Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο Έλλην, ο επί τω πνεύματι και ταις αρεταίς των προγόνων του πάντοτε καυχώμενος, τηλικαύτην έχει περί του έθνους του ιδέαν, ώστε αδυνατεί να πιστεύση ότι εν ετέρα της υφηλίου γωνία είναι δυνατόν να γεννηθή και αναπτυχθή τι άξιον λόγου, ούτινος η μαρμαρυγή να μη εκλείπει εν ακαρεί εν τη προς όμοιον ελληνικόν θρέμμα συγκρίσει [...] Καθ’ ημάς η υδρόγειος σφαίρα επλάσθη χάριν του ελληνικού πνεύματος, ως κατά τους οπαδούς των τελικών αιτίων το σύμπαν διά τον άνθρωπον, η ρις διά τα ομματοϋάλια και αι τρίχες της κεφαλής διά τους φθείρας.
  Εμμανουήλ Ροΐδης (1836-1904), «Η κ. Μαρία Μηστροβάκη εν τω Ruy Blas». 1882. Άπαντα, Γ΄. Ερμής, 1978. 130-131.

Ο Έλληνας, που καυχιέται πάντοτε για το πνεύμα και τις αρετές των προγόνων του, έχει τόσο μεγάλη ιδέα για το έθνος του, ώστε αδυνατεί να πιστέψει ότι είναι δυνατό να γεννηθεί σε κάποιαν άλλη γωνιά της υφηλίου και να αναπτυχθεί κάτι το αξιόλογο , του οποίου η λάμψη  να μη σβήσει ακαριαία αν συγκριθεί με το αντίστοιχο ελληνικό. […] Σ΄εμάς η υδρόγειος σφαίρα πλάστηκε χάριν του ελληνικού πνεύματος, όπως, σύμφωνα με τους οπαδούς των τελικών αιτίων,  πλάστηκε το σύμπαν για τον άνθρωπο, τα ομματοϋάλια για τη μύτη και οι τρίχες του κεφαλιού για τις ψείρες.