ΜΙΑ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΕΜΑΤΗ ΖΩΗ

ΑΛΚΗ ΖΕΗ

"'Οταν ακούω πως έχουμε χούντα και Κατοχή, θυμώνω!

Σήμερα είναι όλα τόσο πολύ μπερδεμένα! Δεν υπάρχει ούτε συγκεκριμένος εχθρός, ούτε συγκεκριμένο πια όραμα, τα παιδιά και οι νέοι είναι πια τόσο μπερδεμένοι! Ολοι είναι μπερδεμένοι!"

H συγγραφέας που μας έμαθε «πώς να μιλάμε στα παιδιά με έντιμο τρόπο», μας χάρισε κάποια από τα κλασικά πλέον παιδικά και εφηβικά βιβλία, από τον «Μεγάλο περίπατο του Πέτρου» και «Τα παπούτσια του Αννίβα» ως το «Κοντά στις ράγιες» και «Το καπλάνι της βιτρίνας», «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» όπως χαράχτηκε βαθιά μέσα μας, γιατί αυτό που ήταν το μυθιστόρημα, ήταν και η ζωή της ταυτοχρόνως.

Η Aλκη Ζέη επανέρχεται με το καινούργιο της μυθιστόρημα «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, και μας επιστρέφει το πιο πολύτιμο: την εποχή της νεότητας και των παιδικών της χρόνων. Μια εποχή δύσκολη, και Κατοχή και Δεκεμβριανά και ταυτοχρόνως ολόφωτη: με Σεβαστίκογλου, Κουν, Γκάτσο, Εμπειρίκο, Διδώ Σωτηρίου, Κώστα Αξελό, Μελίνα, Πλωρίτη, Μίμη Δεσποτίδη, Μποστ και όραμα.

Κυρία Ζέη, από πού πηγάζει για έναν συγγραφέα η ανάγκη να αφηγηθεί τη ζωή του; Και εν τέλει τι είναι ευκολότερο για κείνον συγγραφικά, η μυθοπλασία ή το να μιλήσει για ήρωες με σάρκα και οστά, για γεγονότα βιωμένα και ενίοτε δύσκολα και πικρά;

Κάθε συγγραφέας έχει έναν ειδικό λόγο που γράφει τη βιογραφία του. Εγώ την έγραψα για να μην πεθάνω και τη γράψει κανένας άλλος! Σίγουρα το μυθιστόρημα είναι πιο εύκολο, τους ήρωές σου εκεί μπορείς να τους κάνεις ό,τι θέλεις! Oταν γράφεις, όμως, για τη ζωή σου, όπου και εκεί είναι και άλλοι, πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός! Γιατί πολλοί απ' αυτούς δεν υπάρχουν πια, θα πρέπει να είσαι έντιμος και αληθινός απέναντί τους!

Ξαναγράφοντας για γεγονότα τόσο σημαντικά -τα παιδικά χρόνια στη Σάμο, την Αθήνα και τη δικτατορία του Μεταξά, τα Δεκεμβριανά, αλλά και τα άλλα τόσα, προσωπικής ζωής κι ευτυχίας, όπως η συνάντησή σας και ο γάμος σας με τον Γιώργο Σεβαστίκογλου- χρειάζεται μόνο να θυμάται κανείς; Ή αναθεωρεί και ξαναθυμάται μέσα στον χρόνο διαφορετικά πια καταστάσεις κι ανθρώπους;

Να θυμάται μόνο και να θυμάσαι! Να βάλεις την ψυχή σου μέσα σ' αυτά! Την ώρα που τα έγραφα ξαναμεγάλωνα κιόλας! Μεγάλωνα μαζί με την ιστορία μου ξανά και ξανά! Eγραφα με αυτά που ήμουν τότε, αυτή που υπήρξα τότε!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

ΑΛΚΗ ΖΕΗ : Οταν ακούω πως έχουμε χούντα και Κατοχή, θυμώνω!Έθνος ‎

 

"Μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε για να γράψω την ιστορία της ζωής μου. Στο μυθιστόρημα μπορείς να λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς τους ήρωές σου όπως θέλεις, να τους βάζεις να λένε ό,τι σκέφτεσαι εσύ. Όταν όμως τα πρόσωπα είναι αληθινά, δεν γίνεται ούτε τοσοδά να λαθέψεις, μια και κανείς τους δεν μπορεί πια να σε επιβεβαιώσει ή να σε διαψεύσει. Ευτυχώς που υπάρχει η αδελφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη και η ζωή της μπλέκεται με τη δική μου. Μόλις διάβασε αυτά που έγραψα μου είπε: «Έτσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε». «Τώρα» της λέω, «που ξαναθυμήθηκες την ιστορία μας θα ‘θελες να είχαμε ζήσει μια άλλη ζωή;» «Με τίποτα» μου αποκρίθηκε αυθόρμητα. «Με τίποτα» συμπλήρωσα κι εγώ."

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Σταυρούλα Παπασπύρου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 21/9/2013
Η Άλκη Ζέη με μολύβι φάμπερ

 

Λαμπρινή Κουζέλη, ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής, 22/9/22013 Ερωτικές επιστολές με μολύβι φάμπερ

 

Παρή Σπίνου, Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 23/9/2013
Δεν θα ’θελα να έχω ζήσει μιαν άλλη ζωή