http://www.chronosmag.eu

Περιοδικό «Χρόνος»: ένα διαδικτυακό εργαστήρι σκέψης

 Τον Χρόνο τον διαβάζετε στο http://www.chronosmag.eu/

«Να μάθουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς»      

 συνέντευξη της Μικέλας Χαρτουλάρη

Πηγή: Ενθέματα της Αυγής

Σωτήρης Λιούκρας «Χωρίς τίτλο», 2012.
Από το «εξώφυλλο» του τχ. 1 του «Χρόνου»

Ένα νέο διαδικτυακό περιοδικό, περιοδικό ιδεών και παρέμβασης, κάνει δυναμικά την εμφάνισή του: ο Χρόνος. Ξεκινώντας με ένα «τεύχος μηδέν» για την Κύπρο («Η Κύπρος και ο Λεβιάθαν. Φωνές από την κοιλιά του κήτους») και ένα editorial του Αντώνη Λιάκου, συνέχισε με κείμενα τεκμηριωμένα και δουλεμένα, που παίρνουν θέση και ανοίγουν τη συζήτηση. Ανάμεσά τους, για τα κέντρα κράτησης (Ό. Λαφαζάνη), τον Σουλεϊμάν (Σ. Αναγνωστοπούλου), το φαινόμενο Γκρίλο (Κ. Κορνέτης), το αστικό πάρκο της Κοπεγχάγης (Ε. Αξιώτη), η ενότητα για τα ιδρύματα Νιάρχου και Ωνάση, τον ιστορικό αναθεωρητισμό (Χ. Φλάισερ), την ιθαγένεια (Δ. Χριστόπουλος), το χρέος (Γ.  Σταυρακάκης), τον λαϊκισμό (Γ. Κατσαμπέκης), την κρίση της Ε.Ε. (Σ. Βαλντέν). Επίσης, «πολιτικό κόμικ» (Δ. Βανέλλης, Θ. Πέτρου), φωτογραφία (Η. Παπαϊωάννου), βίντεο (συναυλία του Φλ. Φλωρίδη στο Bερολίνο, συνεντεύξεις του Γ. Κουζέλη και της Μ.ς Μαροπούλου για τη σειρά προβολών «Βλέμμα στο φασισμό») και άλλα.

Θεωρούμε το εγχείρημα εξαιρετικά κρίσιμο και αξιοπρόσεκτο: περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε σήμερα ένα αριστερό περιοδικό ιδεών, έγκυρο και μαχητικό, που ανοίγει τα ζητήματα, σπώντας τα στερεότυπα και συνομιλώντας με το διεθνές κοινό. Το δείγμα γραφής του Χρόνου μας πείθει ότι έχει τα εχέγγυα να ανταποκριθεί, κάτι που μας αφορά όλους, έντυπα και ανθρώπους που κινούμαστε στο αστερισμό της αριστερής σκέψης και κριτικής. Μιλήσαμε  λοιπόν με τη Μικέλα Χαρτουλάρη, αρχισυντάκτρια του Χρόνου.

Τη συνέντευξη πήραν η Ιωάννα Μεϊτάνη και ο Στρατής Μπουρνάζος

Η M. Χαρτουλάρη (κέντρο) με την Ι. Μεϊτάνη και τον Στρ. Μπουρνάζο, στο εντευκτήριο των «Ενθεμάτων»

Ξεκινώντας, θα θέλαμε να μας πεις το σχήμα με το οποίο λειτουργεί το περιοδικό. Εσύ είσαι η αρχισυντάκρια…

 Ως αρχισυντάκτρια, έχω τη γενική ευθύνη και τον συντονισμό, ο Χρόνος όμως είναι συλλογική προσπάθεια. Η πρώτη ιδέα ήταν του Περικλή Δουβίτσα, ενός νέου ανθρώπου με ανήσυχο μυαλό, που μπήκε στον εκδοτικό χώρο από έναν άλλο χώρο, τη μουσική. Εδώ και καιρό, σε αρκετούς κύκλους διανοούμενων, πολλοί, είτε ανεξάρτητα είτε σε επαφή μεταξύ τους, συζητούσαν την ανάγκη ενός αριστερού περιοδικού παρέμβασης στον χώρο των ιδεών. Ο Δουβίτσας το συνέλαβε και προχώρησε.

Στη συνέχεια υπήρξαν μερικοί άνθρωποι που αποτέλεσαν την ψυχή του περιοδικού, το αγκάλιασαν με κέφι, ζωντάνια και γνώση. Ο Αντώνης Λιάκος, πρώτα απ’ όλα, που έπαιξε και παίζει κομβικό ρόλο, ο Γιάννης Σταυρακάκης, η Σία Αναγνωστοπούλου, η Αθηνά Αθανασίου. Το περιοδικό δεν έχει συντακτική επιτροπή. Αυτοί που μόλις ανέφερα συζητάμε μεταξύ μας, και ο κάθε εισηγητής είναι και ένας «μίνι αρχισυντάκτης», για το αντικείμενο που ελέγχει. Αναλαμβάνει να γράψει, προτείνει θέματα και ανθρώπους: κινητοποιεί κάποιους, οι οποίοι με τη σειρά τους κινητοποιούν άλλους, όχι απαραιτήτως γνωστά ονόματα. Κριτήριό μας είναι οι φρέσκιες ιδέες για τα πράγματα. Και θέλω, ακόμα, να μνημονεύσω, τη συνεισφορά του Στέφανου Θεοδωρίδη στη γραμματεία σύνταξης και της Αρετής Μπουκάλα, στην οποία οφείλουμε την τόσο καλή επιμέλεια των κειμένων.

Γιατί εκδίδεται τώρα, ποια σημασία έχει η χρονική στιγμή;

Ο Χρόνος είναι προϊόν του καιρού του και του καιρού μας. Στο ευρύτερο τοπίο έχει διαμορφωθεί μια καινούργια κοινωνική φιλοσοφία και πολιτική γεωγραφία, που διασταυρώνονται με μια νέα κρίση συνείδησης. Έχουν αναδυθεί, έτσι, κάποια βασικά αιτήματα που οδήγησαν στην έκδοσή του.

Το πρώτο είναι το έλλειμμα στη δημοκρατία, το οποίο το βλέπουμε όχι μόνο στην πολιτική, αλλά παντού. Η συνθήκη της μεταδημοκρατίας είναι κάτι που συζητάμε πολύ στο περιοδικό: η διαμόρφωση της πολιτικής σε έναν ιδιωτικό χώρο, μια συναινετική πρακτική η οποία, στο όνομα της δημοκρατίας, εξαλείφει τη δημοκρατική διαδικασία — μια μετατόπιση της εξουσίας από τον «δήμο», που εξοβελίζεται, στα οικονομικά κέντρα και τις ελίτ. (περισσότερα…)