«Δεν θέλω να ζω σε συνονθύλευμα αστοιχείωτων που καίνε βιβλία»
Είναι απόλαυση να διαβάζεις όσα γράφει ο συνάδελφος Νίκος Παπαδογιάννης, ο γνωστός συντάκτης του αθλητικού ρεπορτάζ με ειδίκευση, βασικά, στο μπάσκετ. Και είναι ακόμα πιο απολαυστικά τα... άλλα κείμενά του, εκείνα που δεν έχουν σχέση με τα αθλητικά. Σημειώστε πως ο Νίκος είναι φανατικός μουσικόφιλος.Αυτά ακριβώς τα διαφορετικά κείμενα λοιπόν αποτελούν και το υλικό του πρώτου του βιβλίου «Ο Νίκος λείπει», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Key Books.
● Είναι διαφορετικό να βγάζεις βιβλίο από το να βγάζεις εφημερίδα;
Αλλη η γραφή, άλλη η αύρα, άλλη η άνεση χρόνου, άλλο το συναίσθημα, άλλη η συγκίνηση όταν νιώθεις το βιβλίο να γεννιέται και το κρατάς στα χέρια σου σαν νεογέννητο μωρό. Είναι βέβαια το πρώτο προσωπικό μου, οπότε αισθάνομαι σαν πατέρας πρωτότοκου! Ελπίζω να διαβαστεί και να αρέσει. Περισσότερο πάντως ήθελα να βγάλω τις ιστορίες από μέσα μου και να τις καταγράψω, παρά να μετρήσω πόσα... εισιτήρια μπορώ να κόψω.
● Είναι ωραία τα δημοσιογραφικά ταξίδια ή βαρετά τις περισσότερες φορές;
Είναι ωραία και ευπρόσδεκτα τα δημοσιογραφικά ταξίδια, αρκεί να μην εξαντλούνται σε αθλητικές συζητήσεις, στο γήπεδο, στο λόμπι του ξενοδοχείου και σε κάποιο ελληνικό εστιατόριο ή φαστφουντάδικο! Πολλοί συνάδελφοί μας κάνουν αυτό ακριβώς και σπαταλούν σπάνιες ευκαιρίες για να γνωρίσουν τον κόσμο. Πάντοτε υπάρχει ελεύθερος χρόνος. Ορισμένα από τα πιο ενδιαφέροντα ταξίδια μου ήταν ταυτόχρονα τα πιο απαιτητικά σε εργατοώρες, π.χ. για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, της Ατλάντα και του Σίδνεϊ. Ή για το Μουντιάλ της υπέροχης Ιαπωνίας.
● Ανάμεσα σε έναν αγώνα μπάσκετ και μία συναυλία, αν ήξερες πως και τα δύο θα ήταν τόσο καλά όσο once in a lifetime, τι θα επέλεγες;
Θα διάλεγα τον σπουδαίο αγώνα επειδή δεν είναι επαναλαμβανόμενη συνθήκη. Αντίθετα, τον καλλιτέχνη μπορεί να τον ξαναδεί κάποιος σε μελλοντική εμφάνισή του. Εάν όμως ήταν μοναδική περίπτωση η συγκεκριμένη συναυλία, ακριβοθώρητου καλλιτέχνη, τότε μπορεί να επέλεγα τη συναυλία. Το έχω κάνει άλλωστε στο παρελθόν.
● Ποιος είναι ο καλύτερος αγώνας μπάσκετ που έχεις δει;
Δίχως αμφιβολία ο παγκόσμιος ημιτελικός Ελλάδας-ΗΠΑ 101-95 στη Σαϊτάμα της Ιαπωνίας. Ηταν μία εμπειρία ζωής εκείνη η βραδιά και εκείνο το ταξίδι.
● Και συναυλία;
Θα επιλέξω αυτήν του Μπρους Σπρίνγκστιν που είδα το 2016 στο αρχαίο ιπποδρόμιο Circus Maximus της Ρώμης, σε απόσταση 15-20 μέτρων από τη σκηνή.
● Για να είσαι αθλητικός συντάκτης χρειάζεσαι ευρύτερη μόρφωση;
Για να είσαι δημοσιογράφος οποιουδήποτε κλάδου χρειάζεται ευρύτερη παιδεία και καλλιέργεια. Ο κόσμος δεν είναι γκολ και τρίποντα, ούτε η γλώσσα εξαντλείται σε 500 λέξεις. Εγώ πιστεύω στην πολύπλευρη δημοσιογραφία και προσπαθώ να δίνω στα κείμενά μου κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική διάσταση. Και σε όσο το δυνατόν καλύτερα ελληνικά. Εμένα δεν με νοιάζουν τα αθλητικά, ούτε ασχολούμαι ιδιαίτερα όταν... λείπω. Με νοιάζει να ζω σε δημοκρατική κοινωνία προοδευτικών ανθρώπων και όχι σε συνονθύλευμα αστοιχείωτων που καίνε βιβλία.
● Πώς μας βλέπουν οι ξένοι συνάδελφοι;
Νομίζω ότι μας αντιμετωπίζουν λίγο ως γραφικούς. Εξω καρδιά, γλεντζέδες και ωραίους για παρέα, αλλά και λίγο σαλεμένους και νούμερα. Εγώ σπανίως χαίρομαι να δηλώνω Ελληνας, ειδικά τώρα που απλώθηκε η αμορφωσιά και ο νεοφασισμός στην κοινωνία μας.
● Την επόμενη φορά που «Ο Νίκος λείπει», πού θα τον εντοπίσουμε;
Στην Κόστα Ρίκα, για μόνιμη εγκατάσταση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου