Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 John Collier (1850-1934): " In the Venusberg Tannhäuser" (1901)

 The Goddess In The Wood

In a flowered dell the Lady Venus stood,
Amazed with sorrow. Down the morning one
Far golden horn in the gold of trees and sun
Rang out; and held; and died. . . . She thought the wood
Grew quieter. Wing, and leaf, and pool of light
Forgot to dance. Dumb lay the unfalling stream;
Life one eternal instant rose in dream
Clear out of time, poised on a golden height. . . .

Till a swift terror broke the abrupt hour.
The gold waves purled amidst the green above her;
And a bird sang. With one sharp-taken breath,
By sunlit branches and unshaken flower,
The immortal limbs flashed to the human lover,
And the immortal eyes to look on death. 

 Rupert Brooke* (1887-1915)

Rupert Brooke* - Wikipedia, the free encyclopedia

**********************************

 

Η ΘΕΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

 

Σ΄ενα λαγκάδι ολάνθιστο στεκόταν η Αφροδίτη

με θλίψη θαμπωμένη . Και κάτω η αυγή σαν ένα,

στα χρυσά δέντρα, κέρατο χρυσό και τότε ο ήλιος

πρόβαλε΄μεσουράνησε΄και  πέθανε...Το δάσος

το ΄νιωσε κείνη πιο ήσυχο. Φτερό, φύλλο και φέγγη

ξεχάσαν να χορέψουνε. Βουβό ήταν το ποτάμι΄

κι η ζωή σε μιαν αιώνια στιγμή σ΄όνειρο υψώθη,

έξω απ΄το χρόνο καθαρή, βαλμένη σε χρυσό ύψος...

 

Ώσπου ένας τρόμος έσπασε την ξαφνική την ώρα.

Χρυσά κύματα γύρω της κελάρυζαν στα πράσινα

και τραγουδούσε ένα πουλί. Με βαθιοτραβηγμένη

μια αναπνοή, στα ηλιόφωτα κλαδιά και στα λουλούδια,

στο θνητό πέσαν εραστή τ΄αθάνατά της μέλη,

κι αντίκρυσαν το θάνατο τ΄αθάνατά της μάτια.

 

Μετάφραση: Γλαύκος Αλιθέρσης

"Άπαντα Rupert Brooke", Γράμματα, Αλεξάνδρεια 1925