and pretty. And be sure that as soon as the fur begins to moult, he’ll forfeit all favors, which will be conferred to another cat. “You’re right,” the young cats agree with a hint of irony. “Listen, fellows; good meals are usually consumed by people: first quality fish, which you’ll never taste unless you decide to steal it. Well kids; theft is not a sin. Sin is when the thief is caught. What I’m telling you is a Spartan piece of advice. If you manage to be so crafty as to steal inconspicuously, you must be sure that you’ll live a life in clover, both honored and envied by all the other cats of your circle. So, my children, steal but on ‘cat’s paws’ and skillfully; shun little fish such as fries and bogues. He who steals such species is badly rated and loses his good reputation. Mullets, pandoras and gilt-head breams will raise you in the esteem of the public.” That was an appetizing piece of wisdom liked by all. “Now, my kids, you ought to be tender and attentive with the pussy cats, but in no way should you let them have the upper hand. It is bad policy to be blatant with your flirtations. Cut out the loud mewings. He who has many affairs is castigated by public opinion only because he becomes an object of envy. To tell you the truth, the public would very much wish to have also a lot of affairs; and because they don’t, they resort to morality, by which word they have named their malice.” He paused for a while, lost in thought. “Now,” he resumed talking, “you can offer some trifles to pussy cats. They also must eat some of the stolen goods. You needn’t let them know that they’ve been stolen. Pussy cats don’t care where you’ve got them from, but if you’ve got them. And stay away from fur coats. If you begin buying them fur coats, the day won’t be long when they’ll attempt to singe your own…” He was a common, old tom cat, experienced in life.