ΕΞΩ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΗΣ ΜΟΥΡΛΗΣ...

 ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ

 

Τα παλικάρια της βουλής 

-έξω γινόταν  της μουρλής- 

γελάγαν , χαχανίζανε

νέες φιλίες χτίζανε.

Σαν έχεις φίλο γκαρδιακό
κράτα τον μη σου φύγει,
δώρο η φιλία ακριβό,
που το φοράς σαν φυλαχτό.

Είν' η φιλία το κλειδί
που τις καρδιές ανοίγει,
το σπίτι της για σένανε
πάντοτε είναι ανοιχτό.

Τα φιλαράκια τα καλά
δέκα φορές αδέρφια,
μας διώχνουνε τα βάσανα,
μας φτιάχνουνε τα κέφια.

Το λίθο τον πολύτιμο
ποτέ μη ρίχνεις στον πηλό,
ο βίος μας δεν είν' μακρύς,
κοντόζωη η μέρα

κι οι πέτρες που γυαλίζουνε
στο κύμα, στο γυαλό,
πετρούλες είναι μοναχές
για να τις ρίχνεις πέρα.

Τα φιλαράκια τα καλά
δέκα φορές αδέρφια,
μας διώχνουνε τα βάσανα,
γλυκαίνουνε τα ντέρτια.