ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ...

ΟΠΟΥ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΙ,
ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ,
ΤΗΝ "ΤΡΙΚΥΜΙΑ" ΤΟΥ ΣΕΞΠΙΡ
ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
ΕΜΠΝΕΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΓΛΟΥ ΤΡΑΓΩΔΟΥ...

John William Waterhouse: "Miranda" . Η ηρωίδα
του Σέξπιρ από το έργο "Η καταιγίδα".
[Κάντε κλικ στην εικόνα για αύξηση του μεγέθους της]

ΜΙΡΑΝΤΑ

Αξιοθαύμαστη Μιράντα! αλήθεια η κορυφή
του θαύματος! οπού αξίζεις ό,τι ακριβό 'χει
ο κόσμος.
(Σαίξπηρ "Τρικυμία" μετάφρ. Πολυλά).

Εδώ, στη θαλασσόδαρτη του κόσμου αυτού ερημία
Με ξέβρασεν απάντεχα μιαν άγρια τρικυμία΄
Δος μου λιμάνι απόσκεπο, βόηθα με πάντα, πάντα,
Χερουβική Μιράντα!

δος μου το χέρι σου και μη με παραιτάς μονάχο,
Την αρμονία του Άριελ κάμε οδηγήτρα νάχω,
Όλα εναρμόνια κάνε με ν' ακούω, να βλέπω πάντα,
Χερουβική Μιράντα!

Καρδιά δεν έχω ολόκληρην από καθάριο ασήμι,
Και κάτι μένει μέσα μου και σκούζει σαν αγρίμι...
Διώξε τον από μέσα μου τον Κάλιμπαν για πάντα,
Χερουβική Μιράντα!

Στου νου μου σα ροδόσταμμα στάξε μια στάλα θεία
Απ' του καλού πατέρα σου τη μαγική σοφία,
Φως νοερό, αβασίλευτο, φέγγε μου πάντα, πάντα,
Χερουβική Μιράντα!

Από το"Τραγούδι του ήλιου"

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (1859-1943)
Περιοδικόν "Εστία", Τόμ. 35, Αρ. 1 (1893)