Ανδρέας Ζαμπούκας
Κλειδώστε τους παππούδες στο σπίτι
Protagon.gr,24.1.15
Κλείστε τους παππούδες στο
σπίτι. Κι αν υποψιαστούν ότι κάτι ύποπτο έχετε στο μυαλό σας,
τουλάχιστον παρακολουθήστε τους. Ανοίξτε συζήτηση μαζί τους, δήθεν για
περιστατικό που έγινε χθες στη γειτονιά με κλέφτες ηλικιωμένων. Φοβείστε
τους, μπας και σας αποκαλύψουν το μέρος που έκρυψαν τα λεφτά. Μην
ψάξετε σε στρώματα. Είναι, πια, παρωχημένο. Κοιτάξτε στο ψυγείο, σε
πλακάκι της αποθήκης, κάτω από τον καναπέ ή στο κουτί που φυλάνε τα
φάρμακα.
Φίλος, διευθυντής υποκαταστήματος, μου έλεγε ότι αναγκάστηκε ο ίδιος να πάρει τηλέφωνο σε συγγενείς, προειδοποιώντας τους για τις κινήσεις των γέρων τους. Σε όσους λίγους ήξερε, βέβαια. Σε όλους τους άλλους, εκτός του ότι δεν είχε δικαίωμα να το κάνει, δεν γνώριζε και τα τηλέφωνα. Μόνο από το δικό του ταμείο έφυγαν την τελευταία εβδομάδα πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ.
Υπάρχει, άραγε, άλλη χώρα στον δυτικό κόσμο που οι πολίτες υφίστανται τέτοια απαξίωση από την Πολιτεία τους; Υπάρχει πουθενά κοινωνία στην οποία οι πολιτικοί της αδιαφορούν εντελώς για την ασφάλεια, την ταλαιπωρία και τη γελοιοποίηση των μελών της;
Πέρασαν τέσσερα χρόνια ανασφάλειας και φόβου. Κουρεύτηκαν ομόλογα απλών ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν το ελληνικό κράτος, χάθηκαν καταθέσεις για άδικους φόρους, καταστράφηκαν επιχειρήσεις, έφυγαν τεράστια κεφάλαια στο εξωτερικό και το πολιτικό προσωπικό της χώρας ζει στον δικό του, αδιάφορο κόσμο. Αλλά ποιος να νοιαστεί; Είναι αρχομανείς και εθισμένοι στην εξουσία.
Πάνω από δύο εκατομμύρια παππούδες θα κρίνουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Τι θα ψηφίσουν, όμως; Τσίπρα, για να τους ξαναδώσει τις συντάξεις; Δεν τους έχει πείσει όμως και πολύ για το πόσο αγαπάει τον Θεό. Αργά ή γρήγορα που θα τον συναντήσουν τι λόγο θα δώσουν; Θα ψηφίσουν Σαμαρά για να μην τους πάρει ο Τσίπρας τα λεφτά κι επειδή τα ΄χει καλά με τους παπάδες; Μεγάλο μπλέξιμο.
Μα δεν είναι θλιβερό; Να βλέπεις ανθρώπους ηλικιωμένους με μοναδικό στόχο στη ζωή τους τον καταναλωτισμό. Να εγκλωβίζονται στον «καημό» του χρήματος και, το χειρότερο, να πεθαίνουν από την αγωνία τους για το πώς θα θρέψουν τον άνεργο πτυχιούχο εγγονό τους. Αλλοτρίωση και άρνηση της ζωής. Λίγοι, πολύ λίγοι μόνο, ζουν τη ζωή τους κι αφήνουν στην άκρη τα ταπεινά ένστικτα που τους φόρτωσε η επιβίωση της αρπαχτής στη μεταπολεμική Ελλάδα (βρέθηκα πριν από έναν μήνα, σε ταβέρνα στου Ψυρρή με ηλικιωμένους και γινόταν τρελό πάρτι! Δεν πίστευα στα μάτια μου.)
Ποιος φταίει για τα «τιμημένα γηρατειά» και την κατάντια τους; Αυτοί που έθεσαν σαν όρο ζωής, την «επαιτεία» και τη σύνταξη στα 50! Αυτοί που χώρισαν τη ζωή σε ζώνες ματαιότητας, συνδεδεμένες πάντα με το πολιτικό σύστημα και τις διαθέσεις της κομματοκρατίας (διορισμούς, διευκολύνσεις, επιδόματα, συντάξεις κτλ).
Και τώρα, εκτός από το φορτίο να συντηρήσουν την οικογένεια, οι γέροι έχουν και τον φόβο μην απλώσει ο Αλέξης κι η Ραχήλ το χέρι στις καταθέσεις. Αυτή τη στιγμή, εκατομμύρια βρίσκονται κρυμμένα σε απίθανα σημεία σπιτιών και γραφείων. Η ανασφάλεια που αναπαράγουν οι τυχοδιώκτες των κομμάτων εκθέτει τον κόσμο σε μεγαλύτερους ίσως κινδύνους.
Μην κάθεσαι ήσυχος και κοιτάς. Πιάσε κουβέντα «διπλωματική» και βρες πού είναι τα λεφτά. Θα τα ξεχάσουν και θα πάνε χαμένα. Η κόρη σου θα ζητάει από σένα χαρτζιλίκι πια και όχι από τη γιαγιά. Ξύπνα!
Φίλος, διευθυντής υποκαταστήματος, μου έλεγε ότι αναγκάστηκε ο ίδιος να πάρει τηλέφωνο σε συγγενείς, προειδοποιώντας τους για τις κινήσεις των γέρων τους. Σε όσους λίγους ήξερε, βέβαια. Σε όλους τους άλλους, εκτός του ότι δεν είχε δικαίωμα να το κάνει, δεν γνώριζε και τα τηλέφωνα. Μόνο από το δικό του ταμείο έφυγαν την τελευταία εβδομάδα πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ.
Υπάρχει, άραγε, άλλη χώρα στον δυτικό κόσμο που οι πολίτες υφίστανται τέτοια απαξίωση από την Πολιτεία τους; Υπάρχει πουθενά κοινωνία στην οποία οι πολιτικοί της αδιαφορούν εντελώς για την ασφάλεια, την ταλαιπωρία και τη γελοιοποίηση των μελών της;
Πέρασαν τέσσερα χρόνια ανασφάλειας και φόβου. Κουρεύτηκαν ομόλογα απλών ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν το ελληνικό κράτος, χάθηκαν καταθέσεις για άδικους φόρους, καταστράφηκαν επιχειρήσεις, έφυγαν τεράστια κεφάλαια στο εξωτερικό και το πολιτικό προσωπικό της χώρας ζει στον δικό του, αδιάφορο κόσμο. Αλλά ποιος να νοιαστεί; Είναι αρχομανείς και εθισμένοι στην εξουσία.
Πάνω από δύο εκατομμύρια παππούδες θα κρίνουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Τι θα ψηφίσουν, όμως; Τσίπρα, για να τους ξαναδώσει τις συντάξεις; Δεν τους έχει πείσει όμως και πολύ για το πόσο αγαπάει τον Θεό. Αργά ή γρήγορα που θα τον συναντήσουν τι λόγο θα δώσουν; Θα ψηφίσουν Σαμαρά για να μην τους πάρει ο Τσίπρας τα λεφτά κι επειδή τα ΄χει καλά με τους παπάδες; Μεγάλο μπλέξιμο.
Μα δεν είναι θλιβερό; Να βλέπεις ανθρώπους ηλικιωμένους με μοναδικό στόχο στη ζωή τους τον καταναλωτισμό. Να εγκλωβίζονται στον «καημό» του χρήματος και, το χειρότερο, να πεθαίνουν από την αγωνία τους για το πώς θα θρέψουν τον άνεργο πτυχιούχο εγγονό τους. Αλλοτρίωση και άρνηση της ζωής. Λίγοι, πολύ λίγοι μόνο, ζουν τη ζωή τους κι αφήνουν στην άκρη τα ταπεινά ένστικτα που τους φόρτωσε η επιβίωση της αρπαχτής στη μεταπολεμική Ελλάδα (βρέθηκα πριν από έναν μήνα, σε ταβέρνα στου Ψυρρή με ηλικιωμένους και γινόταν τρελό πάρτι! Δεν πίστευα στα μάτια μου.)
Ποιος φταίει για τα «τιμημένα γηρατειά» και την κατάντια τους; Αυτοί που έθεσαν σαν όρο ζωής, την «επαιτεία» και τη σύνταξη στα 50! Αυτοί που χώρισαν τη ζωή σε ζώνες ματαιότητας, συνδεδεμένες πάντα με το πολιτικό σύστημα και τις διαθέσεις της κομματοκρατίας (διορισμούς, διευκολύνσεις, επιδόματα, συντάξεις κτλ).
Και τώρα, εκτός από το φορτίο να συντηρήσουν την οικογένεια, οι γέροι έχουν και τον φόβο μην απλώσει ο Αλέξης κι η Ραχήλ το χέρι στις καταθέσεις. Αυτή τη στιγμή, εκατομμύρια βρίσκονται κρυμμένα σε απίθανα σημεία σπιτιών και γραφείων. Η ανασφάλεια που αναπαράγουν οι τυχοδιώκτες των κομμάτων εκθέτει τον κόσμο σε μεγαλύτερους ίσως κινδύνους.
Μην κάθεσαι ήσυχος και κοιτάς. Πιάσε κουβέντα «διπλωματική» και βρες πού είναι τα λεφτά. Θα τα ξεχάσουν και θα πάνε χαμένα. Η κόρη σου θα ζητάει από σένα χαρτζιλίκι πια και όχι από τη γιαγιά. Ξύπνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου