ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΑΧΡΗΣΤΟΥ

 Σόλωνα: «Υποθήκη προς Αθηναίους»

ούτω δημόσιον κακόν έρχεται οίκαδ’ εκάστωι,
αύλειοι δ’ έτ’ έχειν ουκ εθέλουσι θύραι,
υψηλόν δ’ υπέρ έρκος υπέρθυρεν, εύρε δε πάντως,
ει και τις φεύγων εν μυχώι ήι θαλάμου.
Ταύτα διδάξαι θυμός Αθηναίοις με κελεύει,
ως κακά πλείστα πόλει Δυσνομίη παρέχει.
Ευνομίη δ’ εύκοσμα και άρτια πάντ’ αποφαίνει,
και θαμά τοις αδίκοις αμφιτίθησι πέδας.
Τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, ύβριν αμαυροί,
αυαίνει δ’ άτης άνθεα φυόμενα,
ευθύνει δε δίκας σκολιάς, υπερήφανά τ’ έργα
πραύνει. Παύει δ’ έργα διχοστασίης,
Παύει δ’ αργαλέης έριδος χόλον, έστι δ’ υπ’ αυτής
πάντα κατ’ ανθρώπους άρτια και πινυτά.
*****************
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

 Έτσι μια δημόσια συμφορά πηγαίνει στο σπίτι κάθε πολίτη ξεχωριστά. Και οι αυλόπορτες  δεν μπορούν πια να τη συγκρατήσουν, αλλά αυτή συνήθως πηδά πάνω από τον περίβολο και βρίσκει οπωσδήποτε κάποιον, ακόμα κι αν, προσπαθώντας αυτός να αποφύγει το κακό, καταφεύγει στο βάθος των δωματίων.

Αυτά με προτρέπει η ψυχή μου να διδάξω στους Αθηναίους,ότι η κακή διοίκηση προκαλεί πάρα πολλές συμφορές στην πόλη. Ενώ η χρηστή διοίκηση όλα τα αναδεικνύει ταιριαστά και αρμονικά, και συγχρόνως δένει με χειροπέδες τους αδικοπραγούντες. Τις τραχύτητες τις εξομαλύνει, παύει την πλεονεξία, ταπεινώνει την αλαζονεία, ξηραίνει τα άνθη της άτης, μόλις αυτά εμφανισθούν, επανορθώνει στρεψοδικίες και καταπραϋνει πράξεις αλαζονείας,
 παύει την εμφύλια έριδα. Παύει την οργή από την ολέθρια έριδα και είναι κάτω απ’ αυτήν τα πάντα στους ανθρώπους αρμονικά και συνετά.

Ενώ ο κόσμος καίγονταν 
το εξάμηνο χανόταν,
ο Θεοδόσης φλέγονταν.
θεατρικώς μαινόταν .

Θοδόση, κάτσε φρόνιμα
και πιάσε το τιμόνι,
άσε το κοιλοπόνημα
και μη φουσκώνεις σα παγόνι.