Μια θαρραλέα δημοσιογράφος που δε φοβάται τους φασίστες συναδέλφους της

Οι διαδικτυακοί «νικητές», οι απειλές και οι ύβρεις

Γιούλη Αγγέλη

dailythess.gr

---

Είμαι η Γιούλη Αγγέλη, πότε πότε φοράω φουστάνια, πότε παντελόνια που τα υποστηρίζω καλύτερα από κάποιους άντρες. Είμαι γένους θηλυκού ξεκάθαρα, γιατί ακόμη κι αυτό το αμφισβήτησαν… οι διαδικτυακοί μαχητές – πάντα «νικητές». Και όπως αποδεικνύει και η κίνηση στο προφίλ μου στο fb, δεν έχω εκμεταλλευτεί τη διαδικτυακή κοινότητα για κανένα λόγο. Και γι’ αυτό ξέρω ότι δε θα λάβω ούτε υποστήριξη ούτε συγκινητικά σχόλια. Αλλά αυτή είναι η νίκη μου. Η πραγματική ζωή.
Παρά τις απειλές που δέχτηκα εγώ και η οικογένειά μου χτες, 8 Ιουνίου 2018, από… Μακεδονομάχο συνάδελφο «Θα δεις τι θα πάθεις, θα σε λιώσω κ.λπ., θα ψάξω και θα βρω για σένα και θα δεις, μετράω αντίστροφα από τώρα 30 λεπτά… κ.λπ.» για ένα σχόλιο στο fb, και τις προσταγές/διαταγές του που μόνο δημοκρατία δε θυμίζουν και παρά τον αγώνα μου να επιβιώσω επαγγελματικά και οικονομικά απέναντι σε συναδέλφους -διαδικτυακούς μπροστάρηδες- που ενώ μιλούν για κρατικοδίαιτους δημοσιογράφους, ως διά μαγείας οι ίδιοι παίρνουν δημοτικές θέσεις εργασίας, και άλλους που κατακτούν επίσης… ως διά μαγείας θέσεις στην ΚΕΔΗΘ, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ενώ έχουν παράλληλες μισθοδοτούμενες απασχολήσεις (και όχι μόνο μία), συνεχίζω να αγωνίζομαι και παλεύω μέσα στα κύματα.
Παράδοξο για αυτήν την εποχή να μην ζητούν δελτίο ανεργίας όλες αυτές οι προκηρύξεις!
Όσο και να ψάξει κανείς δεν θα βρει τίποτα για μένα, ούτε ένα ευρώ δημόσιας ή δημοτικής προέλευσης (καμιά αποβολή στο σχολείο μπορεί να βρεις εσύ που ενδιαφέρεσαι…) στην πορεία μου στο χώρο της δημοσιογραφίας και γι’ αυτό έχω το θάρρος να μιλώ, με φουστάνια, με παντελόνια ή και να ξεγυμνώνομαι απέναντι σε όσους σηκώνουν το διαδικτυακό λάβαρο της ηθικής και της αδέκαστης δημοσιογραφίας. Τα «χοντρά» παιχνίδια άλλοι «συνάδελφοι» τα παίζουν και τους γνωρίζουν όσοι ασχολούνται στοιχειωδώς με το χώρο των ΜΜΕ στη Θεσσαλονίκη.
Το πόσο ηθικοί και αδέκαστοι είναι το γνωρίζουν καλά οι ίδιοι. Δεν θα βάλω το μετρητή ηθικής για να πάρω μέτρα, μετράω τη δική μου ηθική κάθε μέρα και γι’ αυτό παλεύω. Αλλά όχι και να ορίζουμε ως μέτρο ηθικής τα like και τα διαδικτυακά σχόλια συμπαράστασης. Όποιος έχει μεγαλύτερο «στρατό» στο facebook έχει και περισσότερη ηθική δηλαδή;
Μετά από 17 χρόνια στον Αγγελιοφόρο, από όπου φύγαμε χωρίς αποζημιώσεις, με χρωστούμενα 12 μηνών κ.λπ. παλεύω δυστυχώς όχι μόνο απέναντι στα επιχειρηματικά συμφέροντα που δεν υπολογίζουν ανθρώπινες ψυχές, αλλά και απέναντι σε συναδέλφους που, παρόλο που είναι απασχολούμενοι, αρπάζουν σαν αρπαχτικά τις θέσεις εργασίας σε δήμους, περιφέρειες κ.λπ. απέναντι σε άνεργους που αναζητούν το μεροκάματο για να ζήσουν. Έχοντας παραμάσχαλα και το fb. Καλό εργαλείο τελικά.
Ο ένας από αυτούς, που μιλά για κουκούλες και φουστάνια και για το ποιον έχω κάτω από το φουστάνι μου, ανέλαβε την ψηφιοποίηση αρχείου «ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΩΣΗ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΔΕΠΘΕ/ΠΡΟΔΡΟΜΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ» με αντίτιμο 19.700 ευρώ, την ώρα που απασχολείται σε τοπικό σάιτ και δεν ξέρω κι εγώ πού αλλού, κρυφά ή φανερά. Παλαιότερα πάντως πήρε αρκετό δημόσιο χρήμα απ’ όσο ξέρω. Αν ψάξω λίγο παραπάνω ίσως βρω και πού αλλού. Εσχάτως «νικητής» σε προκήρυξη της ΔΕΠΘΕ χωρίς μοριοδότηση και χωρίς προσκόμιση αποδεικτικών προσόντων… Μάλλον δεν έχει αποδεικτικό γνώσης ψηφιοποίησης… Μπορεί να έχει έμπνευση βέβαια και περιμένουμε να δούμε ψηφιοποιημένο το αρχείο της ΔΕΠΘΕ…
Η απάντηση των υπευθύνων της ΔΕΠΘΕ σε ερώτησή μου γιατί δεν ζητάτε αποδεικτικά προσόντων ήταν «σαφής» για τη σάπια διαδικασία προσλήψεων: Γνωριζόμαστε σε αυτήν την πόλη…
Στην ΚΕΔΗΘ, πάλεψα ακόμη μια φορά, ούσα άνεργη, απέναντι σε συνάδελφο με δυο θέσεις εργασίας εκείνο το διάστημα (δήμο Πυλαίας, διευθύντρια σάιτ και περιοδικού), αλλά πού πας βρε Γιούλη με το φουστάνι; Βάλε κι ένα παντελόνι μάλλινο από κάτω;     
Στην ΠΚΜ επίσης δυο θέσεις δόθηκαν σε συναδέλφους με παράλληλες απασχολήσεις και όχι ανέργους. Μια ήττα κι εκεί λόγω του ότι είμαι και λίγο ονειροπόλα…
Δεν είναι προσωπικό (όποιος συνάδελφος και να ήταν τα ίδια θα έγραφα) το ζήτημα απέναντι σε αυτούς που «καταφέρνουν» με όποιο τρόπο να κατακτούν καλό μεροκάματο, και μάλιστα… συμπληρωματικό.
Ούτε θα ασχοληθώ με το φαινόμενο ως απόρροια πολιτικής και κομματικής ταυτότητας. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Είναι και βαθιά κοινωνικό το ζήτημα. Σε μια χώρα όπου τα τελευταία χρόνια έχουν διαλυθεί οι εργασιακές σχέσεις, σε μια πόλη όπου δεν υπάρχει μια εφημερίδα για να απασχολήσει δημοσιογράφους, σε μια πόλη με εκατοντάδες άνεργους συναδέλφους, τις θέσεις που προκηρύσσονται τις παίρνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι.
Υπάρχουν οι συνάδελφοι με δυο ή και τρεις δουλειές, υπάρχουν και οι άνεργοι.
Αλλά θα προτιμούσα αυτοί οι συνάδελφοι που τα… καταφέρνουν, να μη σηκώνουν και πολύ τα διαδικτυακά λάβαρα. Το facebook είναι μια πλασματική κοινωνία με κουκούλες, άγρια παιχνίδια, θηρευτές και θυματοποιήσεις. Και οι περισσότεροι ακόλουθοι αυτών των τύπων πέφτουν στην παγίδα να ηρωοποιήσουν, να υποστηρίξουν απόψεις, να καταδικάσουν χωρίς να προλάβουν να κρίνουν.
Με το όνομά μου χωρίς κουκούλα έχω γράψει κατά των διαδικασιών πρόσληψης σε ΔΕΠΘΕ, ΚΕΔΗΘ. Φοράω φουστάνια, φοράω παντελόνια αλλά απέναντι στην προκήρυξη της ΠΚΜ ξεγυμνώθηκα γιατί κουράστηκα να ζω αγκαλιά με τα όνειρά μου για ένα μεροκάματο. Και αποφάσισα να μη γράψω. Γιατί ούτως ή άλλως δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα. Η κατάσταση δεν αλλάζει. Και αυτό επιβεβαιώνεται όταν βλέπω την αμέριστη υποστήριξη της πλασματικής κοινωνίας του facebook στους λίγους με τις τουλάχιστον δυο δουλειές που έχουν καλό προφίλ στο χρηματιστήριο της επικοινωνίας και όχι στους πολλούς.
Η παγίδα του διαδικτύου είναι ένας τεράστιος οχετός. Εσείς που μετατρέπεστε σε υποστηρικτές, προσέξτε γιατί τροφοδοτείτε τον αγώνα τους. Η λέξη αγώνας έχει πολλές ερμηνείες, διαλέξτε όποια θέλετε.
Εκτός κι αν είστε συναγωνιστές τους. Τότε η Γιούλη Αγγέλη παίρνει την… κουκούλα με ονοματεπώνυμο και φεύγει.
Η άποψή μου για την ΔΕΠΘΕ
Η άποψή μου για την ΚΕΔΗΘ