Η συνάντηση
[Διήγημα]
Πηγή: Η Αυγή της Κυριακής, 28/7/12
Ένιωσα ένα βαρύ χέρι να με ακουμπά με φιλική
ζεστασιά στον ώμο, καθώς προχωρούσα ξαναμμένος, όσο μπορούσε να είναι δυνατό
κάτι τέτοιο, με τις δυσκολίες των εβδομήντα-και χρόνων που με βάραιναν. Μέσα σ’
αυτό το θυμωμένο πλήθος των αγνώστων, που αφρισμένα ποτάμια κατέβαιναν απ’ τους
γύρω δρόμους να γεμίσουν την τεράστια λίμνη της μεγαλύτερης, όπως λέγαμε,
πλατείας των Βαλκανίων, δεν μπορούσα να φαντασθώ ότι θα συναντούσα άλλον εκτός
από τους στενούς μου φίλους και ομόφρονες των τελευταίων χρόνων.
Γυρίζοντας είδα το Γιάννη, τον οικοδόμο, τον
«ημεροκάματο», που λέγαμε, να με κοιτάζει μ’ εκείνο το γαλανό γλαρό βλέμμα,
χαρακτηριστικό της μορφής του, παρά τα χρόνια που μεσολάβησαν. Με το ίδιο γλυκό
χαμόγελο και την τρυφερή απόχρωση της ματιάς του. Τον θυμήθηκα αμέσως, κι ας
είχαμε χρόνια ν’ ανταμώσουμε, από τότε που με απλά αλλά κατανοητά επιχειρήματα,
που διατύπωνε ήρεμα και με πειστικότητα, προσπαθούσε να συνδιαλεχθεί μαζί μας.
Εκτός κι αν εμείς προσπαθούσαμε να συνδιαλεχθούμε μ’ αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου