Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για την πολιτική της Τουρκίας στη Συρία

Ανάλυση: Ο Ταγίπ Ερντογάν παίζει το χαρτί του μεγάλου εκβιασμού έναντι όλων

Γιώργος Σκαφιδάς

ethnos.gr 

8-11 λεπτά

---

Με «όπλο» ανθρώπινες ψυχές και βόμβες, ο Τούρκος ηγέτης παραβιάζει την Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας και εκβιάζει τη Δύση προκειμένου να τον στηρίξει στο μέτωπο της Συρίας, ενώ παράλληλα απειλεί να τινάξει στον αέρα και τους δεσμούς του με τη Ρωσία
Ήταν Νοέμβριος του 2015 όταν η Τουρκία κατέρριψε ένα ρωσικό μαχητικό στα σύνορα με τη Συρία, όχι από λάθος αλλά από καλά υπολογισμένη πρόθεση, ανεβάζοντας κατακόρυφα την ένταση στην περιοχή. Μια από τις εκτιμήσεις τότε ήταν ότι οι Τούρκοι κατέρριψαν το ρωσικό Sukhoi με στόχο: από τη μία πλευρά να προκαλέσουν την έντονη αντίδραση της Μόσχας (που είχε μόλις δυο μήνες πριν εισέλθει στον συριακό πόλεμο στο πλευρό των δυνάμεων του εχθρού της Τουρκίας, Μπασάρ αλ Άσαντ) και από την άλλη να σύρουν τη Δύση (τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ) σε μια μάχη για την πλήρη ανατροπή του ασαντικού καθεστώτος.
Στην πορεία, θα μεσολαβούσαν πολλά: Όχι μία… ούτε δύο… αλλά τρεις διαδοχικές τουρκικές στρατιωτικές εισβολές στη Συρία. Μια νέα επίθεση… φιλίας αυτήν τη φορά από την πλευρά της Άγκυρας προς τη Μόσχα με στόχο την αποκατάσταση των μεταξύ τους δεσμών (εγκαίνια TurkStream, αγορά ρωσικών S-400 κ.ά.). Μια νέα κρίση στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ (αποκλεισμός από το πρόγραμμα συμπαραγωγής των F-35, EastMed Act κ.ά.) και με το ΝΑΤΟ. Και όλα αυτά, με την Άγκυρα να διαμηνύει παράλληλα ότι πλέον ακολουθεί τη δική της «ανεξάρτητη» πορεία στη διεθνή σκηνή.

«Ούτε περιπέτεια, ούτε τυχαία επιλογή»

Ενδεικτικά ως προς αυτό, όσα δήλωσε και ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 22 Φεβρουαρίου από την επαρχία της Σμύρνης: «Οι πολιτικές της Τουρκίας στη Συρία και στη Λιβύη δεν αποτελούν ούτε περιπέτεια ούτε τυχαία επιλογή. Εάν δεν κρατήσουμε τη χώρα μας σε μία σωστή θέση μέσα στις αλλαγές ισχύος στην περιοχή μας, θα μας φυλακίσουν ισόβια σε αυτήν τη γη… Χάρη στη δύναμη της Τουρκίας, αρκεί να ακολουθήσουμε ανεξάρτητη πολιτική και να την εφαρμόσουμε στο πεδίο… Κάνουμε ό, τι χρειάζεται, για να αλλάξουμε τον ρου των γεγονότων κινητοποιώντας όλα μας τα μέσα. Δόξα τον Αλλάχ, μπορέσαμε να επιτύχουμε αποτελέσματα σε κάθε θέμα για το οποίο έχουμε επιδείξει αποφασιστική στάση.»
Και ξαφνικά, περίπου τέσσερα χρόνια έπειτα από εκείνον το Νοέμβριο του 2015, η ΝΑΤΟική Τουρκία θυμάται και πάλι ότι είναι… ΝΑΤΟική καθώς επιχειρεί εκ νέου να σύρει τη Δύση πίσω στη φλεγόμενη Συρία, με το καθεστώς Ερντογάν να επικαλείται τη «συμμαχική αλληλεγγύη» και τη «συλλογική άμυνα» στη βάση όσων προβλέπονται από την ιδρυτική Συνθήκη του ΝΑΤΟ (Άρθρα 4 και 5).

Η αυθαίρετη επίκληση του ΝΑΤΟ και οι τουρκικές μεθοδεύσεις

Με τη μόνη διαφορά, βέβαια, ότι η επαρχία Ιντλίμπ στη βορειοδυτική Συρία, όπου μαίνονται οι μάχες τα τελευταία 24ωρα με τους νεκρούς Τούρκους στρατιώτες να ανέρχονται σε δεκάδες, δεν αποτελεί… τουρκικό έδαφος. Υπό αυτήν την έννοια, η Τουρκία δεν έχει στην πραγματικότητα κανένα δικαίωμα να επικαλεστεί ούτε το Άρθρο 4 (γιατί δεν απειλείται η εδαφική της ακεραιότητα), ούτε το Άρθρο 5 (γιατί δεν δέχεται η ίδια ένοπλη επίθεση σε τουρκικό έδαφος). Κι όμως, τα επικαλείται. Γιατί; Για να μπορέσει έτσι να «στρατολογήσει» το ΝΑΤΟ κατά τρόπο εκβιαστικό στην υπηρεσία της προώθησης όχι συμμαχικών αλλά αποκλειστικά τουρκικών στρατηγικών στόχων. Διότι εάν οι ΗΠΑ αποφασίσουν ξαφνικά να επιστρέψουν δυναμικά στο συριακό μέτωπο (είτε «αυτοπροσώπως» πράγμα δύσκολο, είτε μέσω Ισραήλ πράγμα πιο εύκολο), τότε η Ρωσία του Βλάντιμιρ Πούτιν (με την οποία έχει όμως εμβαθύνει αποφασιστικά τους δεσμούς του και ο Ερντογάν τα τελευταία χρόνια) ίσως να αναγκαστεί τελικώς να συμβιβαστεί… υποκύπτοντας στις αξιώσεις της τουρκικής πλευράς.

Οι στόχοι της Τουρκίας στη Συρία

Η Άγκυρα επιδιώκει να κατοχυρώσει στη βορειοδυτική Συρία (Ιντλίμπ) προκεχωρημένες ζώνες τουρκικού ελέγχου όπως είναι εκείνες που έχει ήδη κατοχυρώσει στη βόρεια Συρία (Αφρίν, Αλ-Μπαμπ, Τζαραμπλούς, Αζάζ, Τελ Αμπιάντ, Ρας αλ-Αϊν). Επιδιώκει, μάλιστα, να της αναγνωριστεί κάτι τέτοιο και από τη διεθνή κοινότητα ως «νόμιμο τουρκικό δικαίωμα». Ιδανικά, θα ήθελε να ξεφορτωθεί τον Μπασάρ αλ Άσαντ, να αποδυναμώσει πλήρως τους Κούρδους της Συρίας (PYD/YPG κ.ά.) και να εξασφαλίσει ρόλο/λόγο στις μελλοντικές εξελίξεις. Πως; Ελέγχοντας τις προσφυγικές ροές (επαναπροωθώντας Σύριους πρόσφυγες πίσω σε συγκεκριμένες περιοχές της Συρίας). Στέλνοντας τουρκικές εταιρείες να αναλάβουν την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων από τον πόλεμο περιοχών στη Συρία. Επηρεάζοντας τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα κ.ά.

Γιατί Άσαντ και Ρωσία δεν μπορούν να κάνουν πίσω; 

[.................................]

Αποτελέσματα αναζήτησης

Κυριότερες ειδήσεις

Ανάλυση: Ο Ταγίπ Ερντογάν παίζει το χαρτί του μεγάλου εκβιασμού όλων