Η ποίηση του κόσμου

 
Eugenio Montale*
(1896-1981)

 MOTTETTI
(1934-1938)

 10 

 Perché tardi? Nel pino lo scoiattolo 
Γιατί αργείς;Στο πεύκο ο σκίουρος
batte la coda a torcia sulla scorza.
χτυπά τη φουντωτή ουρά στο φλοιό.
 La mezzaluna scende col suo picco
Η  ημισέληνος κατεβαίνει ορθή
 nel sole che la smorza. Ε΄ giorno fatto. 
 στον ήλιο που τη σβήνει. Ξημέρωσε.

 

A un soffio il pigro fumo trasalisce,
Στο φύσημα ο οκνός καπνός αναπηδά,
 si difende nel punto che ti chiude. 
αντιστέκεται στο σημείο που σε κλείνει.
Nulla  finisce, o tutto, se tu  fólgore
Τίποτα δεν τελειώνει, ή τα πάντα, αν εσύ, κεραυνέ,
lasci la nube.
αφήσεις το σύνεφο.

Μετάφραση: Gerontakos

Εουτζένιο Μοντάλε Ο ποιητής που θρήνησε όσους σπαταλήθηκαν σε δεσμούς χωρίς βάθος.