Γείτονα παρθένον είχον Αμυμώνην Αφροδίτην...

ΡΟΥΦΙΝΟΥ*

Εις τινα παρθένον φθαρείσαν υπ' αυτού.

Γείτονα παρθένον είχον Αμυμώνην Αφροδίτην,
η μου την ψυχήν έφλεγεν ουκ ολίγον.
αύτη μοι προσέπαιζε και, εί ποτε καιρός, ετόλμων.
ηρυθρία. τι πλέον; τον πόνον ησθάνετο.
ήνυσα πολλά καμών. παρακήκοα νυν ότι τίκτει.
ώστε τι ποιούμεν; φεύγομε ή μένομεν;

Παλατινή Ανθολογία, 5ο Βιβλίο
***
 
Η Κατρίν Ντενέβ, στα νιάτα της


Σε μια κοπέλα που της πήρε την παρθενιά.

Είχα μια γειτονοπούλα παρθένα , Αμυμώνη την έλεγαν,
όμοια η Αφροδίτη, που μου είχε ανάψει μεγάλη φωτιά.
Όλο σκέρτσα και ναζάκια ήτανε μαζί μου κι εγώ,
κάθε φορά που εύρισκα την ευκαιρία , γινόμουν όλο και πιο τολμηρός.
Κοκκίνιζε τότε. Ύστερα; Καταλάβαινε τον πόνο μου.
Τράβηξα πολλά ώσπου να την καταφέρω.
Τώρα ακούω ότι είναι ετοιμόγεννη.
Τι κάνουμε λοιπόν; Να το σκάσουμε ή να μείνουμε;

Μετάφραση: Gerontakos 

  *Ρουφίνος (ποιητής) - Βικιπαίδεια