Κεραμέως άθλοι πανάθλιοι

 

Η πιο αμόρφωτη και βάρβαρη «αξιολόγηση»

Του Τάκη Ψαρίδη

anoixtoparathyro.gr

Ειλικρινά, δεν ξέρω ούτε έναν δάσκαλο και καθηγητή που να είναι κατά της αξιολόγησης του, όταν όμως αυτή είναι αμερόληπτη και ακομμάτιστη. Προσωπικά, είμαι υπέρ της αμφισβήτησης και αξιολόγησης των πάντων.

Όμως ο δάσκαλος και ο καθηγητής πρέπει να αξιολογείται για το διδακτικό του έργο και όχι για τις κομματικές και «ημέτερες» σχέσεις του, ούτε για τις εμπορικές και επιχειρηματικές του ικανότητες.

Η παιδεία είναι πρωτίστως καλλιέργεια ψυχής. Η εκπαίδευση των παιδιών στην κοινωνική αναλγησία, τον αμοραλιστικό ατομικισμό και τον βάρβαρο ανταγωνισμό του νεοφιλελευθερισμού δεν είναι παιδεία.

Για παράδειγμα, δεν είναι παιδεία αυτού του είδους η «αξιολόγηση» των σχολικών μονάδων, δηλαδή ο αγοραίος ανταγωνισμός μεταξύ τους, όπου καλύτερο σχολείο θα είναι αυτό που θα επιβιώνει και θα αναπτύσσεται επιχειρηματικά και θαχει καλύτερες υποδομές, δασκάλους, βιβλία, κλπ, ενώ τα άλλα, που θα υστερούν σε επιχειρηματικότητα, θα καταδικάζονται ως κακά σχολεία και ως κακοί οι μαθητές τους.

Η μεταβίβαση στις πλάτες των εκπαιδευτικών της κύριας υποχρέωσης και ευθύνης του υπουργείου παιδείας για καλά σχολεία είναι αλήτικη πολιτικά και ο αγοραίος ανταγωνισμός μεταξύ των σχολικών μονάδων, ουσιαστικά είναι ωμή κατάργηση της ελεύθερης και δημόσιας παιδείας.

Δυστυχώς για όλους μας και τον τόπο, βιώνουμε καθημερινά πια, σε όλους τους τομείς της ζωής την αναισχυντία, το θράσος και τον κυνισμό των νεοφιλελεύθερων ιδεοληπτικών μαζί με τους ακροδεξιούς που μας κυβερνούν. Όμως επιτέλους, δεν είναι όλα εμπορεύσιμα και η αγοραία εκπαίδευση δεν είναι παιδεία. Η «αξιολόγηση» που μετατρέπει την παιδεία σε εργαλείο της αμοραλιστικής και ανταγωνιστικής αγοράς, καταδικάζει την παιδεία και ο ιδεοληπτικός πολιτικός που την επιβάλει εγκληματεί σαφώς, έστω και νομίμως.

Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Επειδή η παιδεία είναι πάνω απ’ όλα καλλιέργεια ψυχής, αυτού του είδους η «αξιολόγηση» αποκαλύπτει το τεράστιο έλλειμα ψυχικής καλλιέργειας, των νεοφιλελεύθερων ιδεοληπτικών που κυβερνούν την χώρα. «Άριστα» άτομα δηλαδή, όπως η υπουργός της παιδείας μας, ο σκοτεινός Γεραπετρίτης της «επικρατείας» μας, ο «γκόμενος» πρωθυπουργός μας και πολλοί άλλοι, αμιγώς δεξιοί και «πεφωτισμένοι» ακροκεντρώοι, ουσιαστικά είναι βαθιά αμόρφωτοι κοινωνικά, αγράμματοι και επικίνδυνοι, όσα διδακτορικά, όσα Χάρβαρντ και όσες πανεπιστημιακές έδρες και αν κατέχουν.-