Πιάσαν τα χέρια μας σκουριά , οι μέρες θρίβονται κομμάτια

 

Τραγούδι των άνεργων

Πιάσαν τα χέρια μας σκουριά

Οι μέρες θρίβονται κομμάτια

Χάνονται αργά σφυρίζοντας

Οι ελπίδες μας σβηστά κεριά

Στης πολιτείας τα σκαλοπάτια

Γέρνει άψυχος ο ορίζοντας

Μόνο το ντέρτι ακάματο.

Λοξό το φως στις γειτονιές

Σκοντάφτει απάνω στους φεγγίτες

Και στα όνειρα τ’ αδιέξοδα

Ίσκιοι χυμούν απ’ τις γωνιές

Μ’ εφιαλτικούς ημεροδείχτες

Έξοδα, έξοδα, έξοδα…

Νά’ χα ένα μεροκάματο!

Πόλη μητριά, σ’ εφτά τροχούς

Μ’ εφτά κλειδιά και κατσαβίδια

Μας έλυσες τις κλείδωσες

Ξύρισες χρώματα κι αχούς

-Πρωινά και βράδια πάντοτε ίδια-

Κι όλες τις πόρτες κλείδωσες.

 Κώστας Κουλουφάκος*, «Επίκαιρες εικόνες»

(Δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 82, Οκτώβριος 1961, σελ. 275)

Πηγή αναδημοσίευσης:  http://www.sarantakos.com

*BiblioNet : Κουλουφάκος, Κώστας (1924-1994)