Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2017

Άλλοτε και τότε

  
Ne me quitte pas

Ne me quitte pas
Il faut oublier
Tout peut s'oublier
Qui s'enfuit déjà
Oublier le temps
Des malentendus
Et le temps perdu
A savoir comment
Oublier ces heures
Qui tuaient parfois
A coups de pourquoi
Le cœur du bonheur
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

Moi je t'offrirai
Des perles de pluie
Venues de pays
Où il ne pleut pas
Je creuserai la terre
Jusqu'après ma mort
Pour couvrir ton corps
D'or et de lumière
Je ferai un domaine
Où l'amour sera roi
Où l'amour sera loi
Où tu seras reine
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

Ne me quitte pas
Je t'inventerai
Des mots insensés
Que tu comprendras
Je te parlerai
De ces amants-là
Qui ont vu deux fois
Leurs cœurs s'embraser
Je te raconterai
L'histoire de ce roi
Mort de n'avoir pas
Pu te rencontrer
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

On a vu souvent
Rejaillir le feu
D'un ancien volcan
Qu'on croyait trop vieux
Il est paraît-il
Des terres brûlées
Donnant plus de blé
Qu'un meilleur avril
Et quand vient le soir
Pour qu'un ciel flamboie
Le rouge et le noir
Ne s'épousent-ils pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Je ne vais plus pleurer
Je ne vais plus parler
Je me cacherai là
A te regarder
Danser et sourire
Et à t'écouter
Chanter et puis rire
Laisse-moi devenir
L'ombre de ton ombre
L'ombre de ta main
L'ombre de ton chien
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas.

Μη μ' αφήνεις

Μη μ’ αφήνεις.
Πρέπει να ξεχάσουμε,
όλα μπορούν να ξεχαστούν,
πράγματα που έχουν κιόλας φύγει.
Να ξεχάσουμε τον καιρό
των παρεξηγήσεων
και τον καιρό που χάσαμε
διερωτώμενοι το πώς.
Να ξεχάσουμε εκείνες τις ώρες
που σκότωναν καμιά φορά
με τα «γιατί»
την καρδιά της ευτυχίας μας.
Μη μ’ αφήνεις
μη μ’ αφήνεις
μη μ' αφήνεις
μη ν' αφήνεις
 
Εγώ θα σου προσφέρω
μαργαριτάρια από βροχή,
που έρχονται από χώρες
όπου δε βρέχει.
Θα σκάψω τη γη
μέχρι και μετά το θάνατό μου
για να σκεπάσω το σώμα σου
με χρυσάφι και με φως.
Θα φτιάξω ένα τόπο
όπου ο έρωτας θα βασιλεύει
όπου ο έρωτας θα είναι ο νόμος,
όπου εσύ θα είσαι η βασίλισσα.
Μη μ’ αφήνεις
μη μ’ αφήνεις
μη μ' αφήνεις
μη ν' αφήνεις
 
Μη μ’ αφήνεις.
Θ’ ανακαλύψω για σένα
λόγια χωρίς νόημα,
που εσύ θα καταλάβεις.
Θα σου μιλήσω
για εκείνους τους εραστές
που είδαν δυο φορές
τις καρδιές τους να φλέγονται.
Θα σου διηγηθώ
την ιστορία εκείνου του βασιλιά
που πέθανε επειδή δεν μπόρεσε
να σε συναντήσει.
Μη μ’ αφήνεις
μη μ’ αφήνεις
μη μ' αφήνεις
μη ν' αφήνεις
 
Πολλές φορές βλέπουμε
Να ξαναπετιέται η φλόγα
ενός παλιού ηφαιστείου
που πιστεύαμε ότι είχε για πάντα σβήσει.
Υπάρχουν χωράφια
που φαίνονται ξερά
κι όμως δίνουν περισσότερο στάρι
ακόμη και από την καλύτερη εποχή.
Και όταν πέφτει το βράδυ,
για να φλογοβολήσει ο ουρανός,
μήπως το κόκκινο με το μαύρο
δεν συνταιριάζουν;
Μη μ’ αφήνεις
μη μ’ αφήνεις
μη μ' αφήνεις
μη ν' αφήνεις
 
Μη μ’ αφήνεις.
Δε θέλω πλέον να κλαίω,
δε θέλω πλέον να μιλάω.
Θα κρυφτώ σε μιαν άκρη,
να σε κοιτάζω
να χορεύεις και να χαμογελάς,
και να σ’ ακούω
να τραγουδάς κι έπειτα να γελάς.
Άσε με να γίνω
η σκιά της σκιάς σου,
η σκιά του χεριού σου,
η σκιά του σκύλου σου.
Μη μ’ αφήνεις
μη μ’ αφήνεις
μη μ' αφήνεις
μη ν' αφήνεις
 
Μετάφραση: Christos Alexandridis


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο ουλτρακαπιταλισμός που κυριαρχεί από τις αρχές της χιλιετίας και οι τρομακτικές αλλαγές που έχει επιφέρει στις κοινωνίες της εποχής μας

  Δύση, δημοκρατία, αντισυστημισμός – και το νέο κοινωνικό ζήτημα Παναγής Παναγιωτόπουλος booksjournal.gr   Πέμπτη, 07 Νοεμβρίου 2024  ...