Selfimages: Έκθεση φωτογραφικών αυτοπορτραίτων στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης
Μια μελέτη των διαφορετικών τρόπων με τους
οποίους σύγχρονοι Έλληνες φωτογράφοι πραγματεύονται το αυτοπορτραίτο
συνιστά η έκθεση selfimages στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.
Στην έκθεση, που επιμελείται η Νατάσσα Μαρκίδου, παρουσιάζονται περισσότερα από 130 έργα 33 Ελλήνων δημιουργών, που διαρθρώνονται σε πέντε ενότητες: Αυτοβιογραφία, Ταυτότητα, Ρευστότητα, Οικείο και Δημόσιο, Αρχέγονη Μνήμη. Στις ενότητες αυτές, οι ιστορικές καταβολές του αυτοπορτραίτου ανακυκλώνονται δημιουργικά στις περιοχές διαπραγμάτευσης του δημιουργού με την εικόνα του.
Όπως επισημαίνει η επιμελήτρια για τις ενότητες:
Αυτοβιογραφία. Η αμφισβήτηση στερεότυπων ρόλων και η ανάγκη ενός διαλόγου για τον μηχανισμό του υποσυνείδητου στην ανθρώπινη συμπεριφορά, έδωσε το έναυσμα σε μια σειρά φωτογράφων να διαπραγματευθούν με το σύνθετο ζήτημα της αυτοβιογραφίας μέσω της φωτογραφίας, η οποία αναλαμβάνει τον ρόλο ενός διεισδυτικού καθρέφτη.
Ταυτότητα. Οι φωτογράφοι αντιμετωπίζουν την οντότητά
τους ως μοντέλο που διεισδύει σε αναπαραστάσεις για να τις κατανοήσει ή
να τις παρωδήσει, μεταμφιέζονται σε στερεότυπο καλλιτέχνη, σε κούκλα ή
υποδύονται ρόλους υβριδικής περσόνας. Τα έργα συνδέονται άμεσα με τις
κριτικές πρακτικές που συναντούμε στο πλαίσιο του προγράμματος του
μεταμοντερνισμού.
Ρευστότητα. Ο εαυτός αναπαρίσταται σε διαφορετικούς βαθμούς μεταμόρφωσης, αναλαμβάνοντας έναν ρόλο χωρίς διακριτές προσωπικές αναφορές, ενώ το σώμα αντιμετωπίζεται συχνά ως πρώτη ύλη και εντοπίζεται σε μια περιοχή μετάβασης από μια συνθήκη σε μια άλλη ή συγκερασμού καταστάσεων, όπως Πραγματικό – Φαντασματικό, Έμψυχο – Άψυχο, Συνοχή – Αποσπασματικότητα, Παιδικότητα – Ενηλικίωση, Στατικότητα – Αιώρηση.
Οικείο και Δημόσιο. Οι φωτογράφοι βρίσκονται σε μια
διαδικασία ανάγνωσης του εσωτερικού χώρου ως περιβάλλον, όπου ενίοτε
συντελείται ένα ιδιότυπο τελετουργικό επικοινωνίας με το παρελθόν, το
οποίο επικυρώνεται μέσω της φωτογραφίας, ενώ ο δημόσιος χώρος, αποτελεί
επίσης πεδίο εξερεύνησης και αναπόλησης, που επιδρά στο άτομο μέσω της
συλλογικής μνήμης και της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Αρχέγονη Μνήμη. Ο εαυτός ωθείται προς τη φύση μέσω μιας προϋπάρχουσας γνώσης, που την αναγνωρίζει ως τόπο καταγωγής και κατάληξης της ύπαρξής του. Μια σειρά δράσεων και αυτοσχέδιων τελετουργικών, καταδεικνύει πως οι φωτογράφοι, αποζητούν στο φυσικό περιβάλλον την ταυτότητα και την ψυχική τους ανάταση».
Στην έκθεση, που επιμελείται η Νατάσσα Μαρκίδου, παρουσιάζονται περισσότερα από 130 έργα 33 Ελλήνων δημιουργών, που διαρθρώνονται σε πέντε ενότητες: Αυτοβιογραφία, Ταυτότητα, Ρευστότητα, Οικείο και Δημόσιο, Αρχέγονη Μνήμη. Στις ενότητες αυτές, οι ιστορικές καταβολές του αυτοπορτραίτου ανακυκλώνονται δημιουργικά στις περιοχές διαπραγμάτευσης του δημιουργού με την εικόνα του.
Ζήση Νικολέττα, Θλιμμένη χήρα. Από τη σειρά «Η ζωή μου ως Barbie», 2002
Αυτοβιογραφία. Η αμφισβήτηση στερεότυπων ρόλων και η ανάγκη ενός διαλόγου για τον μηχανισμό του υποσυνείδητου στην ανθρώπινη συμπεριφορά, έδωσε το έναυσμα σε μια σειρά φωτογράφων να διαπραγματευθούν με το σύνθετο ζήτημα της αυτοβιογραφίας μέσω της φωτογραφίας, η οποία αναλαμβάνει τον ρόλο ενός διεισδυτικού καθρέφτη.
Ματσαμάκη Γεωργία, Piece VI. Από τη σειρά “Pieces”, 2016
Ρευστότητα. Ο εαυτός αναπαρίσταται σε διαφορετικούς βαθμούς μεταμόρφωσης, αναλαμβάνοντας έναν ρόλο χωρίς διακριτές προσωπικές αναφορές, ενώ το σώμα αντιμετωπίζεται συχνά ως πρώτη ύλη και εντοπίζεται σε μια περιοχή μετάβασης από μια συνθήκη σε μια άλλη ή συγκερασμού καταστάσεων, όπως Πραγματικό – Φαντασματικό, Έμψυχο – Άψυχο, Συνοχή – Αποσπασματικότητα, Παιδικότητα – Ενηλικίωση, Στατικότητα – Αιώρηση.
Τσουμπλέκας Δημήτρης, Θα γελάω. Από τη σειρά «Τι θα κάνω άμα πεθάνω», 1996
Αρχέγονη Μνήμη. Ο εαυτός ωθείται προς τη φύση μέσω μιας προϋπάρχουσας γνώσης, που την αναγνωρίζει ως τόπο καταγωγής και κατάληξης της ύπαρξής του. Μια σειρά δράσεων και αυτοσχέδιων τελετουργικών, καταδεικνύει πως οι φωτογράφοι, αποζητούν στο φυσικό περιβάλλον την ταυτότητα και την ψυχική τους ανάταση».
Καμίδου Τάνια, Χωρίς τίτλο, 2011. Από τη σειρά «Η σκιά του μπαμπά μου», 2006-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου