ΦΡΑΓΗ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΚΛΗΣΕΩΝ
Πολύχρωμη που είναι η νύχτα.
Μονότονη η ζωή μας όμως.
Λέω να πάρω των ομματιών μου
και να πάω στην τηλεόραση.
Πιάνω το τηλέφωνο. Δεν βρίσκω άνθρωπο
μια ομίχλη, μια παγωνιά, βγαίνω από το τηλέφωνο.
Τι να πάρω τώρα;
Ας πάρω τον πεθαμένο πατέρα μου να τσακωθούμε
λίγο, να συνέλθω.
Τον καλώ. Ο άγγελος μού απαντά.
-Κάπου εδώ γύρω είναι στον κήπο-
Ακούω φωνή: "Κύριε Δημοσθένη, σας ζητούν
στο τηλέφωνο".
Μιλήσαμε. Συνέχεια με ρωτούσε για τον καιρό.
Μου είπε: "Βαρέθηκα τη συνεχή και μονότονη
άνοιξη του παραδείσου. Θέλω βροχές".
Μετά κόπηκε η γραμμή.
Μετά ένα κύμα φωτός έλουσε το δωμάτιο
και άρχισα να μιλώ μιαν άγνωστη γλώσσα.
Τη γλώσσα των εντόμων.
Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Το Δέντρο
Περιέχεται στο βιβλίο Τα ποιήματα του 2007. Εκδόσεις Κοινωνία των (δε)κάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου