[Σύνθεση: Gerontakos]
*****************
[.......................]Ας πάρουμε τα υπάρχοντα κόμματα ένα προς ένα. Μετά το τραγικό εκλογικό αποτέλεσμα του Μαΐου 2012, το μόνο που διατήρησε τον Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Ν.Δ. ήταν ότι η ανόητη διαδικασία της εκλογής από τη βάση (αυτό ήταν το πραγματικό έγκλημα του Γιώργου Παπανδρέου εις βάρος του τόπου...) δεν επέτρεπε την αντικατάστασή του. Αν στις Ευρωεκλογές, οι οποίες καλώς ή κακώς τείνουν να πάρουν τις διαστάσεις δημοψηφίσματος για την ακολουθούμενη πολιτική, η Ν.Δ. υπολείπεται κατά πέντε ή περισσότερες μονάδες του ΣΥΡΙΖΑ, πόσο σίγουρος μπορεί να αισθάνεται στη θέση του ο αρχηγός της; Κρίνοντας από όσα ακούω και τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύω το λεγόμενο κλίμα, πολύ αμφιβάλλω. Αλλά, φυσικά, μπορεί να πέφτω έξω ― δεν θα είναι η πρώτη φορά.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, η εικόνα της παντοδυναμίας του Αλέξη Τσίπρα είναι τελείως απατηλή ― τολμώ να πω μάλιστα ότι ίσως να είναι η πιο καλά οργανωμένη απάτη από αυτές που δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμη. Ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ, των παλαβών και διαταραγμένων που ομνύουν στον Λένιν και ονειρεύονται ρεβάνς του σοσιαλισμού, δεν τον υπολογίζουν καθόλου. Προσέξτε μόνο με πόσο κατάφωρο τρόπο, κάθε φορά που ο Τσίπρας επιχειρεί στροφή λίγων μοιρών προς την πραγματικότητα, πετάγεται ο Παναγιώτης Λαφαζάνης για να τον επαναφέρει στην επαναστατική ορθότητα. Αλλά και ο ίδιος ο Τσίπρας έχει δείξει, ώς τώρα, ότι αν ένα πράγμα φοβάται περισσότερο οιουδήποτε άλλου είναι να διαταράξει τις υπάρχουσες ισορροπίες στο κόμμα του. Οπου συναντά εμπόδιο αμέσως κάνει πίσω και διορθώνει ― και αυτό ισχύει στα πάντα, από τη συγχώνευση των συνιστωσών μέχρι την οικονομική πολιτική.
Προχωρώντας παρακάτω, τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Ο Βενιζέλος είναι ουσιαστικά τελειωμένος και, επειδή είναι έξυπνος άνθρωπος, το γνωρίζει και βολοδέρνει όπως μπορεί για την πολυπόθητη συνάντηση με τους «58» και την ευρύτερη Κεντροαριστερά, δέσμιος και αυτός όμως του βαθέος ΠΑΣΟΚ των Σκανδαλίδηδων. Οσο για τον μπαρμπα-Φώτη της ΔΗΜΑΡ, εκεί πια κι αν γίνεται το «έλα να δεις», ιδίως αφότου προέκυψε η κίνηση των «58»! Αν κάτι σώζει τα προσχήματα και δεν το έχουν κάνει ακόμη σκορποχώρι, είναι επειδή ο αρχηγός δεν είναι κακός άνθρωπος και, με την όψη του αγαθού γέροντα που έχει, δεν σου πάει να τον στενοχωρήσεις. (Βγάζει από μέσα σου ό,τι έχει απομείνει από το καλό παιδί που ήσουν κάποτε...). Ως και για τη Χρυσή Αυγή του Fuehrerprinzip διαβάζουμε κατά καιρούς περί αμφισβήτησης ηγεσίας, αλλά το λέω με επιφύλαξη γιατί η συγκεκριμένη περίπτωση ανήκει σε άλλον κόσμο.
Εκτός των άλλων, η κρίση αποκάλυψε τις ηγεσίες στις πραγματικές διαστάσεις τους: έδειξε την ανεπάρκειά τους. Με την πολιτική να έχει δυσφημισθεί στο έπακρο και, ώς ένα βαθμό, αδίκως, με τα καλύτερα μυαλά της χώρας να φεύγουν στο εξωτερικό και το σύστημα υπό διάλυση, ας μην περιμένουμε σύντομα να αναδειχθούν ηγεσίες άξιες λόγου. Δεν είναι συμπτωματικό ότι ο Τσίπρας είναι ένα παιδί του κομματικού σωλήνα, με όλη τη βλαχιά και την ξιπασιά του συστήματος που τον δημιούργησε. Ούτε ότι όλος ο αγώνας του εξαντλείται στην προσπάθεια να θυμίσει τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ας αφήσουμε λοιπόν τη διαδικασία της διάλυσης να ολοκληρωθεί. Φαίνεται ότι είναι η προϋπόθεση απαραίτητη για να περάσουμε στο καινούργιο...
Στέφανος Κασιμάτης
Η Καθημερινή, 3/2/14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου