Η (ΕΡΩΤΟΠΛΑΝΤΑΓΜΕΝΗ) ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ποικιλόθρον' ἀθανάτ' Ἀφρόδιτα,
παῖ Δίος δολόπλοκε, λίσσομαί σε·
μή μ' ἄσαισι μηδ' ὀνίαισι δάμνα,
4 πότνια, θῦμον,
ἀλλὰ τυίδ' ἔλθ', αἴ ποτα κἀτέρωτα
τὰς ἔμας αὔδας ἀίοισα πήλοι
ἔκλυες, πάτρος δὲ δόμον λίποισα
8 χρύσιον ἦλθες
ἄρμ' ὐπασδεύξαισα· κάλοι δέ σ' ἆγον
ὤκεες στροῦθοι περὶ γᾶς μελαίνας
πύκνα δίννεντες πτέρ' ἀπ' ὠράνω ἴθε-
12 ρος διὰ μέσσω·
αἶψα δ' ἐξίκοντο· σὺ δ', ὦ μάκαιρα,
μειδιαίσαισ' ἀθανάτωι προσώπωι
ἤρε' ὄττι δηὖτε πέπονθα κὤττι
16 δηὖτε κάλημμι
κὤττι μοι μάλιστα θέλω γένεσθαι
μαινόλαι θύμωι· τίνα δηὖτε πείθω
.. σάγην ἐς σὰν φιλότατα; τίς σ', ὦ
20 Ψάπφ', ἀδικήει;
καὶ γὰρ αἰ φεύγει, ταχέως διώξει,
αἰ δὲ δῶρα μὴ δέκετ', ἀλλὰ δώσει,
αἰ δὲ μὴ φίλει, ταχέως φιλήσει
24 κoὐκ ἐθέλοισα.
ἔλθε μοι καὶ νῦν, χαλέπαν δὲ λῦσον
ἐκ μερίμναν, ὄσσα δέ μοι τέλεσσαι
θῦμος ἰμέρρει, τέλεσον, σὺ δ' αὔτα
28 σύμμαχος ἔσσο.

[Απόδοση: Gerontakos]

Αθάνατη Αφροδίτη ,εσύ που καθισμένη
σε στολισμένο θρόνο στήνεις παγίδες,
σεβάσμια κόρη του Δία , παρακαλώ σε,
μη βασανίζεις την ψυχή μου, με λύπες και καημούς ·

Έλα κοντά μου, όπως σαν τότε
που άκουσες από μακριά το φωνή μου
και, αφήνοντας το παλάτι του πατέρα σου,
έζεψες το χρυσό σου το αμάξι και ήρθες εδώ.
 
Γοργά σπουργίτια το ΄σερναν όμορφα
φτερουγίζοντας γοργά μες στον αιθέρα
από ψηλά, κάτω στη μαύρη γη.

Γρήγορα έφτασαν. Tότε εσύ, ευλογημένη,
με το χαμόγελο στο αθάνατο πρόσωπό σου
με ρώτησες τι έπαθα πάλι και σε καλώ·
τί λαχταρούσε η ψυχή μου η μανιασμένη
να γίνει.
 
«Ποιαν να πείσω , Σαπφώ, γυρεύεις
για να ξαναρίξω στα δίχτυα της αγάπης σου;
Πες μου ποια σ' αδίκησε;
Φεύγει; Σε λίγο θα τρέχει από πίσω σου·
δε δέχεται δώρα; Σύντομα θα δώσει·
δεν αγαπά; Σε λίγο θ' αγαπήσει,
θέλοντας και μη."

Θεά μου, έλα τώρα και λύτρωσέ με
απ' το βαρύ καημό ΄ κάνε να γίνουν
όσα ποθεί η ψυχή μου΄ βοήθεια ζητώ
εσύ , προσωπικά, να μου δώσεις. 

 *********************************

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

 

"Immortal Aphrodite of the shimmering thone, daughter of Zeus, weaver of wiles, I pray thee crush not my spirit with anguish and distress, O Queen. But come hither if ever before thou didst hear my voice afar, and hearken, and leaving the golden house of thy father, camest with chariot yoked, and swift birds drew thee, their swift pinions fluttering over the dark earth, from heaven through mid-space. Quickly they arrived; and thou blessed one with immortal countenance smiling didst ask: What now is befallen me and why now I call and what I in my heart's madness, most desire. What fair one now wouldst thou draw to love thee? Who wrongs thee Sappho? For even if she flies she shall soon follow and if she rejects gifts, shall soon offer them and if she loves not shall soon love, however reluctant. Come I pray thee now and release me from cruel cares, and let my heart accomplish all that it desires, and be thou my ally." . Μετάφραση  Edwin Marion Cox [1925].

Charles Gleyre , Το κρεβάτι της Σαπφώς",1867.